Τα ξημερώματα της Τρίτης, ένας πατέρας κατεβαίνει από το σπίτι του για να ετοιμάσει το αυτοκίνητο ώστε να συνοδεύσει την ετοιμόγεννη σύντροφό του στο νοσοκομείο. Κάποιοι του επιτίθενται για να του πάρουν την κάμερα που κρατούσε (προφανώς για να απαθανατίσει την στιγμή της γέννησης τους παιδιού τους … ) και τον μαχαιρώνουν θανάσιμα. Ξεψυχάει. Η ετοιμόγεννη σύζυγος αναζητώντας τον, τον αντικρίζει νεκρό. Λίγες ώρες αργότερα φέρνει στον κόσμο το ορφανό από πατέρα παιδί τους.
Το γεγονός είναι τόσο τραγικό που οποιοσδήποτε σχολιασμός μοιάζει απρεπής.
Όμως σε κάθε τραγικό συμβάν, από τη στιγμή που δεν μπορείς να το αποτρέψεις ύστερα από την τέλεσή του, οφείλεις τουλάχιστον να αποδώσεις τις πραγματικές ευθύνες και να φροντίσεις να μην επαναληφθεί. Δυστυχώς όμως τίποτα από τα δύο δεν έγινε, τουλάχιστον όχι ακόμα.
Ο μηχανισμός κατασκευής αποδιοπομπαίων τράγων έκανε και πάλι το θαύμα του. Ομοφώνως καταδικάστηκαν οι μετανάστες για τη στυγερή δολοφονία, δίχως να έχουν εντοπιστεί μήτε οι δράστες μήτε η καταγωγή τους φυσικά, και μάλιστα εν τάχει ακροδεξιές οργανώσεις αυτοχρίστηκαν εκδικητές εξαπολύοντας πογκρόμ εναντίον κάθε αλλοδαπού της περιοχής και επιχειρώντας να αναβιώσουν τον νόμο του Λυντς. (Έσπασαν το μαγαζί ενός εργαζόμενου επειδή ήταν αλλοδαπός, εισέβαλαν σε ενός άλλου το διαμέρισμα και η οικογένεια αναγκάστηκε να δραπετεύσει απ΄ τα παράθυρα, αθώοι περαστικοί γρονθοκοπήθηκαν επειδή έμοιαζαν με αλλοδαπούς, και άλλα)
Και κάπως έτσι όλα τα συμφέροντα ικανοποιήθηκαν: τα ακροδεξιά και δεξιά κόμματα καρπώθηκαν πολιτικά την ανθρώπινη τραγωδία, ενώ οι αρμόδιες αρχές αποποιήθηκαν των ευθυνών τους. Διότι, από τη στιγμή που οι δράστες είναι οπωσδήποτε «λαθρομετανάστες» δεν τίθεται ζήτημα ελλιπούς αστυνόμευσης ή λανθασμένων πολιτικών επιλογών μια και ευθύνεται αποκλειστικά η μεταναστευτική πολιτική, η «φάρα» των αλλοδαπών, η Ευρώπη κοκ
Όμως δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Ενδεικτικά αναφέρω: το Μάρτιο του 2010 στα Πατήσια, ένας πράκτορας Προ-Πο δολοφονείται από ληστές που εισέβαλαν στο κατάστημά του, ενώ το Νοέμβριο του 2010 ένας Σουδανός μαχαιρώνεται στο κέντρο της Αθήνας από κακοποιούς που του επιτέθηκαν για να τον ληστέψουν, κι αργότερα υποκύπτει στα τραύματά του. Συνεπώς, το θέμα μας δεν είναι οι αλλοδαποί ή οι ημεδαποί, αλλά οι δολοφόνοι και οι εγκληματίες ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, καταγωγής, θρησκείας ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Κι αυτούς τους δολοφόνους, αυτές τις συμμορίες που δρουν σπέρνοντας το τρόμο και ενίοτε το θάνατο, δεν έχει κατορθώσει (αλλά ούτε και προσπαθήσει επαρκώς) να τους εντοπίσει η Πολιτεία.
Προς αποφυγήν όποια παρεξήγησης οφείλω να αποσαφηνίσω ότι δεν έχω απολύτως καμία διάθεση να πάρω το μέρος κανενός αλλοδαπού. Αλλά ο αποπροσανατολισμός που επιχειρείται μόνο μεγαλύτερο κακό θα προκαλέσει.
Την περασμένη εβδομάδα είχα δημοσιεύσει το άρθρο «Χρόνια Πολλά Αθήνα» με το οποίο εφιστούσα την προσοχή στο γεγονός ότι ένας ολόκληρος χρόνος έχει περάσει από τότε που κατατέθηκε το πόρισμα για το ιστορικό κέντρο και δεν έχει ληφθεί απολύτως καμία πρωτοβουλία από τις προτεινόμενες, ούτε και καμιά άλλη φυσικά. Αντ’ αυτού, παρακολουθήσαμε όλοι το απόγευμα της Τρίτης τον Δήμαρχο να διαβεβαιώνει εκ της τηλεοράσεως ότι σύντομα θα εφαρμοστούν κάποιες πολιτικές ενώ δεσμεύτηκε ότι η Δημοτική Αστυνομία και ο Αστυνομικός της Γειτονίας θα αρχίσει σύντομα να δρα στο κέντρο της Αθήνας! Η Δημοτική Αστυνομία; Όλοι αυτοί που έχουν προσληφθεί, άγνωστο πως, δίχως να λάβουν καμία εκπαίδευση! Και για ποιον Αστυνομικό ποιάς Γειτονιάς μιλάμε; Για το Σώμα αυτό που όχι μόνο απέτυχε, αλλά και εκ της συστάσεως του είχε ορθώς αποφασιστεί ότι δεν θα δρα στο κέντρο της Αθήνας διότι ο Αστυνομικός της Γειτονίας για να μπορέσει να εργαστεί με επιτυχία πέραν όλων των άλλων θα πρέπει να υπάρχει γειτονιά, κι όχι γκέτο παραβατικότητας και περιθωριοποίησης.
Το κέντρο της Αθήνας δεν χρειάζεται ούτε Δημοτική Αστυνομία ούτε Αστυνομικούς της Γειτονιάς, μήτε ΜΑΤ. Την υπηρεσία οργανωμένου εγκλήματος χρειάζεται ώστε να εντοπιστούν και να συλληφθούν οι συμμορίες. Και ταυτοχρόνως την εφαρμογή πολιτικών για την αποπεριθωριοποίηση, τον εξωραϊσμό, και εν γένει την αντιμετώπιση των προβλημάτων του κέντρου (άστεγοι, άποροι, χρήστες ναρκωτικών, αλλοδαποί δίχως νομιμοποιητικά έγγραφα, παραοικονομία, πορνεία, κτλ)
Όταν μια περιοχή μιας μεγαλούπολης εγκαταλείπεται και αρχίζουν να συγκεντρώνονται περιθωριοποιημένες κοινωνικά ομάδες είναι ζήτημα χρόνου η παραβατικότητα και το μικρό-έγκλημα να «εμπλουτιστεί» με στυγερές δολοφονίες. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος που θα κλέψει ένα ρούχο από το μπαλκόνι αργότερα θα θελήσει να σκοτώσει, μήτε γιατί κάποιος που ανοίγει ένα μαγαζί δίχως άδεια θα γίνει δολοφόνος, αλλά γιατί νομοτελειακά στην εγκαταλελειμμένη πλέον περιοχή θα αρχίσουν να δρουν άλλης τάξεως κακοποιοί καθώς θα είναι σαφές ότι επικρατεί η ατιμωρησία. Και το κέντρο της Αθήνας είναι οπωσδήποτε τα τελευταία πέντε χρόνια μια εγκαταλελειμμένη περιοχή. Συνεπώς το ζήτημα δεν είναι οι μετανάστες αλλά και οι αλλοδαποί δίχως νομιμοποιητικά έγγραφα και οι χρήστες ναρκωτικών και όλες οι περιθωριοποιημένες και οι παραβατικές ομάδες - από τον τύπο που παρκάρει παράνομα μέχρι αυτόν που αλλάζει αυτοβούλως τη χρήση γης του καταστήματος του αλλά και οι συμμορίες ακροδεξιών - επειδή πίσω από αυτές τις ομάδες καιροφυλακτούν κάθε φύσεως κακοποιοί, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, καταγωγής, θρησκείας ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Επομένως το πρόβλημα έγκειται στην απουσία του κράτους και πουθενά αλλού.
Αλλά κατά πως φαίνεται όλοι ηθελημένα ή εκ παραδρομής κωφεύουν, και εν τω μεταξύ στο κέντρο της Αθήνας επιχειρεί μόνο η Ακροδεξιά, υποσχόμενη νέα φονικά και ανθρώπινες τραγωδίες προς όφελος όλων όσοι κερδίζουν από την υποβάθμιση του κέντρου: προαγωγοί, ναρκοβαρώνοι, επιτήδειοι που αγοράζουν ακίνητα για ένα κομμάτι ψωμί…
7°
