Συρία: το ένα τέρας δίνει τη θέση του στο άλλο

Έβλεπα τους Σύρους οι οποίοι πανηγύριζαν στην πλατεία Συντάγματος την «απελευθέρωση» της Συρίας και σκεφτόμουν ότι η μόνη περίπτωση στην οποία οι πανηγυρισμοί τους θα ήταν δικαιολογημένοι είναι να πρόκειται για φανατικούς Ισλαμιστές. Αν ήταν δημοκράτες, αν ήταν άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν στην ελευθερία, δύσκολα θα μπορούσαν να χαρούν για την αντικατάσταση του καθεστώτος Άσαντ από ένα καθεστώς τζιχαντιστών. Από την άλλη, η τάση του ανθρώπου για αυτοκαταστροφή εκδηλώνεται με περίεργους τρόπους και μπορεί το πανηγύρι για την επικράτηση του Αλ Γκολανί να εντάσσεσαι ακριβώς σ’ αυτήν την τάση. Γιατί κατά τα άλλα η αντικατάσταση ενός τέρατος με ένα άλλο δεν έχει τίποτα το χαρμόσυνο παρά μόνο για όσους γοητεύονται από τα τέρατα.

Όπως οι μπολσεβίκοι στη Ρωσία (οι οποίοι ήταν και μειοψηφία στις επαναστικές γραμμές), όπως οι αντάρτες του Κάστρο στην Κούβα, όπως οι ανατροπείς του Σάχη, όπως οι ανατροπείς του Καντάφι, όπως οι Ταλιμπάν που πολέμησαν τους Σοβιετικούς, τα νέα αφεντικά της Συρίας απλώς θα επιβάλουν τη δική τους τυραννία και θα επιβεβαιώσουν μια διαχρονική αλήθεια: οι επαναστάτες του σήμερα είναι οι τύραννοι του αύριο. Και είναι λογικό. Έχουν πολεμήσει, έχουν σκοτώσει και έχουν κινδυνέψει να χάσουν τη ζωή τους για την εξουσία. Πώς να την παραδώσουν σε «δημοκρατικές διαδικασίες» με κίνδυνο να τη χάσουν;

Ειδικά για τους τζιχαντιστές, ο στόχος τους ποτέ δεν ήταν η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Οι άνθρωποι είναι φανατικοί ισλαμιστές και ο μόνος τους στόχος είναι ο περιορισμός της ελευθερίας να μην εξαρτάται μόνο από τα συμφέροντα ενός δικτάτορα αλλά και από τις προσταγές του Ισλάμ. Με λίγα λόγια, τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν να γίνουν ακόμα χειρότερα για πολλούς κατοίκους της Συρίας και ειδικά για τις γυναίκες που δεν θα καταφέρουν να δραπετεύσουν εγκαίρως από άλλη μια φυλακή γυναικών που στήνεται στη Μέση Ανατολή. 

Και σίγουρα θα γίνουν χειρότερα για την ευρύτερη περιοχή η οποία δυστυχώς περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Οι πρόσφυγες θα πληθύνουν, οι περισσότεροι από τους πανηγυρίζοντες στις ευρωπαϊκές πλατείες δεν νομίζω ότι είναι κορόιδα ώστε να γυρίσουν παρά την «απελευθέρωση» για την οποία πανηγυρίζουν, η περιοχή θα γίνει ακόμα πιο ασταθής και ένα ακόμα κράτος θα κυβερνάται από τους φανατικούς πιστούς μιας θρησκείας που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το στάδιο της επιθυμίας για βίαιη επέκταση.

Σε κάθε περίπτωση, αν δεν υπάρχει προτίμηση σε κάποιο τέρας, δεν υπάρχει τίποτα από τα όσα συμβαίνουν στη Συρία άξιο πανηγυρισμού και το μόνο που μένει είναι η επιβεβαίωση της πορείας των επαναστατών που αναπόφευκτα θα γίνουν δυνάστες και της αλλαγής του κόσμου προς το απειλητικότερο. Και μπράβο του.