Τραγικές συνθήκες για πρόσφυγες και μετανάστες περιγράφει στην ετήσια έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία, σημειώνοντας ότι «η παγκόσμια αδράνεια για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει καταστήσει τον κόσμο ολοένα και πιο επικίνδυνο για αυτούς». Η οργάνωση παράλληλα αφήνει αιχμές και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το συγκεκριμένο θέμα.
Ακολουθούν ορισμένες από τις διαπιστώσεις της ΔΑ:
«Εκατομμύρια μετανάστες οδηγούνται σε βίαιες καταστάσεις, περιλαμβανομένων της καταναγκαστικής εργασίας και σεξουαλικής κακοποίησης, εξαιτίας αντι-μεταναστευτικών πολιτικών. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υφίστανται εκμετάλλευση, η οποία μένει ατιμώρητη . Μεγάλο μέρος αυτής της κατάστασης τροφοδοτείται από δημαγωγικές ρητορικές που στοχοποιούν πρόσφυγες και μετανάστες για όλες τις εγχώριες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις».
«Ένας ακόμη χρόνος χάθηκε για τους Σύρους, αφού λίγα άλλαξαν για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων των οποίων οι ζωές χάθηκαν ή καταστράφηκαν, λόγω του εκτοπισμού εκατομμυρίων εξαιτίας των συγκρούσεων. Ο κόσμος δεν έκανε τίποτα, ενώ οι συριακές στρατιωτικές δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας συνέχισαν να πραγματοποιούν αδιάκριτες και στοχευμένες επιθέσεις εναντίον αμάχων, και να υποβάλουν σε εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, αυθαίρετες κρατήσεις, βασανιστήρια και εξωδικαστικές εκτελέσεις όσους θεωρούσαν ότι εναντιώνονταν στην κυβέρνηση... Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ -στο οποίο έχει ανατεθεί η παγκόσμια ασφάλεια και ηγεσία- συνεχίζει να αποτυγχάνει να διασφαλίσει τη συντονισμένη και ενιαία πολιτική δράση».
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει μέτρα ελέγχου των συνόρων που θέτουν τις ζωές των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο σε κίνδυνο και αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια όσων έχουν διαφύγει από συγκρούσεις και διώξεις. Σε όλο τον κόσμο, μετανάστες και αιτούντες άσυλο συχνά βρίσκονται κλειδωμένοι σε κρατητήρια και στις χειρότερες περιπτώσεις κρατούνται σε μεταλλικά κιβώτια ή ακόμα και μεταφορικά κοντέινερ. Τα δικαιώματα τεράστιων αριθμών από τα 214 εκατομμύρια μεταναστών του κόσμου δεν προστατεύτηκαν ούτε από τις πατρίδες τους, ούτε από τις χώρες υποδοχής».
Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε συγκεκριμένους περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου σε τουλάχιστον 101 χώρες και βασανιστήρια και κακομεταχείριση σε τουλάχιστον 112 χώρες.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η θανατική ποινή συνέχισε να υποχωρεί -παρά τις οπισθοδρομήσεις όπως, για παράδειγμα, οι πρώτες εκτελέσεις στη Γκάμπια μετά από 30 χρόνια, και η εκτέλεση μιας γυναίκας στην Ιαπωνία, η πρώτη εδώ και 15 χρόνια.
Ευρώπη (ολόκληρο το απόσπασμα που αφορά στην ευρωπαϊκή ήπειρο)
«Ένα σπάνιο παράδειγμα της δημοκρατικής μετάβασης της εξουσίας για την πρώην Σοβιετική Ένωση σημειώθηκε στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Γεωργίας. Αλλού, τα αυταρχικά καθεστώτα διατήρη¬σαν την εξουσία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αλλά δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί βασικό καταφύγιο και ασφάλεια για τους πρόσφυγες σε όλα τα κράτη μέλη της, ούτε ίσα δικαιώματα για τους έξι εκατομμύρια Ρομά πολίτες της. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το για τόσο καιρό κόσμημα στο στέμμα του συστήματος προστασίας των ανθρωπί¬νων δικαιωμάτων της Ευρώπης, συνέχισε να υπονομεύεται από την άρνηση των κρατών μελών να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του και με τις προσπάθειες να περιορίσουν την έκταση της εξουσίας του.
Τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα απειλούνταν σε ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Η μετά το 2011 καταστολή συνεχίστηκε στη Λευκορωσία, στο Αζερμπαϊτζάν αρκετοί κρατούμενοι συνείδησης αφέθηκαν ελεύθεροι ενώ νέοι άλλοι φυλακίστηκαν. Στη Ρωσία ένα νέο κύμα κατασταλτικών νόμων αύξησε την ικανότητα του κράτους να καταστέλλει κρίσιμες διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, μεμονωμέ¬νους πολίτες ή οργανισμούς. Σε ολόκληρη την περιοχή τα κράτη άσκησαν επίσης πολύ περισσότε¬ρη πίεση στους επικριτές τους: ανώνυμες απειλές βίας, δυσφημιστικές εκστρατείες για τη χρήση των ναρκωτικών, ασυδοσία, ή φοροδιαφυγή.
Η Τουρκία συνέχισε να αυξάνει την επιρροή της ως περιφερειακός παράγοντας, χωρίς να κάνει, ωστόσο, κάποια αξιόλογη πρόοδο στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ίδια της τη χώρα, με χιλιάδες άτομα να εξακολουθούν να μαραζώνουν στις φυλακές, ως αποτέλεσμα άδικων δικών και παραβιάσεων του δικαιώματός τους στην ελευθερία της έκφρασης.
Σε μια απόφαση-ορόσημο, τον Δεκέμβριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπίστωσε ότι η κυβέρνηση της Μακεδονίας υπεύθυνη για την εξαφάνιση και το βασανισμό του Khaled el Masri, τα οποία ακολούθησαν μετά την απαγωγή του από τη CIA στα Σκόπια το 2003. Τον Σεπτέμβριο του 2012 το Ιταλικό Ακυρωτικό Δικαστήριο επικύρωσε τις καταδίκες των 23 πρώην αξι¬ωματικών της CIA για την απαγωγή και παράδοση του αιγύπτιου υπόπτου τρομοκρατίας Osama Moustafa Hassan Nasr στο Μιλάνο.
Στην πρώην Σοβιετική Ένωση η πρακτική των έκνομων μεταγωγών συνεχίστηκε. Η Ρωσία και η Ουκρανία συνεργάστηκαν για την απαγωγή και την επιστροφή καταζητούμενων ατόμων που διατρέ¬χουν τον κίνδυνο βασανιστηρίων, περιφρονώντας ξεκάθαρα τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικα¬στηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που είχαν αποκλείσει την έκδοσή τους.
Αρκετά κράτη, ιδίως η Ρωσία, υπονόμευσαν την εξουσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπί¬νων δικαιωμάτων μη εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του, ενώ οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου απείλησε να υπονομεύσει την ανεξαρτησία του Δικαστηρίου και να περιορίσει την πρόσβαση των ατόμων σε αυτό. Σε ορισμένα μέρη των Βαλ¬κανίων το ενδεχόμενο να λάβουν δικαιοσύνη κάποια από τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν το 1990 εγκαταλείφθηκε. Η διερεύνηση και η δίωξη των περιπτώσεων συνέχισε να είναι αργή και παρεμποδίστηκε από την έλλειψη πολιτικής βούλησης. Στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη και σε άλλες χώρες, θύματα βιασμού και άλλων εγκλημάτων πολέμου και σεξουαλικής βίας συνέχισαν να στερούνται πρόσβαση στη δικαιοσύνη και την κοινωνική υποστήριξη.
Οι ευρωπαϊκές χώρες προσπάθησαν να περιορίσουν την είσοδο των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο με την ενδυνάμωση των ελέγχων στα σύνορα και με τις συμφωνίες συνεργασίας με τα κρά¬τη της Βορείου Αφρικής, όπως η Λιβύη, τα οποία κράτη αδυνατούσαν να σεβαστούν τα δικαιώματα αυτών που επέστρεφαν στις ακτές τους. Οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα συνέχισαν να αντιμετωπί¬ζουν δραματικά εμπόδια στην αίτηση για άσυλο και κινδυνεύουν όλο και περισσότερο με κράτηση σε απάνθρωπες συνθήκες- ή βία στα χέρια ξενοφοβικών ομάδων επαγρύπνησης.
Η Ουγγαρία επέτρεψε σε ένστολες ακροδεξιές ομάδες να εισβάλουν σε γειτονιές Ρομά φωνάζοντας ρατσιστικές ύβρεις και πετώντας πέτρες στους κατοίκους. Σε όλη την περιοχή, οι Ρομά συνέχισαν να έρχονται αντιμέτωποι με παρενοχλήσεις και διακρίσεις».
17°
