Ζακ Κωστόπουλος: Πορεία μνήμης για τα τρία χρόνια από τη δολοφονία του στο κέντρο της Αθήνας.
Για τα τρία χρόνια από τη δολοφονία του πραγματοποιήθηκε πορεία μνήμης για τον Ζακ Κωστόπουλο (Zackie-Oh) σήμερα Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021 στο κέντρο της Αθήνας. Με κεντρικό σύνθημα «Τρία χρόνια χωρίς δικαιοσύνη. Τρία χρόνια μνήμη. Τρία χρόνια αγώνα», πλήθος κόσμου και οργανώσεων συγκεντρώθηκαν στην οδό Γλάδστωνος, έξω από το κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια, εκεί όπου έχασε τη ζωή του ο 33χρονος ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και των οροθετικών ατόμων.
Οι συγκεντρωμένοι ζήτησαν δικαιοσύνη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και τίμησαν τη μνήμη του, αφήνοντας αναμμένα κεριά και λουλούδια στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή.
Ακολούθησε η πορεία μνήμης η οποία έφθασε μέχρι το Σύνταγμα. Ορισμένα άτομα, μάλιστα, τραγούδησαν το «Like a Prayer» μπροστά στη Βουλή. «Ο Ζακ είναι εδώ και ζει» φώναξαν οι συγκεντρωμένοι για τον ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και των οροθετικών ατόμων.
Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και η δίκη
Σαν σήμερα 21 Σεπτεμβρίου του 2018 δολοφονήθηκε ο Ζακ Κωστόπουλοςσε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Σύμφωνα με το πόρισμα του ιατροδικαστή για τον θάνατό του, ο Ζακ Κωστόπουλος πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από τα πολλαπλά τραύματα τα οποία υπέστη.
Τα στοιχεία, οι μαρτυρίες και τα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, ενώ η υπόθεση απέκτησε σύντομα διεθνή εμβέλεια, με δημοσιότητα και κινητοποιήσεις σε πολλές χώρες.
Τον Νοέμβριο του 2020 αναβλήθηκε επ' αόριστον λόγω κορωνοϊού η δίκη του Ζακ Κωστόπουλου, καθώς το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας δεν δέχτηκε να τη διακόψει ή να τη μεταφερθεί σε άλλη αίθουσα, που θα επέτρεπε μεγαλύτερο αριθμό παρευρισκομένων και θα πληρούσε τα κριτήρια της δημόσιας δίκης.
Το μήνυμα της μητέρας του Ζακ, τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του
Σήμερα, τρία χρόνια μετά στη σελίδα Justice For Zak/Zackie δημοσιεύεται ένα κείμενο γραμμένο από τη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου. Αναλυτικά:
«Σε κοιτάζω
κι είσαι ένα πλάσμα αλλόκοτο και κατανοητό συνάμα.
Στο κεφάλι σου υπάρχουν
μικρά μαύρα φίδια,
τα μάτια σου λάμπουν
από το φως της αλήθειας
ή μήπως από τη χρυσή σκιά που έβαλες;
Τα χείλη σου στάζουν κόκκινο αίμα
ή μήπως είναι το κόκκινο κραγιόν σου;
Τα χέρια σου είναι ορθάνοιχτα και πελώρια
πώς να χωρέσουν όλοι οι πονεμένοι σε μια αγκαλιά;
Παιδί μου, ομόρφυνες τον κόσμο με τα λόγια σου, την καλοσύνη και τη συμπόνια σου, την ευγενική σου ψυχή και την αγάπη σου. Και τρία χρόνια λείπεις κι άφησες ανοιχτές πληγές και τη μαγεία σου να πλανάται στον αέρα και να ψάχνει κάπου να φωλιάσει.
Η χρυσόσκονη που σκόρπισες φεύγοντας, ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα και είναι σαν να μας κλείνεις το μάτι και να λες "Εδώ είμαι, οι πράξεις μου, τα λόγια μου, τα γραπτά μου είναι εδώ. Συνεχίστε μέχρι που κάθε παπούτσι που κλωτσά να γίνει στάχτη στο χώμα της κόλασης. Η μαμά σου».
10°
