Η αναβίωση μιας διαμάχης για τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών έχει ενδιαφέρον. Ειδικά σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, απολογούμενη για τον τρόπο που διαχειρίστηκε το θέμα των τηλεοπτικών αδειών και όσα αποκαλύπτονται καθημερινά στην υπόθεση «Καλογρίτσα».
Από τη μία πλευρά βρίσκεται αμυνόμενος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που υποστηρίζει την ομολογιακή διδασκαλία του μαθήματος υποστηριζόμενος από θεολόγους και πολιτικά τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ οι οποίοι δίνουν μάχη «υπέρ βωμών και εστιών». Και από την άλλη ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης που προτείνει τη διδασκαλία του μαθήματος με τη μορφή της Θρησκειολογίας.
Έχει λοιπόν σημασία να δούμε κάποιες μικρές λεπτομέρειες που έχουν έμμεση ή άμεση σχέση με αυτή τη διαμάχη και την ουσία της.
Η πρώτη και σημαντικότερη είναι ότι στην αυλή του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου υπάρχουν άνθρωποι που υποδαυλίζουν τη σύγκρουση και του ζητούν να είναι αποφασιστικός και σκληρός, υψώνοντας τους τόνους της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Έχει ενδιαφέρον ότι υπέρμαχος της σύγκρουσης αυτής τυγχάνει να είναι άνθρωπος της Αρχιεπισκοπής που συνδέεται φιλικά με την πρωθυπουργική αυλή, έχει καθημερινή επαφή με ανθρώπους του συγγενικού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, έχει εξελιχθεί σε «Συριζαίο» πρώτης γραμμής από –πάλαι ποτέ– σύμβουλο της Δήμητρας Λιάνη. Και έχει ενδιαφέρον ότι αυτό το πρόσωπο έχει αναλάβει εκ μέρους της Εκκλησίας τη διαπραγμάτευση για το θέμα των θρησκευτικών.
Η δεύτερη σημαντική λεπτομέρεια είναι το γεγονός ότι η κόντρα αυτή ξέσπασε περίπου τρεις εβδομάδες μετά το δείπνο που παρέθεσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο Μέγαρο Μαξίμου την επόμενη ημέρα της ψήφισης στη Βουλή τροπολογίας «συμφερόντων» της Εκκλησίας. Η ψηφισμένη τροπολογία προβλέπει μεταξύ άλλων ότι οι δράσεις του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως (Ι.Π.Ε.) χρηματοδοτούνται και από ευρωπαϊκά προγράμματα και συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ΕΔΩ όλο το κείμενο της τροπολογίας.
Αφού λοιπόν τακτοποιήθηκαν τα δέοντα θέματα επιστρατεύεται λίγες μέρες μετά ο υπουργός Παιδείας αλλάζοντας την επικοινωνιακή ατζέντα επιτιθέμενος ξαφνικά (;) στην Εκκλησία, γνωρίζοντας ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα μέλη της Ιεραρχίας. Η κυβέρνηση έχει ήδη εξασφαλίσει συμμάχους εντός της ομάδας των ανθρώπων που περιβάλλουν τον αρχιεπίσκοπο. Έτσι ο κ. Ιερώνυμος αντιδρά και υψώνει τους τόνους.
Με λίγα λόγια, όσοι έσπευσαν να πάρουν θέση, έπεσαν στην παγίδα που τους στήθηκε. Μεταξύ αυτών η ΝΔ, σε αντίθεση με τους ΑΝΕΛ, που θα ήθελαν να στηθεί άλλη μια ανύπαρκτη «κυβερνητική κρίση», όπως άλλες στο παρελθόν, για να αποπροσανατολιστεί η συζήτηση από τα προαπαιτούμενα, με τις μειώσεις των συντάξεων και τα υπόλοιπα επώδυνα μέτρα, και κυρίως από το θέμα των τηλεοπτικών αδειών με την υπόθεση «Καλογρίτσα». Κάποιος βέβαια πρέπει να τους θυμίσει ότι καμιά φορά γίνονται και ατυχήματα και στις στημένες παγίδες μπορεί να πέσει μέσα εκείνος που τις έστησε.
Αλλά πρέπει να δούμε την ουσία. Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να ασκήσει πολιτική σε σχέση με την Εκκλησία μπορεί πρώτα απ’ όλα να εφαρμόσει το νόμο 1811/88. Πρόκειται για τη σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και 149 Μοναστηριών που παραχώρησαν οριστικά και αμετάκλητα την ακίνητη περιουσία τους. Με την υπογραφή τους. Είναι ο ένας από τους δύο νόμους «Τρίτση». Μπορεί η κυβέρνηση της Αριστεράς (;) με ολίγη ακροδεξιά να τον κάνει πράξη; Η απάντηση είναι προφανής: Δεν μπορεί, αλλά κυρίως δεν θέλει.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
16°
