Πληροφορίες για σχεδιασμό τρομοκρατικής επίθεσης στην Καλλίπολη γνωστοποίησε η Αυστραλία στην Τουρκία
Η Αυστραλία γνωστοποίησε σήμερα ότι έχει λάβει σχετικές πληροφορίες για σχεδιασμό ενδεχόμενης τρομοκρατικής επίθεσης για τους φετινούς εορτασμούς της Μάχης της Καλλίπολης (25 Απριλίου 1915). Η υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας, Τζούλι Μπίσοπ γνωστοποίησε ότι οι τουρκικές αρχές έχουν ενημερωθεί για τις πληροφορίες ενώ «παραδοσιακά λαμβάνουν μέτρα ασφάλειας για τον εορτασμό».
Την περιοχή των εορτασμών επισκέπτονται παραδοσιακά εκατοντάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί.
«Η κυβέρνηση της Αυστραλίας έλαβε πληροφορίες σχετικά με ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση κατά τους εορτασμούς στην Καλλίπολη» ανέφερε σε ηλεκτρονικό της μήνυμα η ΥΠΕΞ της Αυστραλίας.
Η Μάχη της Καλλίπολης και η ήττα της Αντάντ
Η εκστρατεία της Καλλίπολης ή εκστρατεία των Δαρδανελίων ή Μάχη της Καλλίπολης ή Μάχη του Τσανάκκαλε έλαβε χώρα στη χερσόνησο της Καλλίπολης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (στην Γκελίμπολου της σημερινής Τουρκίας) από τις 25 Απριλίου του 1915 μέχρι τις 9 Ιανουαρίου του 1916, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν μια κοινή βρετανική και γαλλική επιχείρηση με στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και να εξασφαλίσει μια θαλάσσια δίοδο στη Ρωσία. Έπειτα από μια αποτυχημένη ναυτική εκστρατεία, πραγματοποιήθηκε αμφίβια απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης. Η προσπάθεια απέτυχε, και μετά από οκτώ μήνες σκληρών μαχών και πολλά θύματα και στις δύο πλευρές η δύναμη εισβολής τελικά αποχώρησε. Η εκστρατεία ήταν μια από τις μεγαλύτερες νίκες των Οθωμανών κατά τη διάρκεια του πολέμου και θεωρείται μια μεγάλη αποτυχία για τους Συμμάχους.
Σημαντικές ήταν οι συνέπειες από την αδυναμία των συμμάχων να καταλάβουν τα Στενά και την Κωνσταντινούπολη και να θέσουν εκτός του πολέμου τους Νεότουρκους. Τόσο στην εξέλιξη του πολέμου, όσο και στην ένταση της πολιτικής των Γενοκτονιών των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων. Η άρνηση της Ελλάδας –εξαιτίας του Διχασμού- να πάρει μέρος στη συμμαχική προσπάθεια είχε πολλαπλές επιπτώσεις στη θέση της στο μεταπολεμικό τοπίο.
Εξαιτίας της άρνησης, η Ιταλία κατάφερε να ενισχύσει τη θέση της για την απόκτηση των περιοχών Αϊδινίου και Σμύρνης, γεγονός που καθόρισε την ιταλική συμπεριφορά μετά τον Μάιο του 1919. Ο Ελληνας μονάρχης θα θεωρηθεί συνυπεύθυνος της συμμαχικής ήττας στα Δαρδανέλια και η επαναφορά του στον θρόνο μετά τις μοιραίες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 θα οδηγήσει στη διάρρηξη του συμμαχικού μετώπου, στη βαθμιαία εγκατάλειψη της Ελλάδας την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και την προσέγγιση προς τους Τούρκους εθνικιστές του Μουσταφά Κεμάλ.
Η νίκη των συμμάχων στην Καλλίπολη θα σήμαινε άμεσο τερματισμό της Γενοκτονίας των Αρμενίων, το σταμάτημα των διώξεων κατά των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας, την αποφυγή της Γενοκτονίας στον Πόντο (1916), καθώς και μεταπολεμικά κέρδη ασυγκρίτως μεγαλύτερα από αυτά που έλαβε η Ελλάδα με την καθυστερημένη είσοδό της στον πόλεμο (Μάιος 1917), ενώ η κατευθείαν επαφή των συμμάχων με τα ρωσικά στρατεύματα θα απέτρεπε την εξάπλωση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Η χερσόνησος της Καλλίπολης, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Θράκης, αποδόθηκε στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών (Αύγουστος 1920) και αποτέλεσε τμήμα του ελληνικού κράτους. Όμως με τη Συνθήκη της Λωζάννης (Ιούλιος 1923) θα χαθεί οριστικά για την Ελλάδα, εντασσόμενη στο νέο τουρκικό έθνος-κράτος που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ.
12°
