Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και χαίρομαι που βλέπω παλιούς συντρόφους. Γιατί με κάποιους από εσάς αγωνιστήκαμε στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 για τη μεγάλη αλλαγή που είχε ανάγκη ο τόπος» ήταν τα πρώτα λόγια του επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρου Θεοδωράκη στον χαιρετισμό του στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Και συνέχισε ως εξής: «Στα χρόνια της αθωότητας - έμοιαζαν όλα εύκολα και όλα δυνατά. Ήρθαν οι νίκες, αλλά ήρθαν και οι απογοητεύσεις. Πολεμώντας ξανά για την πατρίδα -τώρα, στα ατέλειωτα χρόνια της κρίσης- πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε και τα λάθη!Αυτά που μας έφεραν εδώ.
Γιατί ο λαϊκισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ήταν ένας ξαφνικός κεραυνός. Παράχθηκε από τα χιλιάδες σύννεφα που είχαν συσσωρευθεί στον ορίζοντα: Κρατισμός, κομματικό κράτος, ρουσφέτι, αναξιοκρατία, αγκαλιές με συμφέροντα και συντεχνίες.
Εδώ και 30 μήνες η χώρα κυβερνάται από ένα δύσοσμο μείγμα αριστεράς - ακροδεξιάς και καιροσκόπων. Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό;
Ο τόπος έχει ανάγκη από ένα μεγάλο Κίνημα που θα εκπροσωπεί τις δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της εναλλακτικής πολιτικής. Ένα προοδευτικό κίνημα απέναντι στους αριστερούς και δεξιούς συντηρητικούς, απέναντι στους αριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές . Ένα Κίνημα που δεν θα είναι άθροισμα επιτελείων. Ένα Κίνημα που θα καθορίσει τη διακυβέρνηση της χώρας, θα επαναφέρει τη Λογική και θα τολμήσει ριζοσπαστικές αλλαγές.
Πρέπει να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, να παράγουμε και να εξάγουμε, να πάψουν να φεύγουν οι ικανοί. Με δικαιοσύνη παντού, από την φορολογία έως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με ανοιχτά πανεπιστήμια συνδεδεμένα με τις ανάγκες της κοινωνίας. Να πρωταγωνιστήσουμε στη νέα πορεία της Ευρώπης. Να μην είμαστε πάντα ουραγοί.
Δε θα πρέπει να φοβηθούμε τις μεγάλες τομές, τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Το δημόσιο δεν ανήκει στους συνδικαλιστές. Οι δημόσιοι υπάλληλοι αξιολογούνται και αν δεν υπηρετούν τον πολίτη, φεύγουν! Η Ελλάδα έχει ανάγκη και από μη κρατικά πανεπιστήμια. Οι Μητροπολίτες δεν μπορούν να αποφασίζουν αν τα παιδιά θα μαθαίνουν για τον Νιόνιο, τον Άσημο και τον Αγγελάκα.
Το κυπριακό πρέπει να λυθεί. Οι εθνικιστές δεν μπορεί να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο. Για τις αλλαγές αυτές χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική συμμαχία. Κανένα κόμμα και βέβαια καμιά γαλάζια αυτοδυναμία δε θα φέρει τις λύσεις.
Δεν αρκεί να αλλάξουμε κυβέρνηση, πρέπει να αλλάξουμε εποχή.
Το Ποτάμι έχει στο DNA του τη συνεργασία και το διάλογο. Όμως αυτά έχουν μια ελάχιστη προϋπόθεση: Ο ένας να σέβεται τον άλλο. Και εδώ θα γίνω δυσάρεστος για ορισμένους. Οι μεταγραφές βουλευτών στη μέση της κοινοβουλευτικής περιόδου -μετά από παζάρια και υποσχέσεις- δημιούργησαν ένα χάσμα στις σχέσεις μας. Οι αλαζονικές κινήσεις των μηχανισμών, δεν είναι πολιτική.
Έχουμε αξίες. Θέλουμε καθαρές κουβέντες και καθαρούς προοδευτικούς στόχους. Γι’αυτό άλλωστε στη δική μας Προοδευτική Συμμαχία δεν έχει θέση για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Δεν θα ξεχάσουμε ότι έλεγαν τη μισή κοινωνία «Προδότες» και δεν έχουν ζητήσει ακόμη συγνώμη.
Είμαστε απέναντι απ τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί αναπαράγουν όλες τις κακές στιγμές του παρελθόντος. Χρησιμοποίησαν τη διαπλοκή για να ανέβουν στην εξουσία. Τα χάλασαν στα ανταλλάγματα και τώρα διαπλέκονται με ακόμη χειρότερους.
Φίλες και φίλοι,
Για να βγούμε από την κρίση, πρέπει να φύγουμε Μπροστά, όπως το είπε ο Μακρόν, όπως το λέει σήμερα και το σύνθημα σας.
Αυτό όμως σημαίνει τολμηρές λύσεις χωρίς αριστερές ή δεξιές παρωπίδες Όχι στρογγυλέματα και συμβιβασμοί.
Η νέα γενιά δεν έχει άλλη υπομονή. Πρέπει να αλλάξουμε τη ροή των γεγονότων. Και εδώ έχω μια πρόταση: Όλοι πρέπει να βάλουμε ένα χρονικό όριο στη συμμετοχή μας σε θέσεις και αξιώματα.
Εγώ έχω πει ότι μια οκταετία είναι αρκετή. Και ήδη είμαι κάπου στην μέση. Θα χάσουμε ίσως κάποιους καλούς, θα μείνουν όμως κενές θέσεις στην πρώτη σειρά για τους νέους.
Γι’αυτούς πρέπει ή μάλλον αυτοί πρέπει να τ' αλλάξουν όλα χωρίς να γκρεμίσουνε τη χώρα.
Επανάσταση δεν είναι τα σπασμένα πεζοδρόμια. Επανάσταση είναι η σύγκρουση με την παρακμή. Επανάσταση είναι να λες: «Εγώ μοναχός μου θα αλλάξω τον κόσμο». Να πάρουμε όλοι το ρίσκο που μας αναλογεί. Εμείς αυτή τη μάχη δίνουμε και ελπίζουμε ότι σε αυτό τον αγώνα θα είμαστε πολλοί και θα συναντηθούμε.
Εύχομαι καλή επιτυχία στο συνέδριο σας.
Θαρραλέες φωνές όπως το απαιτεί η εποχή μας. Θαρραλέες απόψεις όπως το απαιτούν οι θετικές σελίδες της ιστορίας σας. Είμαι σίγουρος ότι θα ακουστούν αυτές τις μέρες στο συνέδριο σας».
13°
