Tην ευθύνη για τον παγιδευμένο με εκρηκτικά φάκελο προς τα γραφεία της «Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων» (Πρωτοδικείο Αθηνών, πρώην Σχολή Ευελπίδων), που είχε εντοπιστεί και εξουδετερωθεί από τις 17 Ιουλίου, ανέλαβε σήμερα η οργάνωση «Ανυπότακτες επιθυμίες». Αυτό έγινε με προκήρυξή της, που ανέβηκε στο «Indymedia».
Η συνδεσμολογία της βόμβας, το βασικό κίνητρο (η απεργία πείνας του αναρχικού Κώστα Σακκά), η αναφορά και σε άλλους «συντρόφους», η εναντίωση στην αστική δικαιοσύνη, ο τονισμός της αλληλεγγύης και η δίκη των κατηγορουμένων για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» είναι τα κύρια στοιχεία της προκήρυξης.
Το κείμενο της προκήρυξης, όπως ακριβώς δημοσιεύεται στο Indymedia:
«Η ώρα πέρασε - στα πρόσωπά μας χαράχτηκε η σιωπή
μια ομορφη εικόνα έρχεται από το δάσος φέρνοντας στο νού μας τα σκουριασμένα όπλα
ο φόβος κρατάει δεμένα τα χέρια μας μα το φεγγάρι έχει άλλη γνώμη
γνέφει επαναστατικά στο αστέρι ορίζοντας μας τα πιο αφοπλιστικά χαμόγελα...
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού φακέλου στην Ένωση δικαστών και εισαγγελέων στο πρωτοδικείο αθηνών στις 16 ιουλίου. Κατασκευάσαμε έναν απλό κύκλωμα αποτελούμενο απο 9V μπαταρία και λαμπάκι 12V που συνδέονται με καλώδιο και καταλήγουν με απογυμνωμένες τις άκρες του σε μανταλάκι (τυλίγοντας τις δύο ακρες του απο τη μερία που κλείνει). Το λαμπάκι (χωρίς το γυάλινο περίβλημα) καταλήγει σε κλειστή ευφλεκτη συσκευασία γεμισμένη με πυρίτιδα.το μανταλάκι λειτουργεί σαν διακόπτης που ενεργοποιεί το κύκλωμα όταν έρθουν σε επαφή οι 2 άκρες του που είναι τυλιγμένες με γυμνό καλώδιο. Τοποθετήσαμε χαρτί στο μανταλάκι το οποίο με την αφαίρεσή του θα ενεργοποιούσε το κύκλωμα και θα πυροδοτούσε την πυρίτιδα. Πρόκειται για μία απλή κατασκευή που μπορεί να φτιάξει ο καθένας λαμβάνοντας πάντα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας
Κύριο κίνητρο για την επιλογή του στόχου αποτέλεσε η απεργία πείνας του αναρχικου Κώστα Σακκά. Πέρα απο αυτό όμως, ο θεσμός της δικαιοσύνης σαν ζωτικό όργανο του κτήνους αποτελεί μόνιμο στόχο των εξεγερμένων συνειδήσεων μιας και προωθεί την ηθική και προασπίζει τα συμφέροντα της εξουσίας. Μιλάει τη γλώσσα της καταπίεσης ενώ εμείς κραυγάζουμε τη διάλεκτο της άγριας ελευθερίας. Το κράτος εξαπολύει και η δικαιοσύνη θωρακίζει την ολομέτωπη επίθεση στο κοινωνικό πεδίο . Απο τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας στους επιστρατευμένους απεργούς κάθε κλάδου, απο τα δικαστικά πραξικοπήματα στα φασιστικα στρατόπεδα υποδοχής, απο τη διαρκή επιτήρηση των ζωών μας στη γενικευμένη καταστολή, απο τη λεηλασία της φύσης στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στα κολαστήρια της δημοκρατίας, απο τα διεθνή δάνεια στο όνομα των καταπιεσμένων στο κούρεμα της αξιοπρέπειας, απο τις πολιτικές διώξεις στην απαγόρευση συγκεντρώσεων. Απο τη μηδενική ανοχή στην ολοκληρωτική επιβολή, εμείς απαντάμε με πόλεμο ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο με κάθε κόστος. Ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο, με κάθε κόστος. Ενάντια στο πραξικόπημα της εξουσίας πάνω στις ζωές μας, να μεταφέρουμε τον τρόμο και τον πόνο στο απέναντι στρατόπεδο.
Δικαστές και εισαγγελείς δεν είναι τίποτα αλλο παρά οι δήμιοι της ελευθερίας, οι λακέδες της εξουσίας. Σαν μια σύγχρονη νέμεσις επιφυλάσσουν νυσταγμένα βλέμματα,περιφρόνηση, κυρήγματα περι ηθικής και σκληρές τιμωρίες. Για εκείνους που παραστράτησαν, εκείνους που τσαλαπάτησαν τους κανόνες, ο βούρδουλας της δικαιοσύνης παραφυλάει. Αν κοιτάξεις με τα μάτια της καρδιάς θα τους δείς. Είναι γύρω σου, τους προσπερνάς κάθε μέρα, είναι οι καταραμένοι ανώνυμοι αυτής της εποχής, περιθωριακοί και άλλοτε περιθωριοποιημένοι. Γι'αυτούς και τόσους άλλους με αποκλίνουσες συμπεριφορές πάντα υπάρχει χώρος στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Κάπου κάπου το κατώφλι των δικαστηρίων περνάνε “επώνυμοι” με κύρος,ενορχηστρωτές οικονομικών και πολιτικών διαπλοκών. Είτε γιατί δεν τήρησαν τους κανόνες της συστημικής μαφίας που οι ίδιοι συντηρούν, είτε ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη φαινομενική απόδοση δικαιοσύνης. Η τελευταία βασίζεται σε μία υποτιθέμενη κοινή αντίληψη δικαίου, κάτι που δεν αναγνωρίζουμε. Για μας υπάρχουν οι “αγραφοι νόμοι”, που ορίζονται απ'τον αξιακό κώδικα της κάθε επαναστατημένης ατομικότητας. Τους ρουφιάνους, τους βιαστές, τους παιδοκτόνους, τα καθίκια της έννομης τάξης, τα τσιράκια της εξουσίας (και η λίστα δεν τελιώνει),όλους αυτούς θα τους σαπίζουμε όπου τους συναντάμε, είτε τυχαία, είτε στήνοντας καρτέρια, μέρα και νύχτα, εντός και εκτός των τοιχών.
Η εκδικητικότητα του κράτους προς τους πολέμιούς του ενσαρκώνεται είτε μέσα απο τους μισθοφόρους της καταστολής, τα μπατσογούρουνα, είτε μέσα απο τους δήθεν ευυπόληπτους συνεργάτες του,δικαστές εισαγγελείς ανακριτές και όλο το σκυλολόι της υποτιθέμενης δημοκρατικής διαφάνειας. Φυσικά η ένταση της καταστολής που δεχόμαστε εξαρτάται και απο τη δυναμική που αναπτύσουμε ως εσωτερικός εχθρός. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε στους τακτικισμούς των δικαστικων μηχανισμων όσο αφορά τα δικαστήρια της ε.ο. Συνωμοσια πυρήνων της φωτιάς. Και εξηγούμαστε:εχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα φαινόμενο που θέλει αυτόνομες ανατρεπτικές δράσεις αναρχικών να εντάσσονται στο πλαίσιο δημιουργίας και συντήρησης υποδομών επίθεσης της ε.ο. Σ.Π.Φ. Το αποτέλεσμα είναι η διαστρεύβλωση των επαναστικών πολιτικών θέσεων και επιλογων αγώνα του εκάστοτε αναρχικού, και τα κατηγορητήρια ν'αναβαθμίζονται.
Kαλά θα κάνετε δικαστικοί και εισαγγελικοί υπάλληλοι του συστήματος να συμμορφώνονται με το λόγο των συντρόφων μας και απο κει και περα ας βαλουν τα στοιχεία τους στον κώλο τους. Προσέξτε τι παιχνίδια παίζετε στις πλάτες των συντρόφων μας γιατιί στις 16ιούλη φτάσαμε μέσα στα γραφεία σας, ξεφτιλίζοντας τα μέτρα ελέγχου και την ασφάλειά σας.
38 ΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ
Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς παρέμενε προφυλακισμένος για 30μήνες στα ελληνικα κολαστηρια ως
οπλισμένος εχθρός του κράτους και κατηγορούμενος για συμμετοχή στην ε.ο. Σ.Π.Φ. Στις 4 ιουνίου αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας απαιτώντας την διακοπή της πραξικοπηματικής ομηρίας του
Η απεργία πείνας ως μέσο αγώνα εντός των τοιχών
Ο κοσμος που μας γέννησε είναι ένα συμπλεγμα εξουσιαστικών- πολιτισμικών χαρακτηριστικών που ακόμα κι εμείς που βρισκόμασστε σε θέση επίθεσης είμαστε κομμάτι του και πέφτουμε σε αντιφάσεις μεταξύ θεωρίας και πράξης. Άλλοτε αναπαράγωντας αυτα που πολεμάμε και άλλοτε χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα της δημοκρατίας. Έτσι και η α.π. είναι ένα μέσο που εκμεταλλεύεται απο τη μία το στρατηγικό δισταγμό της δημοκρατίας για την καθιέρωση μηδενικής ανοχής σε μία εποχή που τα ατομικά δικαιώματα φαινομενικά έχουν ισχύ και απο την άλλη το φόβο της εξουσίας για εκρηξη εκδίκησης στο ενδεχόμενο του θανάτου του απεργού πείνας. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι είναι το μοναδικό μέσο αγώνα ενός αναρχικού αιχμαλώτου πολέμου αλλα σίγουρα - και έχει αποδειχτεί ιστορικά – η εναπόθεση του σώματος στην πρώτη γραμμή στη μάχη με την υποκριτική δικαιοσύνη έχει πολλές φορές θετική εκβαση. Ετσι και αυτή τη φορά ο Κ.Σ. κέρδισε την “ελευθερία” του.
Καποιες σκέψεις πάνω στο κίνημα της αλληλεγγύης στον αγώνα της απεργίας πείνας του Κ.Σ.
Η ειδηση της αποφυλάκισής του μας ανακούφισε, μας χαροποίησε μα δεν μας έκανε να ξεχάσουμε 38 μέρες αγωνίας, 38 μέρες βασανισμού και αργού θανάτου που κόπηκε στο παραπέντε.38 μέρες σκληρού και αποφασιστικού αγώνα που -όπως οφείλει καθε στιγμή του αναρχιλού αγώνα- ακύρωσε τους διαχωρισμούς εντός και εκτός των τοιχών, συντρίβοντας τα τοίχη της φυλακής και απελευθερωτικά διαχύθηκε κατα μήκος της χώρας και όχι μόνο, μεταφέροντας το αγωνιστικό παρον του Κώστα Σ.. σε κάθε πανό και κειμενο που διαβάστηκε, κάθε πορεία και μικροφωνική που ένημέρωνε, καθε επίθεση,σαμποταριστική και σπασιματική ενέργεια που δολιοφθορούσε ενάντια στην κοινωνική ειρήνη, σε κάθε εμπρησμό και έκρηξη που προέκτεινε τον αγώνα στον κοινωνικό χωροχρόνο και μετουσίωνε το αίτημα της απελευθέρωσής του Κ.Σ. σε επίθεση ενάντια στον πολιτισμό της εξουσίας και του κεφαλαίου.
Δεν αρκεί όμως ν'αναγνωρίζουμε το δίκιο των αγώνων εντός των τοιχών.Πρέπει να δρούμε με το σκεπτικό οτι κάθε μέρα που περνάει είναι για μας η κορύφωση ενεργειών αντιπληροφόρησης και επίθεσης ως υποστηρικτική δύναμη στη μάχη του συντρόφου. Και ας μην ξεχνάμε οτι μπορεί η συλλογική επιχείρηση της αποφυλάκισής του να στέφτηκε με επιτυχία αλλά στα κελιά της δημοκρατίας βρίσκεται υπο τους ίδιους όρους το μέλος της Σ.Π.Φ. Γεράσιμος Τσάκαλος. Κάπου εδώ πρέπει να τονίσουμε οτι μιας και η επαναστατική αλληλεγγύη είναι μια σχέση αμφίδρομη δεν πρέπει να αφήνει χώρο για.την καθεστωτική αριστερά που για μία ακόμη φορα καπηλεύτηκε τον αγώνα του συντρόφου για να αναδείξει την κυβερνητική αυθαιρεσία ως προς την εφαρμογή των νόμων. Τέλος να πούμε οτι δεν περιμένουμε δικαίωση απο κανένα ευρωπαικό δικαστήριο γιατί τους δικαστές μας θα τους δικάσουμε εμείς και όχι οι ανώτεροί τους ως προς το αξίωμα.Συνένοχοι και μείς απ'τη μεριά των εξεγερμένων με συνέπεια,οφείλουμε να εξαπολύουμε συνεχόμενους γύρους εχθροπραξιών για τη λύτρωση απο τα δεσμα του πολιτισμού τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΟΝΕΊΡΟΥ
Για μας , η προώθηση της αλληλεγγύης συμβαδίζει με την προώθηση του ίδιου του επαναστατικού πολέμου ενάντια στις τάξεις της εξουσίας. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει απλώς δηλωση συμπαράστασης σε κάποιον όμηρο του κράτους, μα κρατάει ανοιχτο το διαρκές στοίχημα της επανάστασης, συνδέοντας τους αγώνες, τους συντρρόφους και την επικοινωνία ανάμεσα σε αιχμαλώτους και μη, αγωνιστές δημιουργώντας υπόγειες απελευθερωτικές διαδρομές που έστω και στιγμιαία, έστω και νοητά βαδίζουμε ο ένας δίπλα στον άλλον, γινόμαστε ένα και χτυπάμε τον εχθρο με κάθε μέσο. Γιατί αλληλεγγύη σημαίνει αγώνας και αγώνας σημαίνει επίθεση που σε κάθε εκφανσή του συμπεριλαμβάνει όσους κατα τη διάρκεια της μάχης έχασαν την ελευθερία τους ή ακι της ζωή τους. Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν προωθούμε κανένα φετιχισμό της βίας, μιας και πιστεύουμε πως ο αγώνας μπορεί να είναι στοχευμένος, αποτελεσματικός και οικειοποιήσιμος μόνο αν συμπεριλαμβάνει κάθε τρόπο και μέσο για την ανάπτυξή του. Διαχωριζόμαστε όμως απ'όσους διαχωρίζουν τα μέσα και τεμαχιζουν τον αγώνα σε βίαιο-μη βίαιο, δημόσιο-αντάρτικο,νόμιμο-παράνομο αλλά και όσους μένουν στάσιμοι στη μετριότητα των πεπατημένων και ασφαλών οδών αγώνα που το μόνο που καλλιεργούν είναι η εικόνα τους έναντι των χάνων πους τους περιτριγυρίζουν.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Καταθέτοντας δημόσια κάποιες σκέψεις μας γύρω απο το ζήτημα της επαναστατικής οργάνωσης ολων των δυνάμεων του ανατρεπτικού κινήματος, αποσκοπούμε στο να μοιραστούμε τις κοινές αγωνίες γύρω απο την ανάπτυξη μια ποιοτικής στρατιωτικοπολιτικής ισχύς απέναντι στο σύγχρομο ολοκληρωτισμό. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν παίρνουμε την ντουντούκα κάποιου καθοδηγητή, ούτε μιλάμε με ταγαλόνια κάποιου βαθμοφόρου της επανάστασης, αλλα η ανάγκη να ανταμώσουν οι προθέσεις υπο το πρίσμα μιας πολύμορφης κοινότητας αγώνα, μας γεννα ένα χυμώδες προβληματισμό που θεωρούμε ανάγκη να μοιραστούμε με τον ανατρεπτικό κόσμο.Πυρπολούμε τις νόρμες και τις “επαναστατικές αλήθειες” και προωθούμε μία αναρχική κοινότητα αγώνα πολυτασική, πολυμορφική που θα εξαντλεί όλα τα μέσα και θα εφευρισκει διαρκώς νέα. Μία αναρχικη κοινότητα που θα διαιρείται εσωτερικα στιςδιάφορες συντεταγμένες του κοινωνικού πολέμου αλλά παράλληλα θα διαδρά και θα αλληλεπιδρά στους κόλπους της με στόχο την ολική ρήξη με το κράτος και το κεφάλαιο.Οι εσωτερικοί διάλογοι που προκύπτουν απο την τρέχουσα επικαιρότητα, βλέπε απεργίες, επιστρατεύσεις, κατασολή κ.λ.π. Μπορούν να γίνουν ένας πρόσφορος χώρος για το πώς θα συμπυκνωθούν αντιιεραρχικά οι δυνάμεις μας γύρω απο τον άξονα της εκάστοτε θεματικής.
Οι δομές του αγώνα για μας δεν είναι πλέον μια αφηρημένη ιστορική έννοια, παίρνουν σάρκα και οστά σε οτιδήποτε δίνει υπόσταση στα αγωνιστικά σκεπτικά και στους προβληματισμούς. Για μας οι δομές δεν είναι αποθήκες γεμάτες όπλα, αλλά τα παράγωγα που προκύπτουν απ'τις σχέσεις που σφυριλατούνται στον αγώνα. Είναι προβληματισμοί που καλούμαστε να λύσουμε για το πως θα βρει η μέρα τους κυνηγημένους συντρόφους μας, για το αν θα επιτρεψουμε στη δικαστική και αστυνομική μαφία να περνάει ερημην αποφάσεις απ'τη μία και να βασανίζει απ'την άλλη. Για το πως θα βρούμε όπλα να θωρακίσουμε τις επιλογές μας. Για το πως θα σταθούμε όρθιοι στις διαθέσεις των μονάδων καταστολής στις απεργίες και τις επιστρατεύσεις...
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
17°
