Το Politico φιλοξενεί ανάλυση για την επιλογή της Τουρκίας να χρησιμοποιεί την στρατιωτική ισχύ για την επίτευξη των στόχων της
Tα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» ήταν κάποτε το βασικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Πλέον δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα από αυτό.
Με αυτά τα λόγια περιγράφει το Politico την επιλογή της Άγκυρας να χρησιμοποιεί τη στρατιωτική ισχύ για την επίτευξη των στόχων της, εξέλιξη που έχει ωθήσει την Τουρκία σε συγκρούσεις σε ολόκληρη τη γειτονιά της, καθώς προκαλεί τους αντιπάλους και τους παραδοσιακούς συμμάχους.
Σύμφωνα με το Politico, οι πιο πρόσφατες εξελίξεις εντοπίζονται στον Καύκασο όταν ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την ισχύ της χώρας του για να στηρίξει τον στενό σύμμαχό του Αζερμπαϊτζάν, παρέχοντας οπλισμό και στρατιωτική εκπαίδευση και αρνήθηκε να συμμετάσχει σε διεθνείς εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός.
Αυτή η σκληρή στάση δείχνει την ετοιμότητα της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει την ισχύ της για να πετύχει αυτό που δεν μπορεί μέσω της διπλωματίας.
Μέσα σε έναν μόλις χρόνο η Τουρκία έχει καταφέρει να εξοργίσει τους γείτονές της - και συχνά αψηφά τη Ρωσία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες - να πραγματοποιήσει δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, να αναπτύξει κομάντο στο Ιράκ, να αλλάξει την πορεία του πολέμου στη Λιβύη και να αποστείλει πολεμικά πλοία για έρευνες υδρογονανθράκων στα ύδατα που διεκδικούν η Ελλάδα και η Κύπρος
Πιο πρόσφατα, η Αρμενία, με την οποία η Τουρκία δεν έχει διπλωματικούς δεσμούς, την κατηγόρησε ότι ενεπλάκη στη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ - έναν θύλακο που ελέγχεται από τους Αρμένιους από τη δεκαετία του 1990, αλλά αναγνωρίστηκε διεθνώς ως μέρος του Αζερμπαϊτζάν .
Η Τουρκία αρνείται τις κατηγορίες ότι έστειλε μισθοφόρους από τη Συρία και μαχητικά αεροσκάφη στο Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, απέρριψε μια κλήση κατάπαυσης του πυρός από την Ομάδα Μινσκ. Αυτή η προσέγγιση δεν έχει κάνει την Τουρκία δημοφιλή, αλλά μέχρι στιγμής, δεν έχει αποτύχει.
Όπως αναφέρει το Politico, οι απειλές κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη έχουν αποδειχθεί κενές. Η Άγκυρα κατάφερε επίσης να αποφύγει σε μεγάλο βαθμό τις κυρώσεις από τις ΗΠΑ για την αγορά και ενεργοποίηση των S-400.
Αυτές οι εξελίξεις ενίσχυσαν την πεποίθηση της Άγκυρας ότι η Τουρκία αποτελεί μια χώρα ζωτικής σημασίας - είτε λόγω των τουρκικών στρατιωτικών βάσεων που χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ είτε της απειλής του Ερντογάν να «ανοίξει τις πύλες» στην Ευρώπη για τα εκατομμύρια των προσφύγων που φιλοξενεί.
Για δεκαετίες, η προοπτική της Τουρκίας ήταν η Δύση και ακολουθούσε σε μεγάλο βαθμό τη συνταγή του ιδρυτή της σύγχρονης δημοκρατίας, Κεμάλ Ατατούρκ. Ωστόσο, η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Μέση Ανατολή και η έλλειψη ενωμένου μετώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης άνοιξαν ένα κενό στο οποίο η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει περισσότερα.
Οι αντιθέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο, καθώς και οι εντάσεις με την Κύπρο και το Ισραήλ, κράτησαν την Τουρκία εκτός της συμφωνίας για τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών στην περιοχή. Σε αυτήν την νέα πραγματικότητα η Τουρκία κατανοεί ότι η στρατιωτική ισχύς έχει περισσότερα αποτελέσματα. Τα προηγούμενα πολιτικά σφάλματα της Άγκυρας που άφησαν την Τουρκία χωρίς σχεδόν κανέναν σύμμαχο στην περιοχή, έχουν οδηγήσει την πολιτική ηγεσία της χώρας να μην έχει πολλές επιλογές παρά την χρήση στρατιωτικής ισχύος.
