Καλή η συγγνώμη που ζήτησε με δήλωσή του ο βουλευτής της ΝΔ Γεράσιμος Γιακουμάτος, δίνοντας διευκρινήσεις για όσα είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του, ότι η ομοφυλοφιλία είναι «κολλητική αρρώστια». Καλά τον “επανέφερε στην τάξη” ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά είναι αρκετό αυτό;
Με αφορμή την ατυχή αυτή δήλωση, ποιός είναι αυτός που χωρίς να στρουθοκαμηλίζει, δεν βλέπει το φάντασμα του ρατσισμού και της ομοφοβίας; Τέτοιες απόψεις υπάρχουν διάσπαρτες σε όλο το πολιτικό φάσμα - αλλά και στην κοινωνία, υποβόσκουν σιωπηλά κάνοντας εμφανή την ύπαρξή τους μόνο κατά λάθος.
Παραμένουν όμως εκεί και δηλητηριάζουν, όσο δεν αποφασίζουμε να μιλήσουμε ανοιχτά, να αντιπαρατεθούμε με επιχειρήματα, να κάνουμε τις παραδοχές μας και να αντιμετωπίσουμε την ανετοιμότητά μας να σεβαστούμε, να δεχτούμε και να αγκαλιάσουμε - αν και όσο μπορούμε - το διαφορετικό.
Είναι αλήθεια και είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού, ότι τα σύγχρονα αστικά κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά. Ότι συνυπάρχουν μεταξύ των στελεχών τους διαφορετικές θέσεις, απόψεις, κοσμοθεωρίες σε κεντρικά και επιμέρους ζητήματα. Πως κάθε επίσημη θέση που διατυπώνεται είναι αποτέλεσμα συγκερασμού , συζήτησης, αντιπαράθεσης επιχειρημάτων κλπ. Κλπ.
Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι κάθε συγκατοίκηση στο κοινό κομματικό σπίτι προϋποθέτει ένα ελάχιστο πλαίσιο ταύτισης απόψεων και θέσεων κοινών στα κρίσιμα θεμελιώδη ζητήματα. Είναι σε αυτά τα καίρια θέματα που δε χωράει το περίπου, δεν χωράει το ναι μεν αλλά, δε μπορεί να υπάρχει διάσταση απόψεων στο όνομα της πολυσυλλεκτικότητας.
Όπως δε γίνεται να υπηρετηθεί η αστική δημοκρατία από αυτούς που εμφορούνται από την πολιτική σκέψη του Φιντέλ Κάστρο, με τον ίδιο τρόπο δεν γίνεται να λογίζεσαι φιλελεύθερος προοδευτικός δημοκράτης και να διαχωρίζεις τους ανθρώπους ανάλογα με την σεξουαλική τους ταυτότητα. Απλώς δε γίνεται.
17°
