Εμπειρίες εθελοντισμού από τη Γεωργία Παράσχου, διευθύντρια Πολιτισμού & Νεολαίας του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων και ιδρύτριας του Humanity Greece
Η Γεωργία Παράσχου είναι μία νέα γυναίκα η οποία δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της χωρίς να βοηθάει τους άλλους. «Μέσα από κάθε εθελοντική δράση, γινόμαστε εμείς ο κόσμος που αλλάζει» λέει η ίδια, εξηγώντας το μάλλον πιο ουσιαστικό κίνητρό της που από τα 17 της έως και σήμερα βρίσκεται δίπλα σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.
Διευθύντρια Πολιτισμού & Νεολαίας του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων και Ιδρύτρια του Humanity Greece (www.humanitygreece.org) που ξεκίνησε τον Αύγουστο και συνέβαλε ενεργά στην επούλωση των πληγών που προκάλεσαν οι καταστροφικές πυρκαγιές, με ένα δίκτυο εκατοντάδων εθελοντών από όλη την Ελλάδα, μας στέλνει ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα: Ειδικά οι νέοι άνθρωποι, όπως φάνηκε στις πρόσφατες καταστροφικές φωτιές του Αυγούστου, έχουν συναισθηματικά «αποθέματα» ανιδιοτέλειας και την ανάγκη να δώσουν, δίχως να λάβουν.
Παράλληλα, αναφέρεται και στο πρώτο νομοσχέδιο για τον εθελοντισμό στη χώρα μας, το οποίο βρίσκεται το οποίο βρίσκεται προ των πυλών της ελληνικής κοινωνίας.
Είδαμε πρόσφατα, στις φωτιές του Αυγούστου σε Εύβοια, Αττική και Πελοπόννησο, ένα κύμα συμπαράστασης και προσφοράς. Από την τριβή σας με την Κοινωνία των Πολιτών, εκτιμάτε ότι η εθελοντική δράση είναι μια τάση που αφορά όλο και περισσότερους;
Οι καταστροφικές για τη χώρα μας πυρκαγιές του καλοκαιριού υπενθύμισαν με τον πιο σκληρό τρόπο πως η παγκόσμια κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί απλά ένα φαινόμενο που «θα» μας απασχολήσει στο εγγύς μέλλον, αλλά μια μάχη, αν θέλετε, με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι εδώ και τώρα και απαιτεί την άμεση αντίδρασή μας.
Δυστυχώς, πολλοί είναι αυτοί που δεν το αντιλαμβάνονται, όμως η δυσκολία της κατάστασης δεν σηματοδοτεί πως δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Αντιθέτως, το βίωμά μας από τις εφιαλτικές ημέρες του Αυγούστου μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ ενθαρρυντικό «case study» για τη νέα γενιά και την αποτελεσματικότητά της μέσα από τις δράσεις της.
Τον Αύγουστο η νέα γενιά κλήθηκε και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των επάλξεων, φανερώνοντας ένα δυναμικό, κοινωνικό, μα πάνω από όλα ανθρώπινο πρόσωπο, στηρίζοντας ενεργά το έργο της Πολιτείας. Φυσικά δίπλα στους νέους στάθηκαν και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συνάνθρωποί μας δίνοντας απλόχερα τη δική τους εμπειρία και διάθεση για αλληλοβοήθεια.
Γεωργία Παράσχου / Φωτό: Βαγγέλης Τάτσης
Προς απάντηση όσων ψέγουν τα νέα παιδιά, εκείνες οι ημέρες «αναζωπύρωσαν» τη φλόγα του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς για όλους μας. Παραβλέψαμε όλα αυτά που μας χωρίζουν και επιτέλους ενώσαμε τις δυνάμεις μας. Έτσι, σχηματίσαμε την τεράστια αλυσίδα αγάπης και μέσω του Humanity Greece, με πάνω από 350 φορτηγά και δρομολόγια με περίπου 500 άτομα καθημερινά να δίνουν τα χέρια, με μοναδικό σκοπό την υλοποίηση ενός άνευ προηγουμένου στόχου. Ποιος ήταν αυτός;
Μα φυσικά όχι μόνο η συλλογή, η διαλογή και η παράδοση χιλιάδων αγαθών για τους πολίτες που έχουν πληγεί, αλλά εκείνο το χαμόγελο μέσα στον όλεθρο και την απελπισία. Εκείνο το χαμόγελο που είχε σβηστεί παρακολουθώντας τις εξελίξεις μέσα από τις οθόνες μας. Εκείνο το χαμόγελο που δείχνει πως δεν τους ξεχάσαμε και πως μαζί τους δεν ξεχαστήκαμε ούτε εμείς. Η αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη του κόσμου είναι συγκινητική.
Αν και είστε μια νέα σε ηλικία γυναίκα, είστε διευθύντρια Πολιτισμού του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων, καθώς και ιδρύτρια της αστικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Humanity Greece. Τι ρόλο έχει για εσάς ο εθελοντισμός στη ζωή σας;
Τα τελευταία χρόνια ο Όμιλος της UNESCO και το Humanity Greece απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Η παρουσία μου στο χώρο του εθελοντισμού αφενός ενθαρρύνει αισθήματα περηφάνιας, αφετέρου όμως συνοδεύεται και από μια τεράστια ευθύνη. Πλέον, αποτελεί αυτοσκοπό η συνεχόμενη προσφορά σε όσους έχουν ανάγκη, μέσω ανοιχτών δομών προς όλους. Ταυτόχρονα, σε συνεργασία με όλους τους υποστηρικτές μας, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και τρόπους που θα ενισχύσουν την αυτονομία των ανθρώπων και θα σπάσουν τον κύκλο της φτώχειας, όσο αυτό είναι δυνατό.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να αναλύσω σε λίγες προτάσεις τι σημαίνει για εμένα ο εθελοντισμός και όλα αυτά που πρεσβεύω μέσω αυτού. Δεν είναι κάτι που ορίζω η ίδια για τον εαυτό μου, διαμορφώνεται διαφορετικά σε κάθε τομέα που δραστηριοποιούμαι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να αναφερθεί είναι πως δεν υφίσταται η έννοια του εθελοντισμού, δίχως τον άνθρωπο. Οφείλουμε όλες και όλοι να αναρωτηθούμε εάν όντως, με όσα καθημερινά λέμε και πράττουμε, είμαστε «άνθρωποι» ή παρασιτούμε κοινωνικά. Άλλωστε σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Αν σκεφτούμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε οι πιο σκληροί και συνάμα δίκαιοι κριτές του εαυτού μας, μπορούμε να αξιολογήσουμε τα ατομικά περιθώρια βελτίωσης και προσφοράς μας. Πολλές φορές μια ανάλυση των ευκαιριών και των αδυναμιών μας είναι το απαραίτητο κίνητρο για να ενεργοποιηθούμε ως πολίτες και να συνδράμουμε στην ανάπτυξη ενός κράτους δικαίου και ευκαιριών.
Εδώ, λοιπόν, μπορούμε ίσως να πούμε πως έρχεται και το στοιχείο του εθελοντισμού, που ενθαρρύνει την ανάπτυξη της πιο αγνής και όμορφης πλευράς μας, τον υγιή διάλογο, την κατανόηση και την αλληλεγγύη. Έχει τόση μεγάλη σημασία να λες «Ναι, έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου» και να γνωρίζεις πως είναι αλήθεια. Ας μην ξεχνάμε πως για τις ανεπτυγμένες και πολιτισμένες χώρες, οι εθελοντές αποτελούν μέρος μιας αποδεδειγμένα οργανωμένης κοινωνίας, που μέσω αυτών διατηρεί τη συνοχή και την εθνική της ομοψυχία. Eίναι μια κατάλληλη στιγμή η εθελοντική δράση να ενταχθεί στα βιογραφικά σημειώματα ως «βαρύ χαρτί» και όχι ως μια σημείωση στην τελευταία σελίδα όπως γινόταν τα τελευταία χρόνια.
Γεωργία Παράσχου / Φωτό: Βαγγέλης Τάτσης
Η διαβούλευση για το πρώτο νομοσχέδιο για τον εθελοντισμό στη χώρα μας ολοκληρώθηκε. Τι προσδοκάτε από αυτό;
Είναι γεγονός πως το πρώτο νομοσχέδιο για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα βρίσκεται ήδη «προ των πυλών» της ελληνικής πραγματικότητας από το υπουργείο Εσωτερικών. Είναι χιλιάδες οι εθελοντές και οι οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών που βρίσκονται εν αναμονή των τελικών άρθρων που θα προκύψουν μετά την κατάθεση προς συζήτηση στη Βουλή, εκ μέρους της κυβέρνησης.
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Το αναφέρω αυτό καθώς πιστεύω πως προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί η ενεργοποιημένη Κοινωνία των Πολιτών, με προτάσεις και ιδέες για τη γεφύρωση αυτού του κενού που υπάρχει εδώ και χρόνια.
Το κενό αυτό εντοπίζεται, κυρίως, μεταξύ της ελληνικής νομοθεσίας και της κατοχύρωσης θεμελιωδών δικαιωμάτων για τους εθελοντές, κάτι που πλέον το κράτος αναγνωρίζει έμπρακτα, για αυτό το λόγο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο από το υπουργείο Εσωτερικών, που αφορά τις Οργανώσεις της ΚτΠ και τους εθελοντές, κάτι που μας δίνει δύναμη να ελπίζουμε σε ουσιαστικές αλλαγές. Να αναφέρω κάποια από τα θετικά σημεία του νομοσχεδίου, στοιχεία που εύχομαι να διατηρηθούν έως και την τελική κατάθεσή του στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές και φυσικά στην Ολομέλεια της Βουλής.
Αρχικά, προβλέπεται η θέσπιση πλαισίου για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα, η θεμελίωση του όρου Εθελοντισμός ως μια αναγνωρίσιμη ενέργεια, η δημιουργία Μητρώου Εθελοντών, μια πρωτοβουλία που πλαισιώνεται από την ταυτόχρονη δημιουργία μητρώου εθελοντικών οργανώσεων, σε μια προσπάθεια να ρυθμιστεί το πεδίο του εθελοντικού κινήματος στην Ελλάδα. Θα υπάρξουν νέα φορολογικά κίνητρα για τις Οργανώσεις της ΚτΠ, δημιουργία πλαισίου προστασίας με κάλυψη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης αν υπάρξει ατύχημα εν ώρα εθελοντικής προσφοράς, κάλυψη αναγκών του εθελοντή σε περίπτωση διάθεσης για προσφορά στο εξωτερικό.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και σε άμεση συνάφεια με τα προηγούμενα το γεγονός πως για πρώτη φορά θεσπίζεται η προστασία της εθελοντικής προσφοράς μέσω του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, όπου θα δηλώνονται οι εθελοντές που απασχολούνται στις εθελοντικές οργανώσεις για κοινωφελείς σκοπούς, ενώ, παράλληλα, επιτυγχάνεται στο ακέραιο η κάλυψη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης σε ενδεχόμενη περίπτωση ατυχήματος κατά τη διάρκεια εθελοντικής προσφοράς. Τέλος, θα συσταθεί ειδική διεύθυνση στο αρμόδιο υπουργείο που θα ασχολείται αποκλειστικά με το έργο των οργανώσεων.
Οφείλουμε όλες οι εθελόντριες και εθελοντές που δίνουμε τη δική μας μάχη για την προάσπιση του κοινωνικού συμφέροντος των πολιτών, να δώσουμε το παρόν, να συμμετέχουμε ενεργά στη διαδικασία του νομοσχεδίου, να στηρίξουμε και να προτείνουμε νέες ιδέες ώστε να συμβάλλουμε στην αρχή μιας νέας σελίδας για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα. Μέσα από κάθε εθελοντική δράση, γινόμαστε εμείς ο κόσμος που αλλάζει.
Γεωργία Παράσχου / Φωτό: Βαγγέλης Τάτσης
Ποια ήταν η πρώτη σας εμπειρία στον εθελοντισμό και πώς προέκυψε; Ποιο ήταν το κίνητρό σας;
Η γενιά μου μεγάλωσε αντιμέτωπη με συνεχείς οικονομικές επιπτώσεις με αλλεπάλληλα μνημόνια, φυγή νέων ανθρώπων στο εξωτερικό και γενικότερα μια συνεχιζόμενη μιζέρια και κατήφεια. Οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες που πολλοί συνάνθρωποί μας εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μέχρι και σήμερα. Μεγάλωσα στον όμορφο Πειραιά, ξεκίνησα την εθελοντική μου δράση στις 5 κοινωνικές δομές του δικτύου που έχει ο Όμιλος UNESCO Πειραιώς & Νήσων μόλις στην ηλικία των 17, ήρθα κοντά με οικογένειες που από εκεί που βρίσκονταν στο σπίτι τους, κλήθηκαν να μείνουν μαζί με άλλους συνανθρώπους μας σε ένα κτίριο και να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο με νέα βιοποριστικά δεδομένα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε αυτές τις πολύ φιλόξενες δομές, έκαναν μπάνιο, κοιμόντουσαν, είχαν καθημερινή σίτιση, ιατρική και ψυχολογική περίθαλψη, ένα ολοκληρωμένο νέο σπίτι. Για εμένα όλο αυτό ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, πόσο μάλλον στην εφηβική ηλικία, όταν τα έχουμε λίγο-πολύ όλα δεδομένα.
Αισθάνομαι πως τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι της χώρας μας στηρίζουν ανιδιοτελώς με κάθε τρόπο, δεν χρειάζονται ένα ισχυρό κίνητρο για να ενεργοποιηθούν προς τον εθελοντισμό. Αντιστοίχως, το ίδιο ισχύει και για εμένα. Φυσικά, ο κάθε ένας από εμάς μπαίνει στη διαδικασία να δώσει προτεραιότητα στους σκοπούς που νιώθει ότι χρήζουν μεγαλύτερης στήριξης, χωρίς αυτό να αποδυναμώνει την πρόθεσή του για αλλαγή. Προσωπικά, οι εθελοντικές πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχω δεν βασίζονται ούτε βασίστηκαν σε ένα περιστατικό που αντίκρισα, αλλά σε ένα ακατανίκητο συναίσθημα προσφοράς ανάλογα με τις ανθρώπινες ανάγκες που διαμορφώνονται. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία δυο χρόνια παρά και την πανδημία του κορωνοϊού, γίνονται παραγωγικά βήματα για το μέλλον μας.
Υπάρχουν κάποια «προσόντα» ή προϋποθέσεις για να ασχοληθεί κανείς με κάποια εθελοντική δράση; Μια προϋπόθεση, για παράδειγμα, που σκέφτομαι πρόχειρα είναι η συνέπεια. Δηλαδή, αν ξεκινήσεις κάτι, δεν το αφήνεις στη μέση γιατί κάποιος θα περιμένει από εσένα…
Είναι κάτι που χρήζει ιδιαίτερης σημασίας και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό θέμα, κυρίως για τα νέα άτομα που ξεκινούν τώρα την κοινωνική τους προσφορά. Όσο και εάν διάφορες, κατά καιρούς, ομάδες και δίκτυα έχουν προσπαθήσει να εργαλειοποιήσουν το ρόλο του εθελοντή, εντούτοις, και αυτό σας το υπογράφω, υπάρχουν άτομα όπως εγώ που θα βρισκόμαστε απέναντί τους.
Όταν προσφέρει ένας άνθρωπος σήμερα, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να είναι «γεμάτος» μέσα του από όρεξη και διάθεση για να στηρίξει. Πρέπει να έχει συναισθηματικά «αποθέματα» ανιδιοτέλειας και την ανάγκη να δώσει, δίχως να λάβει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όλοι γινόμαστε παραλήπτες συναισθημάτων, εμπειριών και νέων κοινωνικών γνωστικών πεδίων. Όταν κατανοήσουμε πως η ανιδιοτελής προσφορά οδηγεί σε μονοπάτια που ουδέποτε μπορούσαμε να φανταστούμε, τότε θα κατανοήσουμε και το πλήρες εύρος του εθελοντικού κινήματος.
Οι πρόσφατες συνθήκες μας απέδειξαν ότι άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες, με τις ιδιαιτερότητές τους, με διαφορετικές προσωπικότητες, συνήθειες, αντιλήψεις και πολιτικές πεποιθήσεις, μπορούν, αν θέλουν, με κινητήρια δύναμη την αλληλεγγύη και τον αλτρουισμό, να συμπορευθούν και να πετύχουν για το κοινό καλό. Κάθε εθελοντής είναι ένας υπεράνθρωπος, που καταφέρνει εμπράκτως να περάσει από το «εγώ» στο «εμείς», συνειδητοποιώντας βέβαια ότι αυτή η «μαγική» μετάβαση, είναι κάτι που ποτέ δεν θα κατάφερνε μόνος του.
Το Humanity Greece έχει ως βασικό στόχο την στήριξη σε ανθρωπιστικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Ξεκινήσατε από τις πρόσφατες φωτιές και πώς εξελίσσεται μέχρι σήμερα;
Αφουγκραζόμενοι τον επιτακτικό και αναγκαίο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η κοινωνική πρωτοβουλία «ριχτήκαμε στη μάχη» ο καθένας από το δικό του πόστο, προκειμένου να συνεισφέρουμε στην τεράστια αλυσίδα αγάπης που όλοι οι Έλληνες απλόχερα δημιούργησαν τον Αύγουστο. Ξεκινήσαμε στο Humanity τρία άτομα και αυτή τη στιγμή με υπερηφάνεια μπορώ να σας πω ότι το δίκτυό μας απαριθμεί εκατοντάδες πρόθυμους νέους και νέες από ολόκληρη την Ελλάδα που μπορούν ανά πάσα στιγμή να κινητοποιηθούν για να στηρίξουν κάθε κοινωνική και ανθρωπιστική ανάγκη. Καθημερινά καταγράφουμε και καλύπτουμε ανάγκες σε πληγείσες περιοχές, ιδρύματα, σωματεία, κρατικές δομές φιλοξενίας συμπολιτών μας, καταφύγια ζώων και μεμονωμένες ανάγκες οικογενειών που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Στηριζόμαστε από τους πολίτες, συλλέγουμε αγαθά, κάνουμε διαλογή και καλύπτουμε ανάγκες σε όλη την Ελλάδα. Όλοι μαζί, δημιουργούμε μια σταθερή αλυσίδα αλληλεγγύης!
12°
