O Calvin C. Clawson έχει γράψει στο βιβλίο του «Ο ταξιδευτής των Μαθηματικών» την εξής, περίφημη κατά τη γνώμη μου, φράση: αν έρθει η μέρα που θα ταξιδέψουμε σε ένα μακρινό ηλιακό σύστημα και επισκεφτούμε άλλα ευφυή όντα, μπορεί να μας ρωτήσουν «ποιοι είστε»; Θα απαντήσουμε τότε με υπερηφάνεια «Είμαστε αυτοί που ξέρουν να μετρούν. Γνωρίζουμε τους αριθμούς».
Μόνο που αναρωτιέμαι αν ο Clawson θεωρεί ότι αυτό τον ισχυρισμό θα μπορούν οι απεσταλμένοι μας να τον διατυπώσουν εκ μέρους όλων μας, εκ μέρους δηλαδή και ημών των συγχρόνων Ελλήνων.
Η βαθειά απέχθεια μας προς τους αριθμούς και το μέτρημα έχει καταγραφεί με τον πλέον θορυβώδη τρόπο.
Είμαστε αυτοί που αρνηθήκαμε πως έχει αξία να κρατάμε σοβαρές επίσημες στατιστικές. Γράφαμε ότι θέλαμε, όπως το θέλαμε και το διαβάζαμε με διαφορετική ερμηνεία κατά περίπτωση. Δεν είναι μόνο οι κατά καιρούς Κυβερνήσεις μας που έχουν ιστορικές ευθύνες. Ούτε ένας φορέας από την επιστημονική κοινότητα δεν αντέδρασε για δεκαετίες ολόκληρες για το φαιδρό στατιστικό σύστημα της χώρας.
Ακόμη και σήμερα, βουτηγμένοι μέσα στη δίνη της κρίσης, αρνούμαστε να δώσουμε την προτεραιότητα που πρέπει στην συγκρότηση καλά ενημερωμένων βάσεων δεδομένων. Βαράμε καμιά «απογραφή» όποτε μας καπνίσει και όπου μας καπνίσει για το θεαθήναι και πάμε παρακάτω. Απλές ερωτήσεις όπως: ποια επιχείρηση αποδίδει σε μηνιαία βάση τι στο κράτος, συνεχίζουν να αποτελούν κρατικά μυστικά. Ποιος είναι βρε αδελφέ αυτός που απέδωσε τον περασμένο μήνα το μεγαλύτερο ποσό Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών; Δεν γίνεται να τον ξέρουμε και να τον συγχαρούμε; Ποια επιχείρηση είχε τη χειρότερη σχέση ασφαλιστικών εισφορών προς έσοδα;
- Να μη μάθουμε τι γίνεται και πως επιβιώνουν διάφορα λαμόγια στις αγορές;
- Μα να μην έχουμε διαφάνεια; Να μην έχουμε έστω το κίνητρο της ισονομίας την ώρα που δίνουμε την ύστατη μάχη της ατομικής και συλλογικής επιβίωσης;
- Όχι να μην έχουμε. Και ποιος σας είπε ότι μας νοιάζει να σωθείτε;
Αυτό είναι και το βαθύτερο πρόβλημα της χώρας. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την τύχη της παραγωγικής βάσης της χώρας. Γι αυτό «είμαστε αυτοί που δεν ξέρουν να μετρούν». Θυμίζω ότι μία από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν στη Γαλλική Επανάσταση, ήταν το αίτημα για καθιέρωση ενιαίων μέτρων και σταθμών. Ώστε να μη μπορεί ο κάθε τοπικός αριστοκράτης-προύχοντας να κλέβει τους εμπόρους και τους αγρότες χρησιμοποιώντας δικά του μέτρα και σταθμά κατά το δοκούν. Αυτά που κατακτήθηκαν εξαιτίας της Γαλλικής Επανάστασης στις μετέπειτα αστικές δημοκρατίες, είναι ακόμη ζητούμενα για μας στον 21ο αιώνα.
Ο παρασιτισμός της πολιτικής και της κρατικής νομενκλατούρας, η ρητορική του λαϊκισμού και ο σταλινισμός, τρέφονται από την αδιαφάνεια, από την έλλειψη έγκυρων και έγκαιρων δεδομένων, από την άγνοια του τοπίου. Δεν είμαστε μόνο αυτοί που δεν ξέρουν, «είμαστε αυτοί που δεν θέλουν να μετρούν».
Οι παρασιτικές δυνάμεις, όποιο καπέλο κι αν φορούν κατά καιρούς, βάζουν στο περιθώριο τον ορθολογισμό. Και για να μην μπορούν να απειληθούν, έφτιαξαν μια Δημοκρατία στα μέτρα τους, μια Δημοκρατία α λα καρτ. Επινόησαν «βολικούς» κανόνες λειτουργίας των τριών εξουσιών. Πάνω σ’ αυτή τη «βολική» Δημοκρατία, ανδρώθηκε η Χρυσή Αυγή. Ας μην απορούμε δήθεν. Αν δει κανείς τις αξίες με τις οποίες συνδέεται η Χρυσή Αυγή, αμέσως θα διαπιστώσει ότι είναι γέννημα της πολιτικής απαξίωσης και της αμφισβήτησης του Κοινοβουλευτισμού.
Η πατρίδα μας χρειάζεται σήμερα αυτό που δεν έκανε ποτέ, αλλά που είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να το αποφύγει πλέον αν θέλει να έχει μία ελάχιστη πιθανότητα επιβίωσης: μια μεγάλη αστική δημοκρατική επανάσταση.
