Οι οργανώσεις του κόμματος είναι σε φάση δραματικής συρρίκνωσης. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν απορροφηθεί σε μεγάλο βαθμό στην κρατική μηχανή και οι υπουργοί δέχονται ήδη αποδοκιμασίες και προπηλακισμούς σε ανοιχτές εκδηλώσεις. Όχι και η καλύτερη εικόνα για το ΣΥΡΙΖΑ, που δέχεται έντονες πιέσεις από κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, καθώς επιχειρεί μέχρι και τώρα, με νομοσχέδια και τροπολογίες στη Βουλή, να βάλει ένα τέλος στο δράμα της αξιολόγησης. Η κατάσταση αυτή απασχόλησε το βράδυ της Τρίτης, την Πολιτική Γραμματεία του κυβερνώντος κόμματος με την παρουσία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Κεντρικό θέμα συζήτησης η διεξαγωγή ή μη του Συνεδρίου του κόμματος, με βάση τη σημερινή πολιτική συγκυρία. Ο κ. Τσίπρας, πρότεινε τη σύγκληση, το επόμενο διάστημα, της Κεντρικής Επιτροπής, προκειμένου να αποφασίσει για τη σύγκληση του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, στα τέλη του Σεπτέμβρη. Η τοποθέτησή του είναι μια έμμεση παραδοχή των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτήν την περίοδο το κόμμα, καθώς όπως είπε, βασικό καθήκον του συνεδρίου είναι “το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία και την εκλογική του βάση”.
Όσο και αν ακούγεται ωστόσο παράξενο, η σύγκληση του Συνεδρίου μόνο δεδομένη δεν πρέπει να θεωρείται. Υπάρχουν φωνές μέσα στο κόμμα, που θεωρούν ότι στην παρούσα φάση η διεξαγωγή του Συνεδρίου μόνο καλό δεν θα κάνει στο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό για τρεις λόγους.
Ο πρώτος έχει να κάνει με τον κίνδυνο εσωστρέφειας καθώς οι διάφορες αντιπολιτευτικές τάσεις- όπως η κίνηση των “53”- που έχουν συνταχθεί μέχρι σήμερα στις κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή, θα θέσουν κρίσιμα ερωτήματα που θα αφορούν ακόμα και ειλημμένες αποφάσεις για την αξιολόγηση, όπως για παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτό το διάστημα.
Δεύτερος λόγος είναι η πιθανότητα, τώρα που κλείνει η αξιολόγηση, αντί η κυβέρνηση να δώσει δείγματα γραφής για την επάρκειά της στον τομέα της “κυβερνητισμότητας”, να περιοριστεί σε μια “ασφαιρη” εσωκομματική συζήτηση. Οι διαφωνούντες με το συνέδριο θεωρούν ότι σαφώς πιο αποτελεσματική κίνηση θα είναι ένας ανασχηματισμός, που θα απομακρύνει “ανεπιθύμητους” υπουργούς και θα δώσει ευκαιρίες σε πρόσωπα ακόμα και εκτός κομματικών συνόρων.
Το τρίτο ζήτημα, που συνδέεται με τα δύο πρώτο, είναι η αναβίωση της διαμάχης για τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο. Λίγο το λένε δημόσια, πολλοί όμως ήδη το ψιθυρίζουν ότι η εποχή του ειδυλλίου με τον κ. Π. Καμμένο πρέπει να τελειώσει και να υπάρξει προσανατολισμός, σε αυτήν τη Βουλή, για την αναζήτηση άλλων συμμάχων στην πλευρά της Δημοκρατικής Συμπαράταξή ή ακόμα και της Ένωσης Κεντρώων, που μερικοί τη θεωρούν πιο “αξιοπρεπή” από τους σημερινούς ΑΝ.ΕΛ.
Γνώστης αυτών των αντιρρήσεων είναι ο κ. Τσίπρας. Δεν είναι τυχαίες για το λόγο αυτό δυο αναφορές του σχετικά με τους στόχους του Συνεδρίου. Σχετικά με το κόμμα, ο πρωθυπουργός σημείωσε πως «χρειαζόμαστε ένα κόμμα όπου τα μέλη θα έχουν λόγο, και οι τάσεις θα λειτουργούν πράγματι ως ρεύματα ιδεών και όχι ως μηχανισμοί». Σχετικά με την κυβερνητική προοπτική, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να εμφυσήσει τα μέλη και στελέχη του κόμματος με μια “στρατηγική διακυβέρνησης της Αριστεράς, με ορίζοντα την Ελλάδα του 2021”, αποτινάζοντας δηλαδή τη θεωρία της “αριστερής παρένθεσης”. Το σύνθημα μιας μακρόπνοης προοπτικής έδωσε άλλωστε και ο υπουργός Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς, που σε συνέντευξή του έκανε λόγο για “προοπτική οκταετίας”. Κι όλα αυτά, καθώς ήδη από την 1η Ιουνίου μπαίνουν σε εφαρμογή οι οδυνηροί φορολογικοί νόμοι...
13°
