Για προσπάθεια υπονόμευσης της Δικαιοσύνης κάνει λόγο η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με αφορμή τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων δικαστή του ΣτΕ. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «η επιταγή για συμμόρφωση μέσω μιας αόρατης και διαρκούς απειλής διαπόμπευσης και εξευτελισμού, αρμόζει σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες εποχές, σε άλλα καθεστώτα».
Η ανακοίνωση ως έχει:
Προς υπεράσπιση των αυτονόητων: για το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης
Με αφορμή τη δημοσιοποίηση προσωπικών επιστολών ανώτατου δικαστικού λειτουργού του Συμβουλίου της Επικρατείας, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει τα ακόλουθα:
Οι προσωπικές και ενδόμυχες στιγμές ενός προσώπου ανήκουν πλήρως στη σφαίρα της ιδιωτικότητάς του: στον χώρο δηλαδή της οικειότητας και της άνεσης του καθενός, στον οποίο δεν δικαιούται να εισβάλει κανένας. Οι εξομολογήσεις, οι ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματα ενός προσώπου δεν ενδιαφέρουν το κοινό, ακόμα και εάν πρόκειται για υψηλόβαθμο δικαστικό λειτουργό, και δεν σταθμίζονται με οποιοδήποτε δημόσιο συμφέρον. Το ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις και τα συναισθήματα του κάθε πολίτη. Η παραβίαση, δια της δημοσίευσης, του σκληρού πυρήνα της ιδιωτικότητας μας καθιστά όλους «εκβιάσιμους» ανά πάσα στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να προβαίνουμε σε καμία αξιόποινη ή αξιόμεμπτη συμπεριφορά.
Η επιταγή για συμμόρφωση μέσω μιας αόρατης και διαρκούς απειλής διαπόμπευσης και εξευτελισμού, αρμόζει σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες εποχές, σε άλλα καθεστώτα.
Δεύτερον, εάν πράγματι πρόκειται για προϊόντα υποκλοπών από την ΕΥΠ, χρειάζεται άμεσα να διερευνηθεί ποιος και για ποιο λόγο έδωσε την άδεια στην ΕΥΠ να παρακολουθεί το 2014 έναν υψηλόβαθμο δικαστικό. Ο εθισμός της κοινωνίας στην γενική παρακολούθηση και η αξιοποίηση νόμιμων ή παράνομων παρακολουθήσεων κατά το δοκούν, είναι αδιανόητη σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Οι επίμαχες αποκαλύψεις δεν μπορούν παρά να ειδωθούν σε σχέση με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην προσπάθεια επηρεασμού και υπονόμευσης της δικαιοσύνης. Υπενθυμίζουμε για ακόμα μια φορά, το αυτονόητο: ότι, προκειμένου να επιτελέσουν το έργο τους, οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης πρέπει να λειτουργούν ανεμπόδιστα, τόσο από τη νομοθετική και τη εκτελεστική λειτουργία όσο και από τα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό για να επιτευχθεί θέλει θωράκιση και αυτοπροστασία και από το ίδιο το δικαστικό σώμα, ιδίως στη συγκυρία που διανύουμε που βάλλεται πανταχόθεν. Στον βαθμό που, ως εξουσία, λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά, η Δικαιοσύνη εδραιώνει και ενισχύει τη δημοκρατία.
Στην αντίθετη περίπτωση, εξ αντικειμένου, την υπονομεύει
