Μπορεί να ανήκουμε στην τελευταία οικονομική κατηγορία της Ευρωζώνης, εφόσον από τον Μάρτιο του 2016, οπότε η Κύπρος βγήκε από το δικό της πρόγραμμα-μνημόνιο, είμαστε η μοναδική μνημονιακή χώρα, όλα δείχνουν όμως ότι οι αρκετά καλές επιδόσεις της Ευρωζώνης θα βοηθήσουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Καλά νέα
Η Ευρωζώνη αναπτύσσεται, με βάση τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου του 2017, με ετήσιο ρυθμό 1,8%. Δεν είναι εντυπωσιακός και εξακολουθεί να υπάρχει άνιση κατανομή της ανάπτυξης, αλλά είναι υπερδιπλάσιος αυτού που παρατηρείται στην οικονομία των ΗΠΑ και έρχεται σε συνέχεια ανάλογων επιδόσεων το 2016.
Η ικανοποιητική οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης συνδυάζεται με καλά νέα στον τομέα της ανεργίας, του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η ανεργία υποχώρησε στο 9,5% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, ένα ποσοστό που εξακολουθεί να είναι απαράδεκτα υψηλό, είναι όμως το χαμηλότερο της τελευταίας επταετίας.
Οι αρκετά καλές αναπτυξιακές επιδόσεις συνδυάζονται με επιτυχίες στη δημοσιονομική διαχείριση. Το δημοσιονομικό έλλειμμα υποχώρησε στα κράτη της Ευρωζώνης στο 1,5% του ΑΕΠ, δηλαδή στο μισό του ορίου του 3% του ΑΕΠ που προβλέπουν οι κανόνες της ΟΝΕ. Το 2017 προβλέπεται να είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά μείωσης του δημόσιου χρέους, το οποίο έπεσε ήδη κάτω από το «φράγμα» του 90% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με έρευνες της αγοράς, το 70% των επιχειρήσεων στην Ευρωζώνη που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο πραγματοποιούν καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που είχαν αρχικά προβλέψει.
Είναι φανερό ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο σταθερής ανάκαμψης της Ευρωζώνης, η οποία πρέπει να αποδοθεί σε τρεις βασικούς παράγοντες. Πρώτον στη χαλαρή νομισματική πολιτική που επέβαλε, παρά τις μεγάλες αντιρρήσεις, ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι. Δεύτερον, στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής εξυγίανσης, με πρωτοβουλία κυρίως της Γερμανίας. Τρίτον, στο γεγονός ότι η πολιτική αστάθεια που προκάλεσε το Brexit ελέγχθηκε σε μεγάλο βαθμό και δεν έχει επηρεάσει ακόμα αρνητικά τις οικονομικές επιδόσεις.
Διπλή πρόκληση
Η Ευρωζώνη έχει μπροστά της μια διπλή, οικονομική και πολιτική, πρόκληση.
Η άνετη επικράτηση του κ. Μακρόν επί της κ. Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας δημιουργεί προσδοκίες οι οποίες δεν πρέπει να διαψευστούν. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να βρει τρόπο να συσπειρώσει γύρο του επαρκείς πολιτικές δυνάμεις για να ακολουθήσει επιτέλους η Γαλλία πορεία οικονομικού εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων και να αφήσει οριστικά πίσω τα δημοσιονομικά της προβλήματα. Η Ευρωζώνη χρειάζεται μια οικονομικά ισχυρή Γαλλία για να υπάρξει καλύτερη ισορροπία με την οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης του γερμανογαλλικού άξονα για την αντιμετώπιση των μεγάλων ευρωπαϊκών προβλημάτων, μεταξύ των οποίων και η μεγάλης διάρκειας κρίση της ελληνικής οικονομίας.
Η δεύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη είναι η σταθεροποίηση της Ιταλίας, η οποία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τη Γαλλία. Η ιταλική οικονομία εμφανίζει οριακή ανάπτυξη και με τον αργό ρυθμό που κινείται θα χρειαστεί άλλα δέκα χρόνια για να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. Επιπλέον, η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, το χρέος του ιταλικού Δημοσίου ξεπερνάει το 130% του ΑΕΠ και είναι αναλογικά το δεύτερο μεγαλύτερο μετά το χρέος του ελληνικού Δημοσίου, ενώ σοβαρές δυσκολίες αντιμετωπίζει και το ιταλικό τραπεζικό σύστημα με τα «κόκκινα» δάνεια να φτάνουν το 20% του συνόλου.
Τα οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας ενισχύουν τις δυνάμεις της λαϊκίστικης αναρχοαυτόνομης δεξιάς που εκφράζεται από το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και της άκρας Δεξιάς που εκφράζεται από τη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι. Τα δύο πολιτικά κόμματα συνεργάζονται, εν όψει των βουλευτικών εκλογών που πρέπει να γίνουν πριν τον Φεβρουάριο του 2018, για να απομακρύνουν την κεντροαριστερά από την εξουσία και να προχωρήσουν σε δημοψήφισμα για την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωζώνη. Εάν ο Μακρόν επιτύχει στις μεταρρυθμίσεις που έχει προγραμματίσει και αντιμετωπιστεί η πολιτική πρόκληση των αντιευρωπαίων λαϊκιστών στην Ιταλία, η Ευρωζώνη θα πάει ακόμη καλύτερα στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
17°
