Πέθανε πριν λίγες μέρες σε ηλικία μόλις 67 χρονώ και κηδεύτηκε ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ηθοποιός, αγωνιστής κατά της δικτατορίας.
Στο βιογραφικό του που δημοσιεύτηκε/ανέβηκε παντού με πανομοιότυπο copy paste τρόπο, αναφέρεται το εξής: «Πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, εξορίστηκε στη Μακρόνησο κατά τη δικτατορία ενώ συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου».
Μόνο που καμιά Μακρόνησος δε λειτούργησε ποτέ στη δικτατορία.
Η Μακρόνησος σα χώρος «πειθαρχημένης διαβίωσης» στρατιωτικών κι αργότερα ιδιωτών εξορίστων (= απόσπασης δηλώσεων νομιμοφροσύνης, με απειλές ή και βασανιστήρια) άνοιξε το 1947, στο ξεκίνημα σχεδόν του εμφύλιου πολέμου, άρχισε να φθίνει το 1953 κι έκλεισε οριστικά το 1958. Μιλάω «μετά λόγου γνώσεως», γιατί μελέτησα πολύ το θέμα γράφοντας το μυθιστόρημά μου «Η Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης» («Εστία» 2015).
Ο αρχικός συντάκτης, αν δεν έγραψε με δημιουργική φαντασία, προφανώς μπέρδεψε στο μυαλό του τη Μακρόνησο με τα Γιούρα/Γυάρο. Από κει και πέρα, όμως, όλος ο κόσμος το αντέγραψε αβασάνιστα και έτσι το λάθος αναπαράχτηκε εκθετικά. (Αυτό, μεταξύ άλλων, δείχνει κι ένα ορισμένο είδος δημοσιογραφίας που ασκείται στις μέρες μας.)
Αν μου πει κανείς/καμιά «Έλα μωρέ, τι Μακρόνησος τι Γυάρος, τι εμφύλιος τι χούντα, όλα ίδια είναι, τι ψάχνεις να βρεις τώρα περιδιαγραμμάτου με καλλιγραφίες στης μυλωνούς τον κώλο», δε θα μπω καν στον κόπο να απαντήσω.
Άλλωστε ζούμε στη χώρα όπου το έθνος είναι αδιάσπαστο από την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο μέχρι τις μέρες μας, όπου οι Έλληνες προσχώρησαν αυτόβουλα και ειρηνικά στο χριστιανισμό αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά του, όπου η ορθόδοξη εκκλησία ήταν πάντα στο πλευρό του έθνους, όπου τους Τούρκους τους έδιωξαν το 1829 οι Έλληνες, όπου τους Γερμανούς τους έδιωξε το 1944 ο αγώνας του ΕΑΜ, όπου ο Κανελλόπουλος είχε αποκαλέσει τη Μακρόνησο «Νέο Παρθενώνα», όπου ο Νόβας είχε γράψει το «Είχες τα στήθια άσπρα σα γάλατα / και μου ’λεγες γαργάλα τα», όπου τη χούντα την έριξε το 1974 το Πολυτεχνείο, όπου τον Κωστάκη Καραμανλή τον έριξαν οι δυτικοί το 2009 γιατί προσέγγιζε τη Ρωσία, όπου οι Εβραίοι δημιούργησαν και οικειοποιήθηκαν το Ολοκαύτωμα, όπου η ελληνική εμποδίζεται να γίνει γλώσσα των υπολογιστών και είναι η ανώτερη γλώσσα του κόσμου κι όπου τα Μνημόνια επιβλήθηκαν από μηχανορράφους ξένους που μας επιβουλεύονται γιατί έχουμε μακρά Ιστορία, ήλιο και καλό σεξ (ξεχνάμε τη δήλωση Κίσιντζερ;). Γιατί λοιπόν να μη λειτούργησε και η Μακρόνησος το 1967-74;
Ακόμα ένας εθνικός μύθος, μικρός στο ξεκίνημά του κι ύστερα κυρίαρχος.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
9°
