#menoumespiti με την Athens Voice: Η δημοσιογράφος, Χριστίνα Πολίτη, περιγράφει πώς περνάει τις ημέρες της σε καραντίνα.
Έχετε μετρήσει πόσες φορές έχουμε ευχηθεί μία καθημερινότητα χωρίς δουλειά, σχολείο, όλη μέρα σπίτι ταινίες, βιβλία και μαγειρική; Το όνειρο έγινε αληθινός εφιάλτης και ακόμα και ένας υπεραισιόδοξος άνθρωπος σαν εμένα δεν απολαμβάνει τίποτα από αυτά ακόμα στο σπίτι.
Κάθε πρωί ξυπνάω χαρούμενη όπως πριν και γρήγορα επανέρχομαι στο καθιερωμένο μου πια stress mode που αυξομειώνεται ανάλογα. Αντίθετα με άλλους που μαγειρεύουν, εμένα μου έχει κοπεί η όρεξη. Αν ζούσα μόνη μου ούτε θα με ενδιέφερε το φαγητό. Τα παραγγέλνω όλα online και έχω βρει άκρες για φαγητό.
Ο σκύλος μου ο Τόνι είναι μια παρηγοριά
Ο 12χρονος γιος μου πάλι ζει μία άλλη πραγματικότητα μέσα από το Fortnite. Τόσον καιρό του λέγαμε να σταματήσει να παίζει έξω. Τώρα έχει ξεσαλώσει με το νόμο και χαίρομαι γι' αυτό για να μην τραυματίσει αυτά τα προεφηβικά του χρόνια. Ας τα συνδυάσει με μία μεγάλη κοπάνα από το σχολείο. Κάνει και online μαθηματα ενώ η όρεξη δεν του έχει κοπεί καθόλου.
Το πρωί λοιπόν βάζω τις φόρμες μου και ξεκινάω το σερφάρισμα στο ίντερνετ. Όσα πιο πολλά διαβάζω τόσο πιο πολύ στρεσάρομαι. Την τηλεόραση και τα νέα τα έκοψα τελείως. Μιλάω με φίλους, λέμε ποιοι είναι καλά, ποιοι όχι και μονίμως ανησυχούμε. Άλλοι θερμομετρούνται κάθε δέκα λεπτά. Περιμένω αύριο να λήξουν οι 14 μέρες που γύρισα από το Λονδίνο και παράλληλα παρακολουθώ τους γύρω μου πως είναι καλά ώστε να φτάσουμε στο σημείο να ησυχάσουμε - προς το παρόν από θέμα υγείας. Η μεγάλη μου αγωνία είναι η μητέρα μου που τη βλέπω στα 2 μέτρα αφού μένει από κάτω και την έχω κλείσει μέσα με όλα τα κονφόρ.
Ο Τόνι όλη μέρα ξάπλα
Ο Κώστας που δεν χώραγε σε ένα σπίτι και γυρνούσε μέρα, νύχτα έχει προσαρμοστεί καλύτερα από όλους. Διαβάζει, τακτοποιεί τα πράγματά του και μιλάει στα τηλέφωνα. Μάλλον χρειαζόταν αναγκαστικές «διακοπές». Όσο περνάνε οι μέρες και αποκόβομαι σιγά σιγά από αυτά που γράφουν, χαζεύω τα social media τόσο όσο, η ψυχολογία μου καλυτερεύει και ξεκινάω Netflix, Amazon, Apple tv. Τώρα βλέπω μία σαχλαμάρα με κάτι κλειδιά που με χαλαρώνει και πραγματικά μετάνιωσα που δεν άρχισα τώρα βασικές σειρές όπως το Breaking Bad, Homeland και Messiah που με είχαν βάλει εθελοντική καραντίνα όταν τις έβλεπα τότε. Ψάχνω τη σειρά που θα με καθηλώσει- φυτό.
Βιβλία δεν έχω καταφέρει να διαβάσω. Είχα αρχίσει ένα συγκλονιστικό βιβλίο για την ιστορία της νεότερης Ελλάδας “Greece-Βiography of a Modern Nation” του Roderick Beaton πριν έρθω από το Λονδίνο και θα το συνεχίσω. Ο σκύλος μου ο Τόνι είναι μεγάλη παρηγοριά. Οι αγκαλιές μας και η μοναχική μας βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου επίσης.
Η μοναχική μου βόλτα με τον Τόνι στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου επίσης
Last but not least, η πρακτική της ashtanga yoga που έκανα τους τελευταιους μήνες απέδωσε στο μάξιμουμ. Κάθε βράδυ κάνω μέσα στο σαλόνι μπροστά στην τηλεόραση - όχι σε παραπάνω απομόνωση- και κάνω ένα restart για την επόμενη μέρα. Η προτεραιότητα μου τώρα είναι η καταπολέμηση του άγχους. Μαγειρικές και βιβλία μετά. Tomorrow is another day... Σήμερα θα ξαναδώ το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος».
13°
