Σηκώνουμε όπλο, δοκιμάζουμε σκόπευση, κατεβάζουμε όπλο. Κατόπιν, ξανασηκώνουμε εναλλάξ πυροβολώντας πεντάκις. Παρατηρώντας οι Πανέλληνες τον τελικό που κέρδισε η Άννα, την είδαμε (μετά το 6-6)στη δοκιμαστική σκόπευση (δες βίντεο ) να κατεβάζει νωρίτερα/αποφασιστικά το όπλο.
Τότε, πριν ακόμα αρχίσουν οι πέντε πυροβολισμοί, είπα στην παρέα μου «τώρα θα το πάρει!». Ο Νόμος της Άννας ανέδιδε μια αίσθηση «Ωχ, κόλλησα! Αυτο-σκαμπιλίζομαι επιτακτικά, ξελαμπικάρω-ξεκολλάω-κερδίζω!». Έτσι προστάζει η αυτοπεποίθηση των πρωταθλητών.
Η αδιαφορία για τον προολυμπιακό αγώνα της Κορακάκη δεν ήταν αποτέλεσμα αμεριμνησίας, αλλά συνειδητή ιδεοληπτική περιφρόνηση στην αριστεία/διάκριση της χειρότερης εκδοχής ΤΟΥ Καθεστώτος. Βέβαια, όταν το Τέρας μυρίζεται επικοινωνιακό ξεζούμισμα, τότε δραματικά τα πράγματα αλλάζουν.
Ξεσάλωσε η ΥΕΝΕΡΤ (προεξάρχουσα όλου ΤΟΥ Συστήματος) και άρχισε τα γλειψίματα. Έκτακτες συνδέσεις σε αεροδρόμια και χαζές ερωτήσεις κολακεύουσες την Ολυμπιονίκη. Ο αγέρωχος (πλην ευπρεπής, σεμνός και ελληνοπρεπώς συγκροτημένος) λόγος της Άννας καταδεικνύει ολοφάνερα και την σκληρότητα, με την οποία φιλόπονα/βασανιστικά αντιστάθηκε στο αντι-αριστειακό πνεύμα ΤΟΥ Συστήματος.
Χρόνια έλπιζε ότι, παρά τις εχθρότητες/αντιξοότητες, κάποια μέρα θα τιμωρούσε το Τέρας, αφού ματαίως ακαρτέρει μια τιμητική αναφορά στις πολλές προηγούμενες διεθνείς διακρίσεις της, που αγνοούσε ο Ραν-Ταν-Πλαν δημοσιογράφος ή πολιτευτάκιας.
Όπως προσφυώς έγραψε ο Θάνος Τζήμερος («ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟ, ΕΙΠΑΜΕ;»), κακώς λεν οι κομισσάριοι «μας έκανες υπερήφανους, Άννα!», να ντρέπονται για την ανικανότητα/απουσία τους έπρεπε…
Προσοχή. Μην περάσει απαρατήρητο: το συγκεκριμένο άθλημα προφανώς γεννάει «καθαρά» μετάλλια. Δεν αφήνει περιθώρια ντόπας, ολοφάνερα η Άννα κέρδισε πεντακάθαρη. Νταξ;
Και τώρα ας περάσουμε σε ένα άλλο θέμα, που είναι εντελώς ίδιο-κι-απαράλλαχτο. Παρατηρώντας, λοιπόν, τον Ελλαδικό χάρτη, ολοφάνερα διαπιστώνεις ότι η χώρα μας προσφέρεται ταμάμ για σφοδρή ανάπτυξη υδροαεροπλοΐας. Μιλάει φωναχτά το πολυνησιωτικό ανάγλυφο. Αλλά, τόσα χρόνια ακούμε υδροπλάνα, όμως, υδροπλάνα δεν βλέπουμε. Γιατί;
Είναι που κάποια άλλα Μέσα Μεταφοράς θεωρούν επικίνδυνα ανταγωνιστικό το υδροπλάνο, οπότε αναπτύσσεται σχετική διαφθορά; Είναι η ανικανότητα, ή μήπως και τα δύο; Όχι, λέει κατηγορηματικά το ρεπορτάζ. Το υδροπλάνο δεν ανταγωνίζεται τα επιβατηγά καράβια, ούτε τα αεροπλάνα. Είναι μόνο η γραφειοκρατική ανικανότητα.
Ο Ελληνο-Καναδός επιχειρηματίας Μιχάλης Πατέλλης, που είχε (2003-2009) επιτυχώς ενεργοποιήσει στο Ιόνιο την «AirseaLines»-«PegasosAviation» ταλαιπωρήθηκε από την δεινόσαυρο Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Και παρακούοντας όσους τον προειδοποίησαν, επένδυσε με στόχο να φέρει υδροπλάνα και στο Αιγαίο, ώσπου αναγκάστηκε να τα μαζέψει και να επιστρέψει στον Καναδά…
Σήμερα (μετά τον φιλοεπιχειρηματικό/«μνημονιακό» νόμο 4146/2013) πάλι η πραγματικότητα πιέζει υπέρ του υδροπλάνου(δείτε πόσο απλά συνδέονται Παξοί-Κέρκυρα ), ως παράγοντα αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, πέρα από το καθαρά τουριστικό πεδίο. Όμως, υπάρχει και ο ονορέβολε Υπουργός Σπίρτζης που θέλει να ξαναβάλει τη «δημόσια» επένδυση στο παιγνίδι. Και αν τώρα στριμώχνει τα υδατοδρόμια, φανταστείτε τι παίζει για τα πολλαπλάσιας αξίας υδροπλάνα. Γρηγορείτε και προσ(έρ)(εύ)χεσθε, επενδυτές!...Θα επανέλθουμε.
Θάνατος στους παπάδες: This is the end!
Πάμε πάλι άλλο/ολόιδιο θέμα. Νταξ, όπως λέγαμε και στο προηγούμενο, τώρα «τα παιδιά» ξέρουν: όταν είναι «μικρής διάρκειας» οι επιθέσεις βίας κατά Ετερόδοξων, τότε αθωώνονται. Έτσι και οι μπόμπες στη Μονή Πετράκη, μικρή -στιγμιαία- διάρκεια είχαν… Αθώα είναι, άρα. Και κάτω οι διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα…
Δεν υπάρχει έλεος. Αυτή η καθαρόαιμα τζιχαντιστική αθλιότητα του μη σεβασμού στα ιερά και όσια των Άλλων, αυτή η-χωρίς-ταίρι-απόπατη-γουρουνιά είναι καινούργιο φρούτο. Είναι το ποιοτικό άλμα που ολοκληρώνει ηθικά την ποσοτική συσσώρευση του αγαναζισμένου ήθους της Άνω-Κάτω-Πλατείας-2011, όπως μας καθοδήγησαν οι να-καεί-να-καεί Αλεξολάκηδες γκουρού της καρδιάς μας.
Έχθρα και Μίσος δεν έλειψαν στη Μεταπολίτευση. Μας τα είχαν ποικιλοτρόπως ψυχοεμφυτεύσει Χούντα, Αυριανισμός, Μακεδονισμός, Μακαριστός,Αγαναζισμός/Αντιμνημονισμός. Να ‘ναι καλά, Αντρέας και επίγονοι Κωστάκηδες-Αντωνάκηδες-Αλεξάκηδες, που υπέθαλψαν τη δουλειά.
Ο τελευταίος, όμως, δεν έχει ταίρι, επιβάλλοντας το ποιοτικό άλμα της σκόπιμης ανοχής στη βία, διεγείροντας τα χείριστα ένστικτα του (αναβαθμιζόμενου σε Κωλοέλληνα πλέον) Τσιφτετέλληνα. Να τα (ξανα)λέμε κι αυτά, γιατί πιο κάτω δεν πολυέχει.
Και προσοχή, ουδόλως χαρίζουμε στον ΣΥΡΙΖΑ το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμείς οι Μενουμευρωπαίοι, είναι ο δικός μας τόπος. Αλλά, πάλι προσοχή, όποιος εγκαλεί Συριζαίους για όσα έλεγαν υπέρ Σακκά, να ξέρει ότι τότε είχαν δίκιο. (βλ. Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και «Αριστερά»).
Η βαρειά άρρωστη Ελλαδική κοινωνία μας -ακόμα η Ελληνικότητα δεν έχει καταστεί εθνικό φρένο-, τρώει τα παιδιά της. Το πνεύμα Μπαλτά προϋπάρχει και κυριαρχεί μεταπολιτευτικά. Η δήλωσή «αριστεία=ρετσινιά» απλώς απετέλεσε την επιγραφή στο μνήμα της Ελλαδικής Αριστείας ως μνήμης του Ελληνικού Πνεύματος. Ιδίου φυράματος μήνυμα είναι και το «επιχειρηματικότητα + κέρδος= έγκλημα»…
Το (σε κάθε πεδίο) «αιέν αριστεύειν» έχει διαγραφεί από τις εθνικές δέλτους, αφότου «ζήτω η ήσσων προσπάθεια» είναι η νέα καθοδηγή τρατσιφτετελληνική ρήση. Μάγκας αραχτός, κορόιδο εργατικός.
Σπασίκλωη Κορακάκη, μόνο που ατυχώς έγινε Ολυμπιονίκης και τώρα τρέχουμε και γλείφουμε. Σπαζομπίπκαι ο επενδυτής,που επιδιώκοντας κέρδος φτιάχνει πλούτο πολύτιμο για όλους… Βία, τσεκούρι και φωτιά, στον κάθε ανεπιθύμητο Άλλον!
Κολλημένο το μίσος για τον δημόσιο χώρο και την δημόσια περιουσία ως υπέρτατο κακό. Ακόμα πιοκαρακολλημένο, όμως, είναι να μισείς κάθε ελεύθερη ιδιωτική πρωτοβουλία τάχα ως γεννήτρια αντικοινωνικών τερατογενέσεων. Και να πλασσάρεσαι ως λάτρης της ελευθερίας, κακομοίρη…
Το «Πέντε αιώνες Δύσης / Εθνικής θα ζήσεις /από δω κι εμπρός», που ξεστόμισε ο Εθνικός Διονύσης, βλέποντας το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει, ψιλοανεπιστρόφως έχει δρομολογηθεί.
Παραλειπόμενα
Αναντάμ-παπαντάμ χορηγίες
Η χορηγία δεν είναι ντροπή. Όπου δεν μπορεί/θέλει/πρέπει το κράτος να λειτουργεί ως αρωγός σε ποικίλες κοινωνικές ή ατομικές προσπάθειες, η χορηγία είναι ευλογία, από τα χρόνια του Λυσικράτους...
Είπαμε, Αλαφούζος, όχι Κουρής
Γελάει ο κόζμος με το «κατά της διαπλοκής πάθος» ΤΟΥ Καθεστώτος και την ψιλοαναιτιολόγητη και καλοχρονισμένη «δέσμευση περιουσίας Αλαφούζου». Ουδείς σκέφτηκε να δεσμεύσει την περιουσία του όζοντος Πατριάρχη του Κιτρινισμού ονορέβολε Γιώργου Κουρή. Άλλωστε η ΥΕΝΕΡΤ διαφημίζει ακατάπαυστα και ασυστόλως τα έντυπά του και τον ίδιο αυτοπροσώπως… Άντε να κοπιάσουν και Βρυώνης-Καλογρίτσας-Μαρινάκης, να ξεβρομίσουμε από τη σιχαμένη διαπλοκή.
Τουρκεύει το Ξανθό Γένος;
Αχώνευτος ο ανακατωσούρικος γρίφος της Τσαροσουλτανικής επανασυγκόλλησης, τσακίζει τα ελληναράδικα ιδεολογήματα της Παΐσιας «Αριστερο»-ακροδεξιάς (άλλα προφήτευε ο Γέρων, αφού). Δεν πειράζει, τώρα υπάρχει ο Γέρων Λεβέντιος: οι προφητείες του δεν αστοχούν ποτέ.
Ανοίγει το ΚΠΙΣΝ
«Σπεύστε (για λίγους μήνες ακόμα διοικεί το Ίδρυμα-Σταύρος-Νιάρχος) να απολαύσετε, πριν το αναλάβει ο Μπαλτάς» (Ρ.Σ. έφα)…
Όταν καταθλιπτικά υπενθυμίζουμε ότι η Χρεωκοπία είναι έργο Κωστάκη Ανωφελούς αμετακλήτως, κάποιοι εκνευρίζονται και απαντούν: «Ζήτω Γιωργάκης και Τσίπρας, λοιπόν!». Όχι, βέβαια, αλλά θυμίζετε την κυριούλα που λέει «προτιμάμε τους καταληψίες από το ΙΣΙΣ!»…
12°
