Η προεκλογική εκστρατεία συνέβαλε στην πολιτική απομυθοποίηση. Αρκετοί από τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους μύθους στους οποίους στήριξαν την πολιτική τους άνοδο. Το ερώτημα είναι αν μέσα από αυτή τη διαδικασία της απομυθοποίησης θα προκύψει μια νέα ωριμότητα που θα οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα ή θα οδηγηθούμε σε νέες αποτυχίες και στον απόλυτο κυνισμό.
Χάσαμε το αντιμνημόνιο
Αυτή την προεκλογική περίοδο χάσαμε το αντιμνημόνιο σαν εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις συνεχίζουν βέβαια την προσπάθειά τους αλλά κινούνται στο περιθώριο των εξελίξεων και δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Η Χρυσή Αυγή, το ΚΚΕ, η Λαϊκή Ενότητα και μερικές άλλες πολιτικές δυνάμεις διαχειρίζονται ένα 20% του ελληνικού λαού που με δική τους ευθύνη έχει γυρίσει την πλάτη στην πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή προσπάθεια και αναγνώρισε μέσω του τρίτου προγράμματος-μνημονίου που έχει την υπογραφή Τσίπρα ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης. Η απομυθοποίηση σε ό,τι αφορά το αντιμνημόνιο δεν λύνει βέβαια τα προβλήματα, δημιουργεί όμως μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνατότητες αντιμετώπισής τους.
Αντίο στην παροχολογία
Ύστερα από την κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ οι πολίτες δεν είναι πρόθυμοι να δεχτούν παραλλαγές του «τα λεφτά υπάρχουν». Αντί για 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους άνοιξε ένας νέος, οικονομικά αναπόφευκτος, κύκλος περιορισμού των συντάξεων. Αντί για μείωση της φορολογίας για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους είχαμε σημαντική αύξησή της. Αντί για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και άλλων ειδικών φόρων είχαμε τη μονιμοποίησή τους.
Είναι τέτοια η απόσταση μεταξύ της παροχολογίας που έδωσε τη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου και της πραγματικότητας που διαμόρφωσε η πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα ώστε δυσφημίστηκαν για πολλά χρόνια οι πολιτικοί που προσεγγίζουν τους ψηφοφόρους σε αυτή τη βάση.
Μεϊμαράκης και Τσίπρας δίνουν τη μάχη για την εκλογική πρωτιά αποφεύγοντας την ακατάσχετη παροχολογία του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα σημαντικό κέρδος για το πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως θα πρέπει να αξιοποιηθεί αμέσως μετά τις εκλογές για να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική και στη συνέχεια οικονομική δυναμική.
Χωρίς σκίσιμο και παράκαμψη
Στο καλάθι των αχρήστων πετάχτηκαν αυτή την εκλογική περίοδο και τα σχέδια για σκίσιμο και παράκαμψη του μνημονίου. Τώρα όλοι δέχονται ότι θα κριθούμε στη βάση της εφαρμογής του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, το οποίο πρότεινε η κυβέρνηση Τσίπρα και εγκρίθηκε στη Βουλή από μία ευρύτατη πλειοψηφία.
Η παρουσίαση από τον ΣΥΡΙΖΑ του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος μοιάζει περισσότερο με μία τελευταία προσπάθεια επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού παρά με έμπρακτη αμφισβήτηση της δύσκολης προσαρμογής στην οποία δεσμεύτηκε ο κ. Τσίπρας μέσω του τρίτου προγράμματος-μνημονίου. Ιδιαίτερα θετικές κρίνω τις δηλώσεις του κ. Μεϊμαράκη, ο οποίος δεσμεύεται ότι θα αντιμετωπίσει ορισμένα λάθη και υπερβολές του νέου μνημονίου μόνο μέσα από τις οικονομικές δυνατότητες που θα εξασφαλίσει ενδεχόμενη βελτίωση των επιδόσεων της οικονομίας και της δημοσιονομικής διαχείρισης πέρα από αυτά που προβλέπει το νέο πρόγραμμα. Όπως υπογράμμισε κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής αντιπαράθεσής του με τον κ. Τσίπρα, τους επόμενους 12 μήνες πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας και να ξεπεράσουμε τους οικονομικούς και δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί για να μπορέσουμε στη συνέχεια να επιτύχουμε βελτίωση τους μείγματος της οικονομικής πολιτικής που έχει αποφασιστεί.
Χωρίς αντιμνημόνιο σαν εναλλακτική πρόταση εξουσίας, χωρίς παροχολογία και χωρίς θεωρίες σκισίματος και μαγικής παράκαμψης του μνημονίου, αυτή η προεκλογική αναμέτρηση διαφέρει από τις προηγούμενες.
7°
