Η πανδημία του κορωνοϊού είχε άμεσο και μεγάλο αντίκτυπο στην προσωπικότητα των ανθρώπων σύμφωνα με επιστημονική έρευνα.
Ο αντίκτυπος της πανδημίας ήταν τόσο βαθύς που άλλαξε την προσωπικότητα των ανθρώπων, σύμφωνα με επιστημονική έρευνα. Στο παρελθόν οι ψυχολόγοι δεν είχαν καταφέρει να βρουν σύνδεση μεταξύ συλλογικών στρεσογόνων γεγονότων, όπως οι σεισμοί ή οι τυφώνες, και της αλλαγής της προσωπικότητας. Ωστόσο, κάτι σχετικά με τις απώλειες που βιώθηκαν ή απλώς η μακρά ατέρμονη κοινωνική απομόνωση φαίνεται ότι επηρέασε.
«Οι νεότεροι ενήλικες έγιναν πιο κυκλοθυμικοί και πιο επιρρεπείς στο στρες, λιγότερο συνεργάσιμοι και έμπιστοι και λιγότερο συγκρατημένοι και υπεύθυνοι», σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής την καθηγήτρια Angelina Sutin του Ιατρικού Κολλεγίου του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα.
Η Sutin και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν αξιολογήσεις της προσωπικότητας από 7.109 άτομα που συμμετείχαν στη διαδικτυακή μελέτη Understanding America Study, οι οποίες είχαν επαναληφθεί σε διάφορες χρονικές στιγμές πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι συμμετέχοντες έλαβαν ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο τεστ προσωπικότητας που μετρά πέντε χαρακτηριστικά - νευρωτισμό, εξωστρέφεια, εσωστρέφεια, ευχάριστη διάθεση και ευσυνειδησία.
Οι συμμετέχοντες, ηλικίας 18 έως 109 ετών, έκαναν τα τεστ πριν από την πανδημία, στις αρχές και αργότερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με μέσο όρο τρία τεστ ανά συμμετέχοντα.
Κατά την πρώτη φάση της πανδημίας (Μάρτιος έως Δεκέμβριος 2020), η προσωπικότητα ήταν σχετικά σταθερή, με μικρή μόνο μείωση του νευρωτισμού σε σύγκριση με την προ-πανδημίας εποχή. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι ο κορωνοϊός «παρέχει μια αιτία» για τα συναισθήματα άγχους και καθιστά λιγότερο πιθανό για τους ανθρώπους να κατηγορούν τη δική τους προδιάθεση, πρότειναν οι συγγραφείς.
Η μείωση του νευρωτισμού είχε εξαφανιστεί μέχρι το δεύτερο μισό της πανδημίας (2021-2022), σύμφωνα με τη μελέτη, και αντικαταστάθηκε από μειώσεις στην εξωστρέφεια, το άνοιγμα, τη δεκτικότητα και την ευσυνειδησία σε σύγκριση με την προσωπικότητα πριν από την πανδημία. Οι αλλαγές ήταν περίπου ένα δέκατο της τυπικής απόκλισης, που ισοδυναμεί με το μέγεθος της διακύμανσης που συνήθως παρατηρείται κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας ζωής. Οι νεότεροι ενήλικες παρουσίασαν τις μεγαλύτερες αλλαγές και η μεγαλύτερη ηλικιακά ομάδα ενηλίκων δεν είχε σημαντικές αλλαγές στα χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η προσωπικότητα τείνει να είναι πιο εύπλαστη στους νεότερους ενήλικες και η πανδημία μπορεί επίσης να είχε πιο αρνητικό αντίκτυπο σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
«Αν και η πανδημία ήταν αγχωτική για όλους, διέκοψε τα κανονιστικά καθήκοντα της νεότερης ενηλικίωσης, όπως το σχολείο και η μετάβαση στο εργατικό δυναμικό και η κοινωνικότητα και η ανάπτυξη σχέσεων», δήλωσε ο Sutin. «Είναι εικασία επειδή δεν μετρήσαμε τους λόγους της αλλαγής, αλλά αυτή η διαταραχή μπορεί να είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στους νεότερους ενήλικες, επειδή αυτά τα καθήκοντα είναι πολύ σημαντικά για αυτή την ηλικιακή ομάδα».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να παρακολουθούν τη συνομοταξία για να δουν αν οι αλλαγές στην προσωπικότητα είναι προσωρινές ή πιο μόνιμες.
«Είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε αυτό το μέσο αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα που συμβαίνουν με αρκετά διαφορετικό τρόπο», δήλωσε η καθηγήτρια Wiebke Bleidorn, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Μια ερμηνεία είναι ότι η μη ύπαρξη των φυσιολογικών διαμορφωτικών εμπειριών έθεσε την ανάπτυξη σε αναμονή. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν αυτά τα χαρακτηριστικά ανακάμψουν».
13°
