Στο «καλό σενάριο» για το 2017 επιμένει ο πρωθυπουργός, απωθώντας το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, την ώρα όμως που οι δανειστές −με τον έναν ή τον άλλον τρόπο− εξωθούν την κυβέρνηση να πάρει νέα μέτρα είτε για το 2018 είτε για τη διετία 2019-2020. Παρά τις παρασκηνιακές συζητήσεις που γίνονται στο Μαξίμου για το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, παρά τους υπαινιγμούς που έγιναν την περασμένη εβδομάδα από τον πρωθυπουργό αλλά και από τον κ. Τσακαλώτο την περασμένη Δευτέρα για πιθανό ενδεχόμενο εκλογών, πρώτη προτεραιότητα παραμένει το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Ποιοι είναι οι λόγοι που κάνουν τον πρωθυπουργό να μην εννοεί όσα υπαινίσσεται για εκλογές;
Πρώτον, τα δημοσκοπικά ευρήματα που εμφανίζουν μια εξαιρετικά δυσοίωνη κατάσταση των κομμάτων που απαρτίζουν τον κυβερνητικό σχηματισμό. Όχι μόνο οι δημόσιες, αλλά και οι μετρήσεις που γίνονται για λογαριασμό του Μαξίμου εμφανίζουν μια πτώση χωρίς προηγούμενο και, κυρίως, μια φθορά του βασικού «κεφαλαίου» που διαθέτει αυτή η κυβέρνηση: του πρωθυπουργικού προφίλ.
Δεύτερον, η επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη δεν ευνοεί την ενίσχυση ρευμάτων συγγενικών με τις προτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα περισσότερο, ο ευρωπαϊκός παράγοντας στέλνει σαφές μήνυμα στο Μαξίμου να αποφύγει το ενδεχόμενο εκλογικής αναμέτρησης ενόσω παραμένουν ανοιχτά κεφάλαια διαπραγμάτευσης. Την ίδια ώρα, το Βερολίνο για τους δικούς του λόγους −κυρίως για την εκλογική αναμέτρηση στη Γερμανία το φθινόπωρο του 2017− δεν επιθυμεί μια εκλογική «ανωμαλία» στην Ελλάδα.
Τρίτον, η προσδοκία ότι οι δείκτες για το 2017 θα δείξουν αύξηση του ΑΕΠ και η ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να ανοίξουν τον δρόμο για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, με θετικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.
Τέταρτον, η πιθανή κατάληξη σε κάποια λύση για τη ρύθμιση του χρέους θα δώσει στην κυβέρνηση τα επιχειρήματα που αναζητά για μια «εθνική νίκη».
Το πρόβλημα, ωστόσο, περιπλέκεται από την απαίτηση τόσο της Ε.Ε. όσο και του ΔΝΤ να προχωρήσει από τώρα η χώρα στη λήψη νέων μέτρων ακόμα και για το 2018. Η πίεση ενδέχεται να αυξηθεί εφόσον οι δανειστές καταλήξουν σε έναν συμβιβασμό για το ελληνικό χρέος −μέχρι το τέλος του χρόνου−, κάτι που προεξοφλεί την απαίτηση για νέα σκληρά μέτρα και μάλιστα για ρυθμίσεις που θα αφορούν εκ νέου την περικοπή των συντάξεων και τη δραματική μείωση του αφορολόγητου.
Τι θα πράξει σε μια τέτοια περίπτωση ο πρωθυπουργός; Και μάλιστα σε μια φάση όπου η ΝΔ επαναφέρει το θέμα των πρόωρων εκλογών και αποκλείει κάθε ιδέα συναίνεσης για την επιβολή μέτρων και σύμπραξης με τους συσχετισμούς της παρούσας Βουλής; Ακόμα και η Δημοκρατική Συμπαράταξη εμφανίζεται να μετακινείται προς το αίτημα για εκλογές, μετατοπιζόμενη από τις απόψεις για «φλερτ» με το ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και ο κ. Λεβέντης μιλά πλέον ταυτόχρονα για οικουμενική αλλά και για το ότι συζητιέται στο Μαξίμου το ενδεχόμενο για κάλπες...
Με άλλα λόγια, μπορεί ο πρωθυπουργός να μην υποκύπτει στις θεωρίες για «ηρωική έξοδο» του κόμματός του από την κυβερνητική ευθύνη, υπάρχει πάντα όμως το ενδεχόμενο «αναγκαστικής προσγείωσης».
13°
