Σώματα προκλητικά και ευάλωτα

Το σώμα μας είναι ένας χάρτης. Φέρει πάνω του χαραγμένη από άκρη σε άκρη την προσωπική μας ιστορία, τα χρόνια που έχουμε ζήσει, τις επιπτώσεις της αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους και φυσικά τον χαρακτήρα μας: τις συνήθειες, τις επιθυμίες, τα λάθη, τις εμμονές ή τις φοβίες μας.

Το σώμα μας κουβαλά για πάντα τα τραύματά μας και την ίδια στιγμή, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να αποτελεί το ίδιο πηγή τραύματος, όταν νοσεί ή υποφέρει σιωπηλά.

Ποια σώματα όμως έχουν ορατότητα στη σύγχρονη κοινωνία; Ποια σώματα έχουν το δικαίωμα να φαίνονται, να προβάλλονται ως πρότυπα, να θαυμάζονται και να αγαπιούνται; Η απάντηση εδώ είναι εύκολη και τη γνωρίζουμε όλοι: τα νέα, καλοφτιαγμένα, αλώβητα σώματα, όσα είναι ανίκανα να προκαλέσουν έντονα συναισθήματα - ή όσα σώματα μοιάζουν νέα, άσχετα από την πραγματική ηλικία τους. Όσα σώματα λόγω του όμορφου, λείου δέρματος και των γυμνασμένων μυών δεν μας αγχώνουν, δεν μας προβληματίζουν, δεν φέρνουν στο νου μας τη φθορά, την ασθένεια, το γεγονός του θανάτου.

Αντιστρόφως, ένα γερασμένο ή ένα ανάπηρο σώμα ή ένα σώμα που αμφισβητεί τους κανόνες της ετεροκανονικότητας, μπορεί να προκαλέσει θλίψη, σύγχυση, θυμό ή αποστροφή, φέρνοντας τους άλλους σε δύσκολη θέση, αμφισβητώντας την επιβεβλημένη ιεράρχηση της ομορφιάς την οποία έχουμε μάθει να θεωρούμε αυτονόητη. Ένα τέτοιο σώμα μπορεί να εκληφθεί από κάποιους ως επικίνδυνο.

Όπως φάνηκε από τα εκατοντάδες υβριστικά σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες του Βασίλη Μπισμπίκη που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, ένα σώμα που δεν ακολουθεί τους κανόνες περί ανδρικού κάλους ή αρρενωπότητας, ακόμα και αν είναι σαφές πως πρόκειται για παιχνίδι, για προσωπική επιλογή με σκοπό την πρόκληση αντιδράσεων, θεωρείται προσβλητικό και ο ιδιοκτήτης του αντιμετωπίζεται περίπου σαν… τρομοκράτης. Ένα κοινό που επί δεκαετίες έχει εθιστεί στις ρετουσαρισμένες εικόνες και τις αρυτίδωτες ζωές που προβάλλουν τα περιοδικά life style, δεν είναι ίσως παράλογο να αντιστέκεται στην πραγματικότητα.

Εκτός από τα επικριτικά σχόλια για τα επιπλέον κιλά του, τις χυδαιολογίες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του και τις εικασίες για την κακή ψυχική του υγεία, υπάρχουν και κάποιοι που του δίνουν συγχαρητήρια για την τόλμη του, ενώ οι περισσότεροι κάνουν λόγο για την «ντροπή» που εκείνος οφείλει να νιώθει, προβάλλοντας προφανώς πάνω του αυτό που οι ίδιοι αισθάνονται παρατηρώντας τον ηθοποιό να ποζάρει αυτάρεσκα στην κάμερα. Ο Μπισμπίκης δίνει την εντύπωση ότι δεν απολογείται για αυτό που είναι, τον τρόπο ζωής ή τις επιλογές του. Το γεγονός ότι δεν μοιάζει να έχει άγχος ή να νιώθει ανασφάλεια για το σώμα του ακυρώνει αυτόματα τον ρόλο του θεατή ως αποδέκτη και κριτή της εικόνας του.

Σχετικό Άρθρο

Beauty EME ESE: Η ανθολογία του αρώματος ξεκινά από το σπίτι και καταλήγει στο σώμα

Ηλιάνα Κωνσταντακάτου 23.06.2025, 15:42

Όσο και αν η εικόνα αυτή απωθεί, μπερδεύει, προκαλεί φόβο ή οργή, γνωρίζοντας ότι δεν έχει πλέον καμία επίδραση στο είδωλό του, ο θεατής μένει αναγκαστικά μόνος για να αντιμετωπίσει τα δικά του αισθήματα, τις δικές του ανασφάλειες, ή το αναπόφευκτο της δικής του φθοράς.