Επειδή παραμένω αθεράπευτα προσκολλημένος στην άποψη ότι η έλλειψη παιδείας των πολιτικών αποτελεί κεντρική αιτία για πολλά επιγενόμενα δεινά που έχουν ενσκήψει σ’ αυτή τη χώρα, γ’ αυτό εξακολουθώ να πιστεύω ότι ένας απαίδευτος πρωθυπουργός σε μια ευρωπαϊκή χώρα, μπορεί να είναι πηγή πολλών δεινών. Εάν τούτο συνδυάζεται και με την ικανότητα χειραγώγησης του λαού, τότε το αποτέλεσμα είναι απολύτως αρνητικό. Ο κ. Τσίπρας διαθέτει όλα τα προηγούμενα, κι άλλοτε ασυνείδητα κι άλλοτε εμπρόθετα ταλαιπωρεί και παραπλανά τους πολίτες αυτής της χώρας.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η απαιδευσία του θα ήταν αντιμετωπίσιμη, ενδεχομένως, εάν δεν συνοδευόταν από κάτι πολύ χειρότερο: την βαθιά πεποίθησή του ότι το κράτος πρέπει να αποτελεί λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος και ότι η διατήρηση των πελατειακών σχέσεων εντός της δημόσιας διοίκησης είναι προτεραιότητα έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Εννοείται, ότι τα μέτρα για την υλοποίηση του τρίτου/τέταρτου μνημονίου που κονιορτοποιούν τα πλέον αδύναμα κοινωνικά στρώματα θεωρούνται από τον ίδιο και τους συν αυτώ ένα είδος αναγκαίου κακού για την ενδυνάμωση και τη διατήρηση του κομματικού κράτους. Κομματικό κράτος «ueber alles» (πάνω απ’ όλα) λοιπόν.
Το τελευταίο δείγμα γραφής του αριστεροδεξιού πελατειασμού δόθηκε στη πρόσφατη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον ΣΚΑΙ. Σ’ αυτήν, αναφέρθηκε στην «γραφειοκρατία» ως αρνητικό περιβάλλον των επενδύσεων (σωστό), στο «κράτος» που ήταν (και παραμένει) εχθρικό απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ (λάθος) και το οποίο αυτός έχει υπαγάγει σε αξιοκρατική «διαίτα» (λάθος) καθώς και στις δημόσιες δαπάνες, όπου αποκομένες από το προβληματικό δημόσιο, εγγυώνται την υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών μας (λάθος). Άρα, κατά τον κ. Τσίπρα, γραφειοκρατία, κράτος και δημόσιες δαπάνες αντιστοιχούν σε 3 διαφορετικές οντότητες/πραγματικότητες. Όταν κάποιος, δηλαδή, λέει «να περισταλούν οι δημόσιες δαπάνες» θέλει, κατά τον κ. Τσίπρα, να κλείσουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι υπερβολικά «γραφειοκρατικό» το σύστημα διοίκησης της υγείας ή της εκπαίδευσης (άρα ατελέσφορο και αντι-οικονομικό), δεν υπάρχει περίπτωση να στελεχώνονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες από ανίκανους και αντιπαραγωγικούς υπαλλήλους που δεν ανήκουν, ντε και καλά, στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ αλλά, που καταβάλλουν την ήσσονα προσπάθεια. Εφαρμόζουν, δηλαδή, ό,τι επεβλήθη ως κεντρική πολιτική επιλογή και διοικητική πρακτική στην ελληνική δημόσια διοίκηση από τα δύο αυτά κόμματα, όπως, βεβαίως βεβαίως, και από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Διαπράττει, λοιπόν, σφάλμα μέγα ο κ. Τσίπρας και οι ακόλουθοί του που επαναλαμβάνουν μονότονα τις ρήσεις του. Υπάρχει μόνο ένα δημόσιο/κράτος/γραφειοκρατία το οποίο, αναλόγως της ποιότητάς του, δηλαδή της ικανότητάς του να είναι αποτελεσματικό και αποδοτικό διασφαλίζει καλύτερες ή χειρότερες ή ελεεινές δημόσιες υπηρεσίες στους πολίτες. Επίσης, είναι αυτό το ίδιο δημόσιο που μπορεί να απογειώσει μια οικονομία ή να την καταστρέψει, όπως έγινε με την ελληνική. Προσοχή, ξανά: Αυτό δεν συμβαίνει, απλώς, λόγω της δημόσιας φύσης του. Θα μπορούσε, δηλαδή, να καταβαλλόταν μια ιδιωτική δαπάνη στη θέση μιας δημόσιας και τα αποτελέσματα να ήταν εξίσου καλά ή χάλια.
Πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΕ έδειξε ότι ένα αποτελεσματικό (ή μη) δημόσιο επηρεάζει την απόδοση των επενδύσεων –δημόσιων ή ιδιωτικών, αδιάφορο– άρα, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη μιας χώρας. Στην ίδια έρευνα (την οποία συνιστώ ενθέρμως στους μουτζαχεντίν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κρώζουν υπερασπιζόμενοι τις δημόσιες δαπάνες) η υπόθεση εργασίας επιβεβαιώθηκε τόσο για οικονομίες που ακολουθούν μια νεο-κεϋνσιανή κατεύθυνση όσο και για άλλες, περισσότερο φιλελεύθερης κατεύθυνσης.
Άρα, όσοι υποστηρίζουν ότι η περιστολή των δημοσίων δαπανών μπορεί να έχει ευεργετικές επιπτώσεις όχι μόνο στην ελληνική οικονομία αλλά και στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολίτες, εννοούν τελείως διαφορετικά πράγματα από τον κ. Τσίπρα: Θέλουμε τα σχολεία και τα νοσοκομεία να λειτουργούν καλά και να μας παρέχουν υπηρεσίες αντίστοιχες του κόστους που εμείς καταβάλλουμε γι’ αυτά. Σήμερα, τα ελληνικά σχολεία και νοσοκομεία έχουν χαμηλές επιδόσεις λόγω, κυρίως, της κακής τους οργάνωσης και της διείσδυσης των κομματανθρώπων που προάγουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή σ’ αυτά. Όρος για να αποδώσουν οι δημόσιες επενδύσεις στις συγκεκριμένες πολιτικές είναι η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος λειτουργικής και δομικής αναδιάρθρωσης και αναδιοργάνωσής τους. Τα αποτελέσματα σε άλλες χώρες που τόλμησαν αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις ήταν εντυπωσιακά.
Παρ’ ημίν επικρατούν, ατυχώς, τα ξόρκια, οι μεγαλοστομίες και τα παπατζιλίκια των δήθεν υπέρμαχων των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Όσοι, όμως, γνωρίζουν και θέλουν μια άλλη Ελλάδα οφείλουν να τοποθετηθούν με σαφήνεια και να αποκαλύψουν τα παίγνια της παραπλάνησης και της τύφλωσης του ελληνικού λαού από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
