Για τον πρωταθλητή καταδύσεων και ακτιβιστή Γκρεγκ Λουγκάνις η εμπειρία είναι μια αλλαγή τοπίου, μια νέα αρχή
Ο Γκρεγκ Λουγκάνις νόμιζε ότι θα πέθαινε το 1993, όταν ήταν 33 χρονών, επειδή είχε διαγνωστεί, μερικά χρόνια πριν, ως φορέας του έητζ, και είχε αρρωστήσει άσχημα με βρογχικά. Σώθηκε όχι σαν από θαύμα, παρά χάρη στα αντιρετροϊκά φάρμακα, στη θεραπεία που έκανε, στην καλή του τύχη, ίσως και στη σούπερ φυσική του κατάσταση: ήταν αθλητής από μικρός, χορευτής, γυμναστής, κολυμβητής και πρωταθλητής καταδύσεων, με δύο χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (’84 και ’88). Με τα χρόνια μαζεύτηκαν ένα σωρό άλλα χρυσά μετάλλια από άλλους διεθνείς και αμερικάνικους αγώνες στην τρελή καριέρα του Γκρεγκ. Ο οποίος ήταν και είναι τόσο δημοφιλής, που ο κόσμος μάζεψε υπογραφές για να μπει η φάτσα του έξω από το κουτί διάσημων δημητριακών (στο οποίο κουτί η εταιρεία των δημητριακών δεν πολυ-ψηνότανε να βάλει τη φωτογραφία του, επειδή είναι ανοιχτά γκέι. Αλλά τελικά ψήθηκε, ένεκα οι πάρα πολλές χιλιάδες υπογραφές των πελατών).
Μου άρεσε πάντα ο Γκρεγκ Λουγκάνις – είναι μυθικό πρόσωπο για όλους όσους κολυμπάμε, έστω και ερασιτεχνικά, για όσους κάνουν βουτιές σε πισίνες από ψηλές ράμπες… και για πολύ περισσότερους μη-κολυμβητές, μη-καταδύτες. Έχει κάργα συμπαθητική φάτσα, είναι λαμπερός, κούκλος, ακόμα και τώρα, με άσπρα μαλλιά. Είχε την τόλμη να ανακοινώσει ότι είναι γκέι και θετικός το 1995, πολύ πριν γίνει της μόδας το να μιλάς δημόσια για «αυτά τα πράγματα». Είναι ακτιβιστής, εμπνευστικός και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές έβερ. Ναι μεν έχει ελληνικό όνομα και τον χειροκροτούσε όλη η Ελλάδα στους Ολυμπιακούς, αλλά ο Λουγκάνις είναι μισός Σουηδός-μισός Σαμόαν, που απλώς υιοθετήθηκε από έναν καλό Ελληνο-Αμερικάνο όταν ήταν μωρό.
Τώρα όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Διάβασα ότι ο Λουγκάνις πούλησε τα δύο χρυσά του μετάλλια και πουλάει όπου να ‘ναι το σπίτι του στην Καλιφόρνια, επειδή θέλει να κάνει μια νέα αρχή μετακομίζοντας στον Παναμά, κι επειδή, όπως λέει, «Χρειαζόμουν χρήματα, και πόσα πράγματα έχω ανάγκη να έχω γύρω μου από δω και πέρα;» Δεν το λέει ακριβώς έτσι, διάβασα διάφορες συνεντεύξεις του, αυτό είναι το βαθύτερο συμπέρασμα. Και ταυτίστηκα μαζί του, όχι επειδή έχω μετάλλια για να πουλήσω (δεν έχω), αλλά επειδή είμαστε συνομήλικοι· ο Γκρεγκ γεννήθηκε το 1960 (29/1), και καταλαβαίνω τη φράση «Πόσα πράγματα έχω ανάγκη να έχω γύρω μου από δω και πέρα;», ακόμα κι όταν δεν λέγεται, όταν δεν τη λέει καν ο ίδιος ο Λουγκάνις. Πραγματικά, τι να τα κάνεις τα χρυσά μετάλλια όταν αυτό που χρειάζεσαι είναι χρήματα;
Για τον Γκρεγκ Λουγκάνις η εμπειρία είναι μια αλλαγή τοπίου, μια νέα αρχή στον Παναμά
Καλά, αποκλείεται ο Γκρεγκ Λουγκάνις να είναι στον άσσο, με τρεις και εξήντα, με μία συνταξούλα – υπήρξε επί χίλια χρόνια «το κορμί» (και το πρόσωπο) των μαγιό σπίντο, τα οποία φορούσε με μοναδικό τρόπο. Είχε σπόνσορες, χρηματοδότες, ένα σωρό δουλειές και τεράστιες επιτυχίες. Αλλά είναι 65 χρονών. Θέλει να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο της ζωής του στον Παναμά, οπότε πουλάει την προίκα του, ρευστοποιεί τη λαμπρή του καριέρα, για να έχει μια όσο πιο άνετη μετακόμιση γίνεται, ή μάλλον μετανάστευση. Για να κάνει την καινούργια αρχή του πιο εύκολη.
Το συζητάμε μερικές φορές με φίλες, όσο μεγαλώνεις, μειώνεται η επιθυμία σου να αποκτάς ή να έχεις πράγματα, και εκτιμάς περισσότερο τις εμπειρίες: καλή παρέα, νόστιμο φαγητό, τσαχπίνικο ποτό, ωραία βόλτα, ενδιαφέρουσα κουβέντα, ένα (μάλλον μικρό) ταξίδι… Αυτά είναι ό,τι πρέπει για εμάς τους κοινούς θνητούς. Για τον Γκρεγκ Λουγκάνις η εμπειρία είναι μια αλλαγή τοπίου, μια νέα αρχή στον Παναμά.
15°
