Το 1943 εικάζεται πως έλαβε χώρα ένα από τα γνωστότερα πειράματα «εξαφάνισης» στόχου από τα ραντάρ, γνωστό ως πείραμα της Φιλαδέλφεια από την ομώνυμη πόλη των Η.Π.Α όπου και πραγματοποιήθηκε. Το πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α, υποτίθεται ότι κατάφερε να «εξαφανίσει» ένα ολόκληρο πλοίο το αντιτορπιλικό USS Eldridge «βομβαρδίζοντάς» το με πανίσχυρα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, στις 28 Οκτωβρίου 1943. Όλα τα ανωτέρω όμως, κινούνται στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας. Αυτό που αποτελεί πραγματικότητα ωστόσο, είναι πως το Eldridge, πέρασε στα χέρια του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και μετονομάστηκε σε Α/Τ Λέων.
Στο διαδίκτυο θα βρείτε εκατοντάδες άρθρα. Μερικά παραδείγματα:
Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες «Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη». Όλα αυτά σε μια προσπάθεια να καταστεί αόρατο στα ραντάρ και στο οπτικό φάσμα.
Η ιστορία του USS Eldridge, που υπήρξε 1 από τα 4 αντιτορπιλικά της κλάσης Cannon που δόθηκαν στο Ελληνικό Π.Ν. και έγιναν γνωστά ως «τα θηρία»: «Αετός», Ιέραξ», «Πάνθηρ» και «Λέων», αρχίζει να γίνεται ευρύτερα γνωστή κυρίως χάρις στο βιβλίο του πολυσχιδούς συγγραφέα Charles Berlitz, που αποτελεί (ως ένα βαθμό) και το πρωτογενές υλικό ερευνάς δεδομένου πως ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι έχει μιλήσει ο ίδιος με πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Philadelphia Experiment – Project Invisibility» το οποίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφόρησε στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του 80.
Η «φήμη» του USS Eldridge όμως, πάει αρκετά πιο πίσω. Ο Morris K. Jessup ισχυρίστηκε το 1955 πως έλαβε γνώση του «πειράματος» μέσω μιας σειράς επιστολών που έλαβε από τον Carlos Miguel Allende. Ο Jessup ήταν ένας από τους γνωστότερους «ουφολόγους» της εποχής του. Τον ίδιο χρόνο, εκδίδει το βιβλίο του «The Case for the UFO». Αν και αρχικά ο Jessup δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα γράμματα του Allende, το 1957 θα κληθεί από το Γραφείο Ερευνών του Ναυτικού(ONR), όπου θα ερωτηθεί για το βιβλίο του που είχε αποσταλεί ανώνυμα στο ONR και περιείχε χειρόγραφες προσθήκες από 3 διαφορετικά άτομα, αναφορικά με το υποτιθέμενο πείραμα της Φιλαδέλφειας. Ο Jessup φέρεται να αναγνώρισε και τους τρεις γραφικούς χαρακτήρες και τους απέδωσε στον Allende. Το ONR εκτύπωσε 127 αντίγραφα του «The Case for the UFO» μαζί με τις ιδιόχειρες σημειώσεις (Varo edition). Από το σημείο αυτό, το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας» γίνεται μέρος της mainstream κουλτούρας. Το 1957 θα εκδώσει το sequel του βιβλίο του με τίτλο αυτή τη φορά «The Expanding Case for the UFO.» Ο Jessup θα αυτοκτονήσει το 1959, όντως σε κακή ψυχολογική κατάσταση λόγω του διαζυγίου του το 1958 και της έλλειψης ενδιαφέροντος για την έκδοση άλλων βιβλίων του. Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, η «αυτοκτονία» σκηνοθετήθηκε για να μην προβεί σε νέες αποκαλύψεις.
Ο Carlos Miguel Allende (πραγματικό όνομα Carl Meredith Allen), ισχυρίστηκε ότι ήταν μέλος του πληρώματος του SS Andrew Furuseth που την ημερομηνία του «πειράματος», υποτίθεται πως βρισκόταν στη Φιλαδέλφεια. Ο Allen ανέφερε στον Jessup ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού.
Στην πραγματικότητα όμως, αν και ο Allen ήταν όντως μέλος του πληρώματος, το SS Andrew Furuseth βρισκόταν σε αποστολή κομβόι (UGS 22) από τις 25 Οκτωβρίου έως τις 22 Νοεμβρίου 1943, με προορισμό τo Πορτ Σάιντ.
Το 1969, ο Allen επισκέφθηκε τα γραφεία της Varo και ζήτησε ένα αντίγραφο της έκδοσης του ONR. Στη συνέχεια πήγε στα γραφεία της Οργάνωσης Έρευνας Εναέριων Φαινομένων (APRO) στην Αριζόνα, όπου ομολόγησε ότι όλη η ιστορία ήταν μια δικιά του φάρσα. Στο de173.com που έχει ασχοληθεί διεξοδικά με τους μύθους γύρω από το υποτιθέμενο πείραμα, διαβάζουμε την ομολογία του Allen:
«Όλες οι λέξεις, οι φράσεις και οι προτάσεις που υπογραμμίζονται στις επόμενες σελίδες με καφέ μελάνι είναι λανθασμένες. Η παρακάτω σελίδα και το επάνω μέρος των ακόλουθων ήταν και είναι το πιο τρελό πακέτο ψεμμάτων που έγραψα ποτέ. Ο σκοπός; Να ενθαρρυνθεί η έρευνα του ONR και να αποθαρρυνθεί ο καθηγητής Morris K. Jessup να προχωρήσει περαιτέρω με έρευνες που πιθανώς θα οδηγήσουν σε πραγματική έρευνα. Τότε φοβόμουν την αόρατο και την έρευνα πεδίου. Τώρα πια όχι».
Ο Allen πέθανε το 1994 και στα χρόνια που μεσολάβησαν, συνέχισε να στέλνει γράμματα με ανάλογο περιεχόμενο προς κάθε ενδιαφερόμενο, που πολλές φορές αναιρούσαν το ένα το άλλο.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Πειράματος της Φιλαδέλφεια, στις 28 Οκτωβρίου του 1943, το αντιτορπιλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια. Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.
To 1988, ένας άνδρας με το όνομα Al Bielek, ισχυρίστηκε ότι αφού παρακολούθησε τη ταινία επιστημονικής φαντασίας «The Philadelphia Experiment» (1984), άρχισε να θυμάται πως είχε λάβει μέρος στο πείραμα του 1943 και πως η μνήμη του είχε «σβηστεί» επίτηδες μέσω πλύσης εγκεφάλου. Όπως και στη περίπτωση του Allen, οι ασυνέχειες στους ισχυρισμούς του, δεν λήφθηκαν στα σοβαρά από κανέναν, εκτός από ορισμένους συνωμοσιολόγους.
Η μαρτυρία ενός τρίτου προσώπου ωστόσο, έριξε περισσότερο φως στο τι συνέβη πραγματικά στη Φιλαδέλφεια το 1943.
Το 1994, ο Γάλλος αστροφυσικός και ο ουφολόγος Jacques F. Vallee δημοσίευσε ένα άρθρο στο Journal of Scientific Exploration «Ανατομία μιας απάτης: Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας πενήντα χρόνια αργότερα». Ο Vallee ζήτησε από τους αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί του εάν είχαν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το υποτιθέμενο πείραμα. Τότε ο Vallee έλαβε μια επιστολή από τον Edward Dudgeon, ο οποίος υπηρέτησε στο Ναυτικό των ΗΠΑ από το 1942 έως το 1945. Ο Dudgeon υπηρέτησε στο USS Engstrom, το οποίο βρισκόταν δεξαμενισμένο στο ναυπηγείο της Φιλαδέλφειας το καλοκαίρι του 1943. Ο Dudgeon ήταν ηλεκτρολόγος στο Πολεμικό Ναυτικό και είχε πλήρη γνώση των ταξινομημένων συσκευών που είχαν εγκατασταθεί τόσο στο πλοίο του όσο και στο Eldridge, το οποίο, όπως ανέφερε, βρισκόταν εκεί την την ίδια στιγμή. Ο Dudgeon μαρτυρά ότι στα πλοία λάμβαναν χώρα εργασίες απομαγνητισμού και απόκρυψης του μαγνητικού τους ίχνους για αντιμετώπιση των γερμανικών μαγνητικών ναρκών και τορπιλών.
Η «πράσινη ομιχλώδης λάμψη» που πρώτος ανέφερε ο Allen (αν και εφόσον έλαβε χώρα στη Φιλαδέλφεια εκείνη την ημέρα) πιθανότατα οφείλεται σε ηλεκτρική καταιγίδα ή πυρκαγιά του Αγίου Ελμου (Άγιοι Νικόληδες, γνωστοί και ως φωτιές του Αγίου Έλμου, είναι το καιρικό φαινόμενο το οποίο οφείλεται σε αποφόρτιση κορώνας που δημιουργεί φωτεινό πλάσμα από ένα αιχμηρό αντικείμενο κατά τη διάρκεια έντονου ηλεκτρικού πεδίου στην ατμόσφαιρα, όπως κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας ή μιας ηφαιστειακής έκρηξης).
Στην πραγματικότητα όμως το περίφημο πείραμα δεν έλαβε ποτέ χώρα.
Σήμερα έχουμε στα χέρια μας το ημερολόγιο του καταστρώματος και το ημερολόγιο πολέμου από τη στιγμή που το Eldridge εισήλθε σε υπηρεσία στις 27 Αυγούστου 1943 στο ναυπηγείο του Ναυτικού της Νέας Υόρκης μέχρι το Δεκέμβριο του 1943. Η ακόλουθη περιγραφή των δραστηριοτήτων του Eldridge συνοψίζεται στο ημερολόγιο πολέμου του πλοίου: Το Eldridge παρέμεινε στη Νέα Υόρκη και στο Long Island Sound μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου. Από τις 18 Σεπτεμβρίου, το πλοίο βρισκόταν στις Βερμούδες και εκτέλεσε θαλάσσιες δοκιμές έως τις 15 Οκτωβρίου, όταν έφυγε μαζί με ένα κομβόι για τη Νέα Υόρκη, όπου εισήλθε στις 18 Οκτωβρίου. Το Eldridge παρέμεινε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης μέχρι την 1η Νοεμβρίου (το «πείραμα» υποτίθεται πως έλαβε χώρα στις 28 Οκτωβρίου) και αποτέλεσε μέλος του κομβόι UGS-23 που έφτασε στο Νόρφολκ στις 2 Νοεμβρίου. Στις 3 Νοεμβρίου, το κομβόι UGS-23 μαζί με το Eldridge, αναχώρησαν για την Καζαμπλάνκα όπου έφτασαν στις 22 Νοεμβρίου. Στις 29 Νοεμβρίου, το Eldridge έφυγε ως ένας από τους συνοδούς του κομβόι GUS-22 και έφτασε στις 17 Δεκεμβρίου στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού πλαισίου, το Eldridge δεν ήταν ποτέ στη Φιλαδέλφεια.
Το 1999, έλαβε χώρα μια επανένωση των βετεράνων του USS Eldridge στο Atlantic City που καταγράφηκε από την εφημερίδα Philadelphia Inquirer. Οι ναυτικοί είπαν ότι το πλοίο ποτέ δεν αγκυροβόλησε στη Φιλαδέλφεια, αλλά βρισκόταν στο Μπρούκλιν την υποτιθέμενη ημερομηνία εξαφάνισης. Το ημερολόγιο του πλοίου επιβεβαιώνει αυτό τον ισχυρισμό. Επιπλέον, ο καπετάνιος δήλωσε ότι ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν πειράματα πάνω στο σκάφος.
14°
