Ιστορίες Ισραηλινών που κατηγορήθηκαν στην Τεχεράνη

Με προσωπική εντολή του προέδρου των ΗΠΑ ο υποστράτηγος του Ιράν Κασέμ Σουλεϊμανί είναι νεκρός. Είναι η κυρίαρχη είδηση σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο. Ακούγοντας και διαβάζοντας για την επιχείρηση αυτή, θυμήθηκα κάποιες παρόμοιες επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα στην Τεχεράνη τα τελευταία χρόνια. Πάμε λοιπόν να πάρουμε μια γεύση γυρίζοντας τα ρολόγια του χρόνου πίσω.

Στις 23 Ιουλίου 2011, στις 4:30 μ.μ., δύο άντρες σε μοτοσυκλέτες εμφανίστηκαν στην οδό Bani Hashem στη Νότια Τεχεράνη, έβγαλαν τα αυτόματα όπλα τους από τα  δερμάτινα μπουφάν και άνοιξαν πυρ εναντίων ενός ανθρώπου που επρόκειτο να εισέλθει στο σπίτι του. Εξαφανίστηκαν μετά τη δολοφονία, πολύ πριν από την άφιξη της αστυνομίας. Το θύμα ήταν ο Darioush Rezaei Najad, καθηγητής φυσικής 35 ετών και σημαντική προσωπικότητα  στο μυστικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ιράν. Είχε την ευθύνη, αναπτύσσοντας τους ηλεκτρονικούς διακόπτες που είναι απαραίτητοι για την ενεργοποίηση μιας πυρηνικής κεφαλής.

Ο Rezaei Najad δεν ήταν ο πρώτος Ιρανός επιστήμονας που είχε ένα βίαιο τέλος. Επισήμως, το Ιράν ανέπτυξε την πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς και ισχυρίστηκαν ότι ο αντιδραστήρας Bus, μια σημαντική πηγή ενέργειας που κατασκευάστηκε με ρωσική βοήθεια, ήταν απόδειξη των καλών προθέσεών τους. Αλλά εκτός από τον αντιδραστήρα Bus, ανακαλύφθηκαν και άλλες μυστικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες ήταν φρουρούμενες και πρακτικά απρόσιτες. Το Ιράν έπρεπε να παραδεχτεί την ύπαρξη ορισμένων από αυτά τα κέντρα, αν και αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς για την ανάπτυξη όπλων. Αλλά μέχρι τότε, οι μυστικές υπηρεσίες και οι τοπικοί οργανισμοί είχαν ετοιμάσει αρκετούς μεγάλους επιστήμονες στα πανεπιστήμια του Ιράν που είχαν περάσει για να κατασκευάσουν την πρώτη πυρηνική βόμβα του Ιράν. Στο Ιράν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως «άγνωστα κόμματα», διεξάγοντας έναν βάναυσο πόλεμο για να σταματήσει το μυστικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων.

Στις 29 Νοεμβρίου 2010, στις 7:45 π.μ., στη Βόρεια Τεχεράνη, μια μοτοσικλέτα εμφανίστηκε γύρω από το αυτοκίνητο του Δρ. Majid Shahriyari, επιστημονικού επικεφαλής του πυρηνικού σχεδίου του Ιράν. Καθώς περνούσε το αυτοκίνητο, ο μοτοσικλετιστής συνέδεσε μια συσκευή με το πίσω παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Δευτερόλεπτα αργότερα, η συσκευή ενεργοποιήθηκε, σκοτώνοντας τον Φυσικό 45 ετών και τραυματίζοντας τη σύζυγό του.

Ταυτόχρονα, στην οδό Atas hi στη Νότια Τεχεράνη, ένας άλλος μοτοσικλετιστής έκανε το ίδιο με το Peugeot 206 του Δρ. Fereydoun Abas si-Da vani, άλλου σημαντικού πυρηνικού επιστήμονα. Η έκρηξη τραυμάτισε τον Abas si-Da vani και τη σύζυγό του.

Η ιρανική κυβέρνηση έδειξε αμέσως ότι πίσω από αυτές τις επιθέσεις κρύβεται η Μοσάντ. Οι ρόλος που αυτοί οι δύο επιστήμονες έπαιξαν στο Ιράν για τα ατομικά όπλα δεν είναι γνωστός αλλά ο Ah Akbar Salehi, ο επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος, δήλωσε ότι η επίθεση είχε κάνει έναν μάρτυρα, τον Shahriyari και στερήσε από την ομάδα του, το «αγαπημένο λουλούδι» του.

Ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ επίσης εξέφρασε την εκτίμησή του για τα δύο θύματα, με έναν έξυπνο τρόπο: μόλις ο Abas si-Davani ανάρρωσε από τα τραύματα του, ο Αχμαντινετζάντ τον διόρισε αντιπρόεδρο του Ιράν. Οι άνδρες που επιτέθηκαν στους επιστήμονες δεν βρέθηκαν.

Στις 12 Ιανουαρίου 2010 στις 19:50 μ.μ. Ο καθηγητής Masoud AU Mohammadi βγήκε από το σπίτι του στην οδό Shariati, στη γειτονιά Gheytarihe στη Βόρεια Τεχεράνη. Βρισκόταν στο εργαστήριό του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Sharif.

Όταν προσπάθησε να ξεκλειδώσει το αυτοκίνητό του, μια τεράστια έκρηξη έπληξε την ήσυχη γειτονιά. Οι δυνάμεις ασφαλείας που έσπευσαν στη σκηνή βρήκαν τον Μοχάμαντζι και το αυτοκίνητο θρυμματισμένο από την έκρηξη και το σώμα του απανθρακωμένοι. Είχε σκοτωθεί από έναν εκρηκτικό μηχανισμό, κρυμμένο σε μια μοτοσικλέτα που ήταν σταθμευμένη δίπλα στο αυτοκίνητό του. Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης ισχυρίστηκαν ότι η δολοφονία διεξήχθη από πράκτορες της Μοσάντ. Ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ δήλωσε ότι «η δολοφονία μας υπενθυμίζει τις σιωνιστικές μεθόδους».

Ο 50χρονος καθηγητής Mohammadi ήταν ένας ειδικός στην κβαντοφυσική και ένας σύμβουλος στο ιρανικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων. Ανέφερε ότι υπήρξε μέλος των Επαναστατικών Φρουρών, του παράλληλου κυβερνητικού στρατού. Αλλά η ζωή του Μοχάμαντζι, όπως και ο θάνατός του, καλύπτεται από μυστήριο. Πολλοί από τους φίλους του υποστήριζαν ότι ασχολήθηκε μόνο με τη θεωρητική έρευνα, ποτέ με στρατιωτικά έργα. Ορισμένοι υποστήριξαν επίσης ότι αυτός υποστήριξε τα κινήματα των αντιφρονούντων και είχε συμμετάσχει σε διαμαρτυρίες κατά της αντιπολίτευσης. Το φέρετρό του μεταφέρθηκε από τους αξιωματικούς της Επαναστατικής Φρουράς. Οι επακόλουθες έρευνες επιβεβαίωσαν τελικά ότι ο Μοχάμαντι, πράγματι, είχε εμπλακεί βαθιά στην προώθηση των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν.

Τον Ιανουάριο του 2007, ο Δρ. Ardashir Hosseinpour φημολογείται ότι σκοτώθηκε από πράκτορες της Μοσάντ με ραδιενεργό δηλητήριο. Τα νέα της δολοφονίας διαδόθηκαν με ταχύτητα φωτός στους Sunday Times του Λονδίνου, επικαλούμενοι πληροφορίες από τη Texas-based Stratfor strategy του Τέξας και το think tank, υποστηρίζοντας ότι η Μοσάντ δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιήσει μια τέτοια επιχείρηση στο Ιράν και ότι «ο καθηγητής Hosseinpour πέθανε από ασφυξία λόγω της πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει  στο σπίτι του. Επίσης, επέμειναν ότι ο 44χρονος καθηγητής ήταν απλώς ένας διάσημος ηλεκτρομαγνητικός εμπειρογνώμονας και δεν ασχολήθηκε με τις πυρηνικές προσπάθειες με οποιονδήποτε τρόπο.

Οι ιστορίες αυτές είναι επίσημα καταγεγραμμένες στο βιβλίο του Michael Bar-Zohar και του Nissim Mishal με τίτλο «Mossad: The Greatest Missions of the Israeli Secret Services». Απλά ήθελα να τις μεταφέρω σε όσους δεν τις γνωρίζουν. Την Πέμπτη υπογράφτηκε η συμφωνία του EastMed στην Αθήνα. Το Ισραήλ συνεργάζεται τόσο στενά με την Ελλάδα και την Κύπρο όσο ποτέ στο παρελθόν. Αλλά θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε πως για να συνεργάζεται με φίλες χώρες θα πρέπει να υπάρχει στο χάρτη. Το Ιράν θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ, τόσο μέσω της Χεζμπολά, όσο και με ευθείες απειλές. Ο Μπέντζαμιν Νετανιάου χαιρέτησε την κίνηση αυτή της Αμερικής φεύγοντας εσπευσμένα από την Αθήνα για το Τελ Αβίβ, όπου οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας τέθηκαν σε κόκκινο συναγερμό.

Κανείς δεν έχει αντιπαλότητα με τον ξεχωριστό Ιρανικό λαό, αλλά με αυτό το καθεστώς που κυβερνά το Ιράν και μας θυμίζει ένα νέο Ναζιστικό καθεστώς όπως αυτό του Χίτλερ. Ο εβραϊκός λαός αλλά και η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν δύναται να ανεχθεί άλλους τρομοκράτες και άλλες λίμνες αίματος.