«Κυρία Αναγνωστοπούλου δεν είμαι ούτε o αλήτης, ούτε αυτός για τον οποίο γράφουν για μένα χωρίς εμένα, αλλά ούτε και ο Άριστος» είναι τα λόγια του ο διευθυντή της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Κούλα, μια ημέρα μετά την παραίτηση του.
Με ανάρτησή του στο facebook, θέλησε να «αποκαταστήσει την αλήθεια» όπως γράφει στον τίτλο της δημοσίευσης του.
Σήμερα, έγραψε ένα κείμενο στο facebook και σχολιάσει το περιστατικό:
«ΠΕΡΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Περί αποκατάστασης της αλήθειας, ζούμε σε μια κοινωνία η οποία θεωρεί αποδεκτό από μια υπουργό να αυτοσαρκάζεται με αυτόν τον τρόπο, συμπεριλαμβάνοντας εκατομμύρια άλλες γυναίκες, τις μητέρες μας, τις γιαγιάδες μας, τις θείες μας, τις αδερφές μας, τις κόρες μας, χωρίς να απολαμβάνει της ταύτισης όλων αυτών, αλλά δεν θεωρεί αποδεκτό ένα πολιτικό στέλεχος άλλης παράταξης της χώρας να κάνει ένα καυστικό σχόλιο πάνω στο σχόλιο της.
Παρόλα αυτά θα ήθελα να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από την κυρία Αναγνωστοπούλου όχι εξαιτίας του σάλου που δημιουργήθηκε, αλλά κυρίως γιατί επέτρεψα στη νεανική μου ορμή και αγανάκτηση να υπερτερήσουν των οικογενειακών μου αξιών. Γιατί κυρία Αναγνωστοπούλου δεν είμαι ούτε o αλήτης, ούτε αυτός για τον οποίο γράφουν για μένα χωρίς εμένα, αλλά ούτε και ο Άριστος. Προσπαθώ να γίνω Άριστος ίσως για να μπορέσω να προσφέρω εποικοδομητικά στην έξοδο της χώρας μου από την κρίση, έστω και από άλλο πολιτικό μετερίζι. Σας διαβεβαίωνω ότι επουδενί δεν ήταν προσωπική επίθεση, γιατί χαίρετε μιας εκτίμησης ως ακαδημαϊκός.
Είναι η κοινωνία όμως αυτή που δεν έχει πρόβλημα με πολύ χυδαιότερα δημόσια σχόλια αρκεί ο συγγραφέας να είναι κάποιος χωρίς πολιτική θέση. Δηλαδή η ίδια η κοινωνία απαιτεί από εμένα να έχω δύο πρόσωπα, το ιδιωτικό και το δημόσιο. Λυπάμαι, αλλά εγώ έχω ένα. Δε θα σηκώσω μια βιτρίνα προκειμένου να γίνω αρεστός, γιατί αυτό για εμένα σημαίνει υπεύθυνη και ξεκάθαρη πολιτική στάση.
Και δεν κακιώνω την υπουργό και τα τρολλς του ΣΥΡΙΖΑ που επιδίωξαν (και πέτυχαν) τη σκύλευση μου. Όταν κάποιος αντιπολιτεύομενος σε πλήττει πολιτικά είναι λογικό να θες να τον αποδυναμώσεις. Για μένα αποτελεί παράσημο τιμής η αντίδραση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ.
Στους συμμαχητές μου στην ΟΝΝΕΔ έχω να πω ότι είμαι περήφανος που έχω υπηρετήσει στο πλάι σας Είμαι περήφανος για τους αγώνες που δώσαμε για να μεγαλώσουμε την οργάνωση μας και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να βγεί η δική μας γενιά μπροστά και να της δώσουμε τη σοβαρότητα που της αξίζει. Μέσα στην ΟΝΝΕΔ, με τον ΟΝΝΕΔίτη που είναι πλάι σου, δημιουργείται ενα άλλο είδος δεσίματος, πέρα και πάνω από αυτά που μπορούν να αντιληφθούν κάποιοι φοβικοί και φοβισμένοι σύμβουλοι.
Τα τηλέφωνα και τα μηνύματα υποστήριξης που έλαβα από απλά στελέχη και θεσμικούς του κόμματος μας, αλλά και από φίλους και φίλες, απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, χωρίς να ξέρω τους περισσότερους από αυτούς αποτελούν τρανή απόδειξη του παραπάνω. Είμαι πάντως βαθιά απογοητευμένος γιατί έμεινα μόνος να παλεύω δημόσια. Στο κάτω κάτω, δεν έκανα τίποτα απ’ όλα αυτά τα ακραία, σαφώς κατακριτέα, που βιώνουμε στη σημερινή εποχή.
Και για να βάλουμε και κάποια άλλα πράγματα στη θέση τους, γιατί οι λέξεις όντως έχουν σημασία. Ρατσισμός σημαίνει να θεωρείς ότι μια εθνοτική ομάδα είναι εγγενώς ανώτερη από τις υπόλοιπες, πράγμα το οποίο ουδέποτε υποστήριξα με το σχόλιο μου. Σεξισμός σημαίνει να θεωρείς ότι το ένα φύλο είναι ανώτερο απ’ το άλλο, πράγμα το οποίο επίσης δεν προκύπτει πουθενά απ’ το σχόλιο μου.
Η παραίτηση μου κατατέθηκε γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω την οργάνωση που αγαπώ και υπηρετώ να σηκώσει το βάρος για τις δικές μου ενέργειες. Η διαγραφή μου ζητήθηκε απ’ το ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεχίστε να δίνετε τους αγώνες που τους πονάνε, έξω στο πεζοδρόμιο και την κοινωνία, όχι μέσα στους 4 τοίχους πολιτικών γραφείων. Το καλό, όταν η πολιτική δεν είναι μέσο βιοπορισμού, είναι ότι είσαι πέρα και πάνω από θέσεις και ιδιότητες.
ΥΓ: Αν θέλετε να δείτε πραγματική χυδαιότητα θα σας στείλω print screen από το twitter μου απ’ όλους τους αυτόκλητους υπερασπιστές και τιμητές των πάντων.
8°
