Υπήρξε στο παρελθόν μια διαφήμιση όπου ένας φίλος του πρωταγωνιστή τον παρότρυνε να «χτυπήσει τη μάνα». Το ότι αυτός ο διάλογος γίνονταν πάνω από ένα τάβλι δεν ήταν αρκετό για να κρύψει την απροκάλυπτη προτροπή σε βία εναντίον γυναίκας και μάλιστα μητέρας. Δεν χρειάζεται να έχεις την ευφυΐα υπουργού για να καταλάβεις πως η μηδαμινή αντίδραση τότε οδήγησε στις διαφημίσεις τύπου Πάσχα με την Άντζελα.
Στην αρχή νόμιζα πως επρόκειτο για μια ανώδυνη παρωδία. Για άλλο ένα απολαυστικά «κακό» διαφημιστικό σποτ που έδινε –ξανά– την ευκαιρία σε έντεχνους συμπολίτες να εκδηλώσουν την αγανάκτησή τους μπας και από το πουθενά καταφέρουν και τους αναγνωριστεί καλό γούστο. Ήμουν όμως αφελής. Γιατί το διαφημιστικό των Τζάμπο με την Άντζελα τη Δημητρίου ήταν ένα φεστιβάλ χυδαίου σεξισμού. Μια εξοργιστική παρότρυνση σε κτηνώδη βία. Κι ευτυχώς που υπήρξαν οι άγρυπνοι φρουροί της ισότητας οι οποίοι έκρουσαν για άλλη μια φορά τον κώδωνα του κινδύνου και κατήγγειλαν τη φρικαλέα φράση «χτύπα σαν άντρας» η οποία παρέσυρε πολλούς αθώους Έλληνες που μπέρδεψαν τα πασχαλινά αυγά με τις γυναίκες, με συνέπειες δραματικές για τη σεξουαλική τους τη ζωή.
Κάποια σοβινιστικά γουρούνια ισχυρίζονται πως οποιοσδήποτε έχει πνευματική ανάπτυξη που ξεπερνά αυτή του παιδιού των 4 μηνών μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα πασχαλινό αυγό και μια γυναίκα. Λένε πως η λέξη «ειρωνεία» πρέπει επιτέλους να συμπεριληφθεί στα λεξικά των πολιτικώς ορθών συμπολιτών μας και υποθέτουν πως οι μόνοι που ποτέ έδειραν επειδή είδαν μια διαφήμιση είναι οι διαφημιζόμενοι που την είχαν παραγγείλει και πληρώσει.
Δεν χρειάζεται να είμαι εγώ αυτός που θα πει πως οι παραπάνω απόψεις είναι γελοίες. Το καταλαβαίνετε και μόνοι σας. Στο κάτω κάτω όλοι γνωρίζουμε ότι τα καθάρματα που σηκώνουν το χεράκι τους προκειμένου να το κατεβάσουν με δύναμη δεν το κάνουν επειδή είναι διαταραγμένα και –κυρίως– ατιμώρητα ανθρωπάκια, αλλά επειδή τα παρέσυρε κάτι που είδαν ή που άκουσαν σε κάποια διαφήμιση.
Και μπορεί η περίπτωση της διαφήμισης των Τζάμπο να είναι καραμπινάτη και γι’ αυτό εύκολα αντιμετωπίσιμη (αρκεί να μοιραστεί κάποιο φυλλάδιο που να εξηγεί με απλό τρόπο τις διαφορές ανάμεσα σε ένα αυγό και μια γυναίκα), δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με άλλες περιπτώσεις διαφημιστικού σεξισμού λιγότερο κραυγαλέου και ακριβώς γι’ αυτό περισσότερο επικίνδυνου. Αναφέρω μερικά παραδείγματα για γόνιμο προβληματισμό:
-Σε όλες τις διαφημίσεις που παρουσιάζονται άτομα και των δύο φύλων οι γυναίκες έχουν πάντα μεγαλύτερο στήθος από τους άντρες.
- Στις διαφημίσεις για προϊόντα ξυρίσματος προσώπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά και μόνο άντρες. Αντιθέτως στις διαφημίσεις που αφορούν την αποτρίχωση των ποδιών οι πρωταγωνίστριες είναι γυναίκες.
- Οι διαφημίσεις για σερβιέτες και ταμπόν απευθύνονται μόνο σε γυναίκες. Η φτηνή δικαιολογία σύμφωνα με την οποία οι άντρες δεν έχουν περίοδο μοιάζει τόσο συντηρητική όσο και το στερεότυπο σύμφωνα με το οποίο οι άντρες δεν πρέπει να θηλάζουν τα μωρά τους επειδή δεν κατεβάζουν γάλα.
- Οι διαφημίσεις για προϊόντα που βοηθούν στην αντιμετώπιση των ασθενειών που έχουν σχέση με τον προστάτη απευθύνονται μόνο σε άντρες. Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι γυναίκες δεν έχουν προστάτη αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας θυμίζουν αυτούς που πριν την εμφάνιση της πρώτης γυναίκας πιλότου έλεγαν πως οι γυναίκες δεν μπορούν να πιλοτάρουν αεροπλάνο.
- Οι παρέες που μαζεύονται για να πιουν μπίρες, να φάνε πίτσες και να δουν μπάλα είναι πάντα αντρικές. Τι προσπαθούν να πετύχουν οι διαφημιστές με το να μη δείχνουν εικόνες γυναικών να πανηγυρίζουν γκολ, να φωνάζουν συνθήματα, να ρεύονται και να ξύνουν τ’ αρχίδια τους;
Μπορώ να συνεχίσω και με άλλα παραδείγματα, αλλά νομίζω πως καταλάβατε τι θέλω να πω: Όπου και να κοιτάξεις σεξισμός. Αυτή είναι η διαφήμιση, αυτή είναι η τηλεόραση και αυτή είναι και η κοινωνία μας. Κι αν δεν αντισταθούμε έρχονται δύσκολες μέρες. Μέρες που παρασυρμένοι από τους χυδαίους διαφημιστές θα κάνουμε σεξ με βαμμένα αυγά και θα τηγανίζουμε γυναίκες. Ας μην το επιτρέψουμε.
13°
