Πριν δύο χρόνια μια επαρχιακή εφημερίδα στο Ντένβερ του Κολοράντο κυκλοφόρησε το τελευταίο της φύλλο. Η Rocky Mountain News θα συμπλήρωνε σε δύο μήνες από τότε 150 χρόνια καθημερινής κυκλοφορίας και ήταν η μια από τις δύο μεγάλες εφημερίδες της πολιτείας. Οι πωλήσεις της είχαν πέσει από τις 800 χιλιάδες στις 600 χιλιάδες φύλλα την Κυριακή, και αντίστοιχα 450 χιλ το Σάββατο και 210 χιλ καθημερινά (νούμερα που ο ελληνικός Τύπος δεν έχει δει ούτε στις καλύτερες εποχές του). Οι ιδιοκτήτες της προσπάθησαν να την πουλήσουν χωρίς επιτυχία. Για την ακρίβεια βρέθηκε αγοραστής αλλά κρίθηκε ότι δεν προσέφερε τις εγγυήσεις που ήθελαν για την μακροχρόνια επιβίωση του φύλλου και η πρότασή του απορρίφθηκε. Έτσι, σε μια χώρα που οι εφημερίδες στηρίζονται μόνο στην κυκλοφορία και την πώληση διαφήμισης και η ποιότητα του ενημερωτικού προιόντος είναι αδιαπραγμάτευτη, η ιστορική εφημερίδα δεν άντεξε την παγκόσμια κρίση του Τύπου και έκλεισε.
Οι συντάκτες της ανάρτησαν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας ένα βίντεο με τίτλο «Η τελευταία έκδοση» και καθένας τους έγραψε από ένα αποχαιρετιστήριο κομμάτι προς τους αναγνώστες τους. Όλοι μίλησαν για το τι σήμαινε γι’ αυτούς η εφημερίδα τους, για το πόσο αγαπούσαν τη δουλειά τους και πόσο θα τους λείψει και διηγήθηκαν μικρές ιστορίες από την καθημερινή τους μάχη για την ενημέρωση της κοινότητάς τους, τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους, γάμους, φιλίες, αποστολές, ρεπορτάζ και άλλα περιστατικά, σε κλίμα συγκίνησης και αγάπης για το έντυπο που υπηρέτησαν. Ήξεραν όλοι αυτό που έγραψε ο εκδότης τους στο τελευταίο editorial, ότι δηλαδή η «πόλη δεν σήκωνε πια δύο εφημερίδες» και ευχήθηκαν με αξιοπρέπεια στον ανταγωνιστή τους να αντεπεξέλθει με τον καλύτερο τρόπο στην αποστολή της ενημέρωσης των πολιτών του Κολοράντο. Έτσι αποχαιρέτησαν ένα κομμάτι της ζωής τους, χωρίς να κατηγορήσουν κανέναν και τίποτα και συνέχισαν.
Σύμφωνα με ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσαν πρόσφατα, πολλοί από αυτούς άφησαν τη δημοσιογραφία και οι περισσότεροι βγάζουν λιγότερα χρήματα από τότε.
Στην Αθήνα πριν λίγες μέρες, οι δημότες της έμειναν άφωνοι με την αποκάλυψη του κόστους λειτουργίας του δημοτικού ραδιοφώνου, τον αριθμό των «απασχολούμενων» δημοσιογράφων αλλά και τα ονόματά τους. Μεγαλοδημοσιογράφοι πληρώνονταν με χρήματα του καταχρεωμένου δήμου, πολλοί απο αυτούς χωρίς καν να εμφανίζονται στο σταθμό και είχαν δύο και τρεις καλοπληρωμένες και σε αρκετές περιπτώσεις κρατικοδίαιτες δουλειές. Μιλάμε για ένα ραδιοφωνικό σταθμό με αστεία ακροαματικότητα χωρίς λόγο ύπαρξης και καμία ενημερωτική ή άλλη προσφορά προς το σύνολο. Ο νέος δήμαρχος, δυστυχώς, δεν είχε το σθένος να κλείσει τον «ιστορικό» σταθμό, να τον στείλει εκεί που ανήκει, δηλαδή στην ιστορία και να χρησιμοποιήσει τα εκατομμύρια ευρώ που καταπίνει το δημοτικό ραδιόφωνο σε ουσιαστικές και απαραίτητες για τους δημότες δαπάνες.
Τη μεγαλύτερη έκπληξη όμως δεν την προκάλεσε ο δήμαρχος, αλλά οι μεγαλοδημοσιογράφοι που χωρίς ντροπή και τσίπα για το δημοτικό χρήμα που εισέπρατταν τόσα χρόνια χωρίς να προσφέρουν στο σταθμό τίποτα, όχι μονο δεν αποδέχτηκαν την απομακρυνσή τους αλλά κίνησαν λυτούς και δεμένους για να μην χάσουν την αργομισθία εξαπολύοντας μάλιστα λάσπη προς οποιονδήποτε τόλμησε να σχολιάσει το σκάνδαλο.
Και επειδή ο λαϊκισμός έχει και τα όρια του, η απάντηση σ’αυτούς που για να διασφαλίσουν τα «κεκτημένα» τους επικαλούνται τους χαμηλόμισθους στο σταθμό χωρίς άλλη απασχόληση - που πράγματι υπάρχουν - είναι ότι με τα εκατομμύρια που θα εξοικονομούσε ο δήμος θα μπορούσαν να απορροφηθούν σε θέσεις που και πιο χρήσιμοι θα ήταν και την αξιοπρέπειά τους θα διαφύλατταν αμειβόμενοι με δημόσιο χρήμα για κάτι που έχει αντικείμενο ύπαρξης.
7°
