Διάβασα με ειλικρινή αγαλλίαση το παρακάτω άρθρο που αφορά τη νέα Γενική Γραμματεία, τη ΓΓ Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής. Κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν γνώριζα την ύπαρξη του Συμβουλίου αυτού. Μετά βέβαια ηρέμησα γιατί είδα ότι ουδείς άλλος (πλην των άμεσα ενδιαφερομένων) το γνώριζε, δεδομένου ότι μόλις την 3-6-15 δημιουργήθηκε. Μετέχουν οι αρμόδιοι οικονομικοί υπουργοί και οι αναπληρωτές τους (ακόμη και ο κος Τσακαλώτος με την παλιά του ιδιότητα, ως αρμόδιος για θέματα διεθνών οικονομικών σχέσεων)
Το ενδιαφέρον της υποθέσεως είναι ότι θα δημιουργηθούν 3 θέσεις προϊσταμένων τμημάτων (που θα καλυφθούν κατά προτίμηση από καθηγητές ΑΕΙ, έλεος πια!) και επιπλέον «15 θέσεις προσωπικού και 12 θέσεις ειδικών συμβούλων και ειδικών συνεργατών, οι οποίες θα καλυφθούν με απόσπαση ή διορισμό», δηλαδή με διορισμό. Η συνολική επιβάρυνση του προϋπολογισμού θα είναι μόλις 829.000(;) ετησίως. Ρωτώ αφελώς: Δηλαδή, το μνημείο δυσλειτουργικότητας (η Ελληνική Δημόσια Διοίκηση) θα βελτιωθεί αν αποκτήσει μία επιπλέον επιτελική (λέμε τώρα) μονάδα;
Βέβαια και εσείς ρωτάτε: «Μα σε πείραξε η επιβάρυνση του προϋπολογισμού με λιγότερο από ένα εκατομμύριο;» Ναι, με παλαβώνει, όχι απλά με ενοχλεί. Δείχνει ότι οι κρατικίστικες κυβερνήσεις που διαφεντεύουν τη χώρα τα τελευταία χρόνια, αντί να βελτιώσουν τον δημόσιο τομέα, κάνουν τα πάντα για να τον μεγαλώσουν και να τον κάνουν πιο δυσκίνητο, προσθέτοντας άσχετες επιτελικές διευθύνσεις και γραμματείες. Αν το εκατομμύριο αυτό σε ? υπάρχει, το αυτονόητο θα ήταν να κατευθυνόταν σε προσλήψεις νοσηλευτών π.χ., όχι για μανδαρίνους που θα μπλέκονται ο ένας στις αρμοδιότητες του άλλου ανταλλάσοντας έγγραφα.
Ερχόμαστε τώρα στο ζουμί, που εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι ΔΕΝ ζητούν μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά σμίκρυνση (του άχρηστου μέρους) του κράτους. Ο ιστορικός που θα ζει τον επόμενο αιώνα θα κοιτάει τη μεγάλη εικόνα και μάλλον θα απορεί. Εγώ, ως ιστορικός του παρόντος, κρίνω «εξ όνυχος τον λέοντα» και καταλήγω σε συμπεράσματα, αν αυτά ταιριάζουν με τη συνολική αφήγηση.
Υ.Γ. Διάβασα σήμερα το πρωί ότι η καγκελάριος Μέρκελ επισκέπτεται την Αλβανία, στο πλαίσιο των προσπαθειών της γείτονος να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια στιγμή κάποια άλλη χώρα κάνει τα πάντα για να βγει από την Νομισματική Ένωση. Άβυσσος!
