Οι Lariplast & Πλαστικά Θράκης στην εθνική προσπάθεια για μάσκες

Για τη χώρα που πέτυχε μια από τις καλύτερες επιδόσεις διεθνώς στη διαχείριση της πρώτης φάσης της κρίσης του κορωνοϊού, η διατήρηση της ίδιας βαθμολογίας και στη δεύτερη φάση, στην επιστροφή την κανονικότητα, διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο στοίχημα. Στοίχημα που δεν εξαρτάται πια μόνο από τις σωστές αποφάσεις της πολιτείας και την αυτοπειθαρχία των πολιτών, αλλά και από την πληρότητα σε μέσα προστασίας. Πολλοί έλληνες επιχειρηματίες, από τις πρώτες ημέρες έξαρσης της πανδημίας, σήκωσαν τα μανίκια για να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια. Μικρές και μεγάλες εταιρείες, την ώρα που οι πολίτες έπρεπε να «μείνουν σπίτι», άνοιξαν τις γραμμές παραγωγής, ρίχνοντας στην αγορά γάντια και αντισηπτικά για να καλύψουν το «σοκ της ζήτησης» που έφερε ο φόβος για τον «αόρατο εχθρό». Πριν μερικές ημέρες η προσπάθεια αυτή έκανε ένα επενδυτικό άλμα προθέτοντας στο οπλοστάσιο κατά του κορωνοϊού μάσκες ελληνικής παραγωγής. Σε ποσότητες που μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση, διασφαλίζοντας δηλαδή την εγχώρια επάρκεια. Και δίνοντας στη μάχη που θα ακολουθήσει ένα ιδιαίτερο στίγμα: ότι η «απάντηση» μπορεί να είναι made in Greece.

Ανάμεσα στις ελληνικές βιομηχανίες που ηγούνται στη «μάχη της μάσκας», η Laripast και η Πλαστικά Θράκης σήκωσαν από τις πρώτες ημέρες το βάρος της παραγωγής, φέρνοντας τους απαιτούμενους «αριθμούς» για να ξεκινήσει από την περασμένη δευτέρα το project «Μένουμε Ασφαλείς» χωρίς την ανάγκη εισαγωγών. Και οι δύο εταιρείες προχώρησαν σε επενδύσεις «αμέσου επιδόσεως» για την παραγωγή χειρουργικών μασκών Τύπου 2, στις οποίες υπήρχε και η μεγαλύτερη έλλειψη. Μέχρι πρόσφατα, οι προστατευτικές μάσκες εισάγονταν κυρίως από την Κίνα και ήταν Τύπου 1. δηλαδή με βαθμό προστασίας έως 95% (αλλά πρακτικά αρκετά χαμηλότερα) και προορίζονται για πολίτες. Σήμερα, όμως, τα ελληνικά εργοστάσια μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση όχι μόνο στις μάσκες Τύπου 1, αλλά και στις Τύπου 2, οι οποίες έχουν δείκτη προστασίας άνω του 98% και χρησιμοποιούνται κατά κόρον από το υγειονομικό προσωπικό. Και, αν απαιτηθεί, θα προχωρήσουν σε πρόσθετες επενδύσεις και νέες γραμμές παραγωγής για μάσκες τύπου 2R και 3, οι οποίες εξασφαλίζουν ακόμη μεγαλύτερο βαθμό προστασίας.

Και για τον λόγο αυτό, έλαβαν και τα εύσημα του πρωθυπουργού: «Θέλω πραγματικά από καρδιάς να σας συγχαρώ για την ταχύτητα με την οποία κινηθήκατε και για το γεγονός πια ότι παντρεύονται δύο σημαντικές ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις, με μεγάλη προϋπηρεσία στον κλάδο, με εξαιρετική φήμη εντός και εκτός Ελλάδας, για να μπορούν να παράγουν πρώτες ύλες και κυρίως μάσκες χειρουργικές, που τόσο μας είναι και θα μας είναι απαραίτητες, σε χρόνο ρεκόρ και σε ποσότητες πολύ σημαντικές για να καλύψουν ένα όχι ευκαταφρόνητο κομμάτι της ελληνικής αγοράς, αλλά γιατί όχι, και της αγοράς του εξωτερικού». Ήταν η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τους επικεφαλής των δύο επιχειρήσεων που σήκωσαν το βάρος των πρωτοβουλιών, αλλά και της ευθύνης.

LARIPLAST
Δύο επιχειρηματίες «γέννημα - θρέμμα» του Θεσσαλικού κάμπου ένωσαν τις δυνάμεις τους στο εγχείρημα που έφερε τη Lariplast στην «πρώτη γραμμή» της μάχης της μάσκας. Ο Γιάννης Τσερέπας, διάδοχος της οικογένειας που ίδρυσε τη θεσσαλική εταιρεία, είναι ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στη δουλειά του, αλλά με ανήσυχο πνεύμα, έχοντας πάντα στο νου του να διευρύνει τις δραστηριότητές της. Η «ιστορία» λέει ότι ακριβώς εκεί στόχευε το τηλεφώνημα που δέχθηκε ένα μεσημέρι, τις πρώτες κιόλας ημέρες της υγειονομικής κρίσης, από τον φίλο του Αχιλλέα Νταβέλη, πρόεδρο του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και επικεφαλής του κέντρου αποκατάστασης «Κυανούς Σταυρός».

Η πρόταση ήταν απλή και συνάμα εξαιρετικά περίπλοκη: Να στήσουν μια γραμμή παραγωγής πιστοποιημένων προστατευτικών μασκών. Ο χρόνος ήταν εκτός οποιωνδήποτε «λογικών» επιχειρηματικών δεδομένων. Κάτι λιγότερο από ένας μήνας. Και η εξωτερική χρηματοδότηση, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, αδύνατη. Επομένως θα έπρεπε να κάνουν τα αδύνατα δυνατά. Παρ’ όλα αυτά συμφώνησαν και ρίχτηκαν στη δουλειά για να στήσουν τη γραμμή από την οποία θα βγαίνουν 300.000 μάσκες την ημέρα, ή συνολικά εννέα εκατομμύρια μάσκες τον μήνα. Μια παραγωγή ικανή να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής ζήτησης. Βάση της προσπάθειας είναι βέβαια η Lariplast με την παραγωγική μονάδα στη Λάρισα (και τη Γαλλία), γνωστή για την εξωστρέφειά της αφού το 60% της παραγωγής της διοχετεύεται στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο αυτό δεν αρκούσε. Χρειάζονταν τα μηχανήματα και η πιστοποίησή τους. Και αυτά βρίσκονταν στη μακρινή Κίνα…

Οι δύο συνεταίροι της προσπάθειας μετέθεσαν αμέσως 20 άτομα για τη νέα γραμμή παραγωγής. Χρειάστηκε, όμως, να επιστρατεύσουν όλο τους το επιχειρηματικό δαιμόνιο για να μπορέσουν να αποσπάσουν από την κινεζική αγορά τον απαραίτητο εξοπλισμό, ο οποίος προοριζόταν για άλλες χώρες. Και κατάφεραν μέσα στο ασφυκτικά στενό περιθώριο να τον αποκτήσουν αλλά και να τον μεταφέρουν στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που οι αεροπορικές συνδέσεις είχαν πρακτικά διακοπεί.

Με τους χρονικούς στόχους να καλύπτονται, οι θεσσαλοί επιχειρηματίες κατάφεραν πριν μερικές ημέρες να ξεκινήσουν την πιλοτική παραγωγή πιστοποιημένων προστατευτικών μασκών μιας χρήσης και μπαίνουν πλέον στη φάση της κανονικής παραγωγής με τον ημερήσιο στόχο των 300.000 μονάδων. Και όπως έχει δηλώσει ο Γιάννης Τσερέπας, «είμαστε η Ελλάδα που δεν φοβάται»…

Ο σχεδιασμός προβλέπει οι ελληνικής παραγωγής μάσκες να φτάσουν πρώτα στους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης στον πόλεμο κατά του κορωνοϊού, δηλαδή το υγειονομικό προσωπικό, και στη συνέχεια σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Μάλιστα ο Αχιλλέας Νταβέλης, δίνει και τη διάσταση του κόστους σε αυτή την προσπάθεια με το εθνικό πρόσημο: «Θα προχωρήσουμε σε μία εθνική τιμολόγηση, η οποία θα επιτρέπει τόσο στο κράτος όσο και στους πολίτες να αποκτήσουν φθηνή πρόσβαση σε πιστοποιημένες προστατευτικές μάσκες».

---

ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ

Για την Πλαστικά Θράκης, της οικογένειας Χαλιωρή, η είσοδος της Lariplast στην κατασκευή υγειονομικού προστατευτικού υλικού έδωσε σχεδόν ταυτόχρονα το έναυσμα και για τη δική της εμπλοκή, στις διαδικασίες παραγωγής για made in Greece μάσκες. Άλλωστε, είναι ένας «χώρος» τον οποίο η ίδια γνωρίζει καλά, αφού η εταιρεία δραστηριοποιείται εδώ και 20 χρόνια στην παραγωγή μη υφαντών υφασμάτων από πολυπροπυλένιο. Πρόκειται για το ειδικό υλικό που προμηθεύεται και η ίδια η Lariplast από τα Πλαστικά Θράκης και χρησιμοποιείται ευρύτερα ως πρώτη ύλη από τους παραγωγούς χειρουργικών μασκών και ιατρικών ειδών προστασίας.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι και η εισηγμένη βιομηχανία δεν προχώρησε στις δικές της επενδύσεις για την απόκτηση ειδικού εξοπλισμού και των σχετικών πιστοποιήσεων. Χάρη στις επενδύσεις αυτές, ύψους 200.000 ευρώ, η θρακιώτικη βιομηχανία κατάφερε σε μηδενικούς χρόνους να μεταφέρει, να εγκαταστήσει και να λειτουργήσει τον απαιτούμενο τεχνολογικό εξοπλισμό για την παραγωγή χειρουργικών μασκών Tύπου 1, Tύπου 2 και Tύπου 2R, στις εγκαταστάσεις των θυγατρικών της στην Ξάνθη, με δυναμικό παραγωγής που φτάνει τα 100.000 κομμάτια σε ημερήσια βάση. Και περισσότερα από 3.000.000 το μήνα. 

Για το επίτευγμα αυτό, σαν αναπόσπαστο τμήμα μιας εθνικής προσπάθειας, είχε τη στήριξη του κράτους, στις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ο Κωνσταντίνος Χαλιωρής, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Πλαστικά Θράκης, δεν έκρυψε όμως την έκπληξή του για τις πρωτόγνωρες συνέργειες:

«Βίωσα μια καταπληκτική εμπειρία μετά από τόσα χρόνια που δουλεύω: το τελωνείο να περιμένει εμάς και μετά να κλείσει. Φανταστείτε, το αεροπλάνο προσγειώθηκε στις 17.00, η μηχανή εκτελωνίστηκε εκείνη την ημέρα, το φορτηγό περίμενε, και ήταν στην Ξάνθη στις 08.30 το (επόμενο) πρωί» ανέφερε χαρακτηριστικά στην τηλεδιάσκεψη που είχε με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Ο Κωνσταντίνος Χαλιωρής έχει αναλάβει το «τιμόνι» της επιχείρησης που ιδρύθηκε πριν από 40 και πλέον χρόνια, το 1977, από τον πατέρα του, τον Πολίτη επιχειρηματία Σταύρο Χαλιωρή, ο οποίος «έστησε» το πρώτο εργοστάσιο στην Ξάνθη παράγοντας υφαντά σακιά πολυπροπυλενίου, σχοινιά και σπάγκους. Η εταιρεία είχε μια αλματώδη εξέλιξη που κορυφώθηκε με την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο, το 1995, και της έδωσε το εφαλτήριο για μια εξέλιξη σε νέους παραγωγικούς τομείς.

Τα προϊόντα της συνοδεύουν την καθημερινότητα επαγγελματιών και πολιτών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με χρήσεις από το σπίτι, και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μέχρι τις κατασκευές και το …χωράφι. Και αυτό, αφού η εταιρεία παράγει από πλαστικά κιβώτια, και μπουκάλια, μέχρι συνθετικά δίχτυα, φιλμ συσκευασίας, και ό,τι τεχνητό ύφασμα κυκλοφορεί στην αγορά. 

Η επιχείρηση της οικογένειας Χαλιωρή πέρασε τις συμπληγάδες της κρίσης, στηριζόμενη στον εξαγωγικό της προσανατολισμό. Έδειξε και στην περίπτωση αυτή να γνωρίζει τη συνταγή  της «επαναφοράς», επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της και σε άλλους τομείς ή κατηγορίες προϊόντων, όπως η δημιουργία θερμοκηπίων για την παραγωγή ντομάτας (με θυγατρική στην Κίνα) με υδροπονική καλλιέργεια, αλλά και το real estate, και από το 2017 έχει επιστρέψει σε δυνατά αποτελέσματα.