ΣΕΒ: Οι τρεις δράσεις για την έξοδο από τα μνημόνια

Στο πλαίσιο της εβδομαδιαίας έκθεσής του αναφορικά με την πορεία της οικονομίας, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), αναφέρεται σε τρεις δράσεις για την οριστική έξοδο από τα μνημόνια και την επιστροφή στις διεθνείς αγορές.

Ειδικότερα, στην έκθεσή του, ο Σύνδεσμος προτείνει τις εξής δράσεις:

Συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος προτείνει τις εξής τρεις δράσεις:

- Πρώτον, την αποκατάσταση της πρόσβασης στις αγορές όσο το δυνατόν νωρίτερα με όσο μεγαλύτερα αποθεματικά μπορούν να συσσωρευθούν μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων και δανεισμού από τις αγορές, και χωρίς τυχόν χρήση τους σε προεκλογικές παροχές. Αυτό προϋποθέτει και την είσπραξη όλων των δόσεων του προγράμματος από εδώ και πέρα, που μέρος τους προορίζεται για την αποπληρωμή όλων των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα ύψους 6,5 δισ., στη βάση της έγκαιρης ολοκλήρωσης των μελλοντικών αξιολογήσεων.

- Δεύτερον, την άμεση αναπτυξιακή εξόρμηση με έργα υποδομών, στην προσέλκυση ιδιωτικής χρηματοδότησης και στην ενεργοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας ώστε να εδραιωθούν θετικοί ρυθμοί όσο το δυνατόν ισχυρότερης ανάπτυξης από τρίμηνο σε τρίμηνο.

- Τέλος, την απαρέγκλιτη τήρηση των συμφωνηθέντων όσον αφορά στους δημοσιονομικούς στόχους και τις λοιπές μεταρρυθμίσεις, ώστε να μην διαταραχθεί η διαδικασία αποκατάστασης εμπιστοσύνης στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια ΣΕΒ: Μόνο με κομμωτήρια και ινστιτούτα ομορφιάς δεν υπάρχει σωτηρία…

Newsroom 06.07.2017, 16:59

Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με το Σύνδεσμο, τα παραπάνω τρία προαπαιτούμενα τηρήθηκαν και στην περίπτωση της Πορτογαλίας, η οποία πλέον βρίσκεται εκτός μνημονίων.

Ο ΣΕΒ ξεκαθαρίζει ότι «αν η χώρα δεν παραμείνει εντός του πλαισίου της μόνιμης πλεονασματικής δημοσιονομικής διαχείρισης, ιδίως όταν δεν θα υπάρχει ο καταναγκασμός του μνημονίου, σύντομα θα βρεθεί χωρίς την στήριξη και την αλληλεγγύη κανενός».

Στην έκθεσή του καταλήγει: «Η χώρα εισέρχεται από το 2018 σε μία πορεία σταθερότητας, όπου η ισχυρή ανάπτυξη θα πρέπει να επιδιώκεται ως αντίβαρο των πρωτογενών πλεονασμάτων που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους».