Τα «χρυσά» κορίτσια της Εθνικής Ομάδας πόλο γυναικών μιλούν στην Athens Voice

Έκανε μια σύντομη ομιλία πριν από τη θριαμβευτική εμφάνιση της Εθνικής Ομάδας Γυναικών κόντρα στην Ουγγαρία στο World Cup 2025, που διεξήχθη στην Κίνα. Αυτά που είπε όμως η αρχηγός της ομάδας, Ελευθερία Πλευρίτου, δεν μοιράζονται. Είναι για εκείνες. Για τις θυσίες που έχουν κάνει. Για τις αμέτρητες ώρες προπόνησης από την πρώτη τους κιόλας βουτιά στην πισίνα. Είναι για εκείνες, που ξεκίνησαν από τον Ηρακλή, τον Εθνικό, τη Βουλιαγμένη, πάλεψαν και κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου. Είναι για το όνειρο που είχαν από μικρές φορώντας το εθνόσημο. Για τον στόχο τους το πόλο γυναικών στη χώρα, και όχι μόνο, να λάβει επιτέλους τη θέση που του αξίζει: στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Η διαδρομή γεμάτη σκαμπανεβάσματα και μικροτραυματισμούς. Λίγο πριν βουτήξουν όμως στο νερό, τα άφησαν όλα πίσω τους, αγκαλιάστηκαν και συγκεντρωμένες στον στόχο –ακολουθώντας τις οδηγίες του ομοσπονδιακού προπονητή Χάρη Παυλίδη– έφεραν στη χώρα μας το 14ο μετάλλιο σε μεγάλες διοργανώσεις, κι αυτή τη φορά χρυσό. Αυτή η αφοσίωση, η πίστη, αλλά και η απόλαυση του παιχνιδιού τις βοήθησαν, όπως λένε χαρακτηριστικά, να φέρουν στην Ελλάδα το βαρύτιμο τρόπαιο.

Λίγες μέρες μετά τη θριαμβευτική εμφάνισή τους μιλήσαμε με τέσσερις από τις πρωταγωνίστριες της νίκης, την Ελευθερία και τη Βασιλική Πλευρίτου, την Έλενα Ξενάκη και την Αλεξία-Ευγενία Τζούρκα, για όσα έγιναν στο World Cup 2025, για τη διαδρομή, τα όνειρα και τις δυσκολίες τους, για τον επόμενο αγώνα και για τους Ολυμπιακούς στο Λος Άντζελες.

Ελευθερία Πλευρίτου: «Συμμετέχουμε σ’ ένα άθλημα που οι περισσότεροι το θυμούνται μόνο όταν έρχονται τέτοιες επιτυχίες και μετά μας ξεχνάνε μέχρι την επόμενη»

Οι αδελφές Πλευρίτου έχουν χαράξει τη δική τους πορεία στο πόλο γυναικών στην Ελλάδα. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Θεσσαλονίκη. Ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού τους, Θανάση, η Μαργαρίτα ήταν η πρώτη από τις τρεις αδελφές (και πρώην αρχηγός της Εθνικής) που ασχολήθηκε με το άθλημα, μόλις στα 11 της χρόνια, στην ομάδα του Ηρακλή. Έπειτα από λίγες μέρες την ακολούθησαν η 8χρονη τότε Ελευθερία και η 7χρονη Βάσω.

Ο πατέρας τους ήταν αυτός που ήθελε ν’ ασχοληθούν με κάποιο άθλημα. Δοκίμασαν αρκετά: ενόργανη, μπάσκετ. Το πόλο όμως το λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή.

Από νεαρή ηλικία τις είχαν καλέσει στις μικρές Εθνικές κι έπειτα τις ζήτησαν από την ομάδα του Ολυμπιακού. Ήρθαν στην Αθήνα οικογενειακώς, ως «αθλητικοί μετανάστες», όπως έχουν δηλώσει οι γονείς τους, για να τις στηρίξουν. Και πράγματι, ήταν πάντα δίπλα τους σε νίκες, ήττες, πάμπολλους τίτλους με την ερυθρόλευκη ομάδα, σε πανελλήνιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ήταν δίπλα τους σε κάθε προσπάθεια και κυρίως τις καμάρωναν για τις συμμετοχές τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Ελευθερία Πλευρίτου είναι ένας άνθρωπος με πρόγραμμα, τελειομανής και ανεξάρτητη. Αυτό φάνηκε και από τον νέο της ρόλο ως αρχηγού της ομάδας στο World Cup 2025 (η Μαργαρίτα, σε συμφωνία με τον προπονητή, τής έδωσε τα ηνία). «Το συναίσθημα που νιώθεις συμμετέχοντας σε τόσο μεγάλες διοργανώσεις και εκπροσωπώντας τη χώρα σου είναι απερίγραπτο. Περηφάνια που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Η Μαργαρίτα δεν μου έχει δώσει κάποια συγκεκριμένη συμβουλή μέχρι τώρα για τον ρόλο μου ως αρχηγού. Η καθεμιά έχει τον δικό της τρόπο διαχείρισης. Φυσικά και μου λείπει να παίζω μαζί της ως συμπαίκτρια. Το πάθος και η δύναμή της έδινε ώθηση στην ομάδα».

— Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες στο World Cup 2025;

Μία από τις δυσκολίες που είχαμε σ’ αυτό το world league ήταν ότι έπρεπε να κάνουμε ένα τόσο μακρινό ταξίδι μέσα στη σεζόν, ενώ έχουμε ήδη παιχνίδια στα πρωταθλήματα με τις ομάδες μας και στο Champions League. Γυρίσαμε τη Δευτέρα και σε δύο βδομάδες έχουμε το Final Four του Champions League.

— Πόσο δυσκολεύει το αγωνιστικό κομμάτι το γεγονός πως οι κανόνες του αθλήματος αλλάζουν συνεχώς;

Η αλήθεια είναι ότι μας είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό, γιατί μονίμως αλλάζουν οι κανονισμοί. Και μόλις προσαρμοστείς στους καινούργιους, έρχονται ξανά αλλαγές.

Πέρα από την εθνική ομάδα, όμως, η Ελευθερία ανήκει στην ουγγρική ομάδα Φερεντσβάρος. Το καλοκαίρι του ’24 αποφασίζει να αγωνιστεί σε νέα ομάδα και είναι ίσως η πρώτη φορά που οι τρεις αδελφές χωρίζονται αγωνιστικά.

— Αισθάνεσαι δικαιωμένη για την επιλογή σου;

Ήταν μια συνειδητή επιλογή, την οποία ήθελα να κάνω και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ποτέ δεν τόλμησα. Μου έχει βγει σε καλό. Αποτελεί για μένα μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Έχει πολλά πλεονεκτήματα και με έχει εξελίξει ως παίκτρια.

— H ουγγρική ομάδα στην οποία είσαι τώρα έχει προκριθεί στο Final Four του Champions League, όπως είπαμε, και υπάρχει πιθανότητα να αγωνιστεί και με τον Ολυμπιακό στον τελικό. Το σκέφτεσαι;

Αυτό σίγουρα θα είναι αρκετά ιδιαίτερο, γιατί θα είναι η πρώτη φορά που ίσως παίξουμε ως αντίπαλες. Βέβαια, είμαστε επαγγελματίες και θα το διαχειριστούμε ανάλογα.

— Είχατε πει με τις αδελφές σου σε μια κοινή συνέντευξη ότι ασχολείστε με το πιο επιτυχημένο ομαδικό σπορ στην Ελλάδα και ταυτόχρονα το πιο ριγμένο. Ισχύει ακόμη αυτό θεωρείς;

Φυσικά και το πιστεύω ακόμα, γιατί είναι μια αλήθεια, η οποία δυστυχώς δεν βλέπω να αλλάζει. Συμμετέχουμε σ’ ένα άθλημα που οι περισσότεροι το θυμούνται μόνο όταν έρχονται τέτοιες επιτυχίες και μετά μας ξεχνάνε μέχρι την επόμενη.

Ο άμεσος στόχος της είναι πάντως να έχει η Εθνική μια καλή πορεία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης. Το Λος Άντζελες, όπως επισημαίνει, είναι ακόμα πολύ μακριά, και μέχρι τότε υπάρχουν πολλές διοργανώσεις. «Το Λος Άντζελες είναι ο υπέρτατος στόχος. Θα δούμε και μια ωραία αλλαγή εκεί: τις γυναικείες ομάδες να είναι επιτέλους ίσες με τις αντρικές. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Πρόκειται για μια πολύ θετική εξέλιξη για τον γυναικείο πρωταθλητισμό της υδατοσφαίρισης».

Βασιλική Πλευρίτου: «Το μόνο που αλλάζει με τα χρόνια στην Εθνική είναι η ηλικία. Τα συναισθήματα παραμένουν ίδια, ίσως γίνονται και εντονότερα»

Παρόλο που δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, καθώς συνδυάζει με τον πρωταθλητισμό και τις σπουδές της στην Οδοντιατρική Σχολή, της Βασιλικής της αρέσει να πηγαίνει σινεμά ή θέατρο, πιο σπάνια σε μουσικές παραστάσεις και όπερα. Κι όταν υπάρχει λίγος χρόνος παραπάνω, να κανονίζει μικρές αποδράσεις από την Αθήνα.

Η Βασιλική είναι αρκετά υπομονετική και ήρεμη. Όταν θέτει έναν στόχο, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον επιτύχει, κι αυτό φάνηκε γι’ ακόμη μια φορά σ’ αυτή τη συμμετοχή της με την Εθνική. Εννέα τέρματα στη διοργάνωση, δύο εκ των οποίων στον μεγάλο τελικό. Ήταν εκείνη που άνοιξε τον χορό των γκολ στον αγώνα. Αναδείχθηκε επίσης, επάξια, πολυτιμότερη παίκτρια του Παγκόσμιου Κυπέλλου. «Το βραβείο αυτό αφορά τη συνολική μου εικόνα, στην πρώτη φάση στην οποία πήρε μέρος η ομάδα, στην Αλεξανδρούπολη, και στην τελική, τώρα, στην Τσενγκντού της Κίνας. Είναι μια διάκριση που με τιμάει ιδιαίτερα, καθώς πολυτιμότερος παίκτης δεν είναι ο παίκτης που πετυχαίνει τα περισσότερα γκολ, αλλά αυτός που συγκεντρώνει τα περισσότερα καλά στοιχεία, τόσο επιθετικά αλλά και αμυντικά. Ένιωθα πολύ ωραία στις αναμετρήσεις, δεν αγωνιζόμουν με άγχος ούτε πίεση, ένιωθα ελευθερία. Και θεωρώ πως αυτό είναι κάτι που ως έναν βαθμό το έχεις, αλλά κατά ένα μεγάλο μέρος το οφείλεις και στον προπονητή. Η διάκριση μου δίνει μεγάλη ώθηση για τη συνέχεια, μου δίνει ενέργεια και δύναμη να συνεχίσω και να φτάσω ακόμα πιο ψηλά».

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εμφανίστηκε στη διοργάνωση αυτή με ανανεωμένο δυναμικό, καθώς στο ρόστερ βρίσκονται μόλις έξι από τις 13 πολίστριες που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

— Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στη νέα σύσταση της ομάδας;

Η κάθε ομάδα έχει το δικό της αξιοθαύμαστο στοιχείο. Τώρα θα έλεγα πως είμαστε μια νεανική ομάδα, πολλές από τις αθλήτριες σημειώνουν την πρώτη τους συμμετοχή με το εθνόσημο. Υπάρχει όρεξη και πολλή ενέργεια για κάθε νέα πρόκληση.

— Ο ομοσπονδιακός προπονητής Χάρης Παυλίδης ήταν γνώριμο πρόσωπο για σένα και την αδελφή σου. Ήταν ο τότε τεχνικός του Ολυμπιακού που σας είδε να αγωνίζεστε στον Ηρακλή και σας ζήτησε στην ερυθρόλευκη ομάδα. Τι ένιωσες από την πρώτη κιόλας συνάντησή σας;

Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να λέω αμέσως μετά την πρώτη μας συνάντηση ήταν «σαν να μην πέρασε μια μέρα», πάρα το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί κάποια χρόνια που δεν είχαμε κοινή πορεία. Με τον Παυλίδη συνεργαζόμαστε 11 ολόκληρα χρόνια, γνωρίζω αρκετά καλά τις απαιτήσεις του ως προπονητή.

— Δήλωσες ότι ήσασταν σίγουρες ότι η νίκη θα ήταν δική σας. Γιατί;

Το δύσκολο παιχνίδι ήταν αυτό απέναντι στην Ολλανδία. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, είχα μια σιγουριά ότι ίσως να ήμασταν και πιο «άνετες», γιατί δεν υπήρχε το άγχος του μεταλλίου. Γνωρίζαμε ότι θα φεύγαμε με ένα από τα δύο μετάλλια κρεμασμένα στον λαιμό μας. Ωστόσο, αν με ρωτούσε κάποιος στην αρχή της διοργάνωσης, δεν ξέρω αν θα είχα την ίδια εικόνα, καθώς έχουμε μια αρκετά ανανεωμένη ομάδα.

Η πρώτη της επικοινωνία έπειτα από κάθε αγώνα, όπως μου εκμυστηρεύεται, είναι πάντα με τους γονείς της. Είναι ευγνώμων για ό,τι έχουν κάνει για εκείνες. Το μετάλλιο αυτό, όπως και κάθε άλλο δικό της και των αδελφών της, είναι αφιερωμένο σ’ εκείνους και σε όποιον βρίσκεται δίπλα τους σ’ αυτή τη διαδρομή. «Η τιμή που νιώθει ένας αθλητής όταν εκπροσωπεί μια ολόκληρη χώρα είναι απερίγραπτη. Αγωνίζεσαι για τον εαυτό σου, για την οικογένειά σου, αλλά και για κάθε Έλληνα. Το μόνο που αλλάζει με τα χρόνια είναι η ηλικία. Τα συναισθήματα παραμένουν ίδια, ίσως γίνονται και εντονότερα».

— Θεωρείς ότι το πόλο ανδρών στην Ελλάδα είναι περισσότερο προβεβλημένο και πως αυτή η νίκη ήταν μια σημαντική επιτυχία και για την καταξίωση του γυναικείου αθλήματος και κυρίως των αθλητριών μας στην Ελλάδα και εκτός;

Το πόλο ανδρών είναι φανερά πιο προβεβλημένο. Όπως και σε κάθε άλλο άθλημα, τα ανδρικά προωθούνται πολύ περισσότερο από τα γυναικεία. Τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, έχουμε φέρει αμέτρητες διακρίσεις και παρ’ όλα αυτά επιλέγεται να μην προβληθούν. Ελπίζω κάποια στιγμή ν’ αλλάξει αυτό και να υπάρχει ισότιμη αντιμετώπιση.

— Αναμένεις την κλήρωση για να προετοιμαστείς κατάλληλα για τη συνέχεια στη Σιγκαπούρη;

Καταφέραμε κάτι πολύ σπουδαίο λίγες μέρες πριν, στην Κίνα. Παρ’ όλα αυτά αναμένουμε την κλήρωση ώστε να προετοιμαστούμε κατάλληλα. Σε κάθε διοργάνωση στόχος μας είναι να κάνουμε την καλύτερη δυνατή εμφάνιση. Πηγαίνουμε βήμα βήμα. Όνειρό μου από μικρή ηλικία είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Το Λος Άντζελες είναι ένας μακρινός στόχος που τη συγκεκριμένη στιγμή βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Έλενα Ξενάκη: «Η πιο έντονη στιγμή με τις συμπαίκτριές μου κατά τη διάρκεια του World Cup ήταν όταν ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος»

Πολύ εργατική, αρκετά συναισθηματική και δοτική χαρακτηρίζει η ίδια τον εαυτό της. Η Έλενα Ξενάκη ξεκίνησε το πόλο από την ομάδα της Βουλιαγμένης, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2021. «Δεν θυμάμαι καθόλου την πρώτη μου φορά στην πισίνα. Ήμουν πολύ μικρή. Αυτό που δεν ξεχνάω, όμως, είναι πως είχα την τύχη να έχω για προπονητή μου έναν άνθρωπο που μ’ έκανε να αγαπήσω πολύ το άθλημα και την ομάδα μου».

Το 2021 η φουνταριστή μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, με το σκουφάκι του οποίου κατέκτησε μεταξύ άλλων ένα Champions League, δύο ευρωπαϊκά Super Cup, τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδας. Το 2024 επέστρεψε στην ομάδα της Βουλιαγμένης, ενώ το περασμένο καλοκαίρι διεκδίκησε ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού.

Ανάμεσα σε άλλους σημαντικούς αγώνες, την Κυριακή του Πάσχα συμμετείχε κι εκείνη με την Εθνική στον μεγάλο τελικό και αναδείχθηκε πολυτιμότερη παίκτρια του τελικού του World Cup στην Κίνα, με τρία τέρματα. «Πάντα οι ατομικές διακρίσεις είναι ιδιαίτερες. Όμως οφείλονται στην ομάδα και όχι μόνο στον εαυτό μας. Κάνουμε ένα ομαδικό άθλημα, στο οποίο η μία συμπληρώνει την άλλη».

Πριν από τον τελικό η υδατοσφαιρίστρια δεν σκεφτόταν κάτι, μόνο τη νίκη. «Έχω την τάση να μην κάνω πολλές σκέψεις πριν από τον αγώνα και γενικά προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μου με άσχετα πράγματα. Αυτό με αποφορτίζει ώστε να μη νιώθω άγχος.

»Η πιο έντονη στιγμή με τις συμπαίκτριές μου κατά τη διάρκεια του World Cup ήταν όταν ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος. Το συναίσθημα που νιώθω με την Εθνική δεν αλλάζει με τα χρόνια. Το να εκπροσωπείς τη χώρα σου σε μεγάλες διοργανώσεις είναι ευλογία. Είναι εμπειρία που δεν τη ζουν πολλοί. Και είναι κάτι που δεν πρέπει ποτέ να το θεωρείς δεδομένο. Πρέπει να εργάζεσαι σκληρά καθημερινά γι’ αυτό».

Δεν έχει κάποιο γούρι η Έλενα Ξενάκη, όμως πάντα κρατάει τις ίδιες συνήθειες πριν από τους αγώνες.

— Μήπως τα αρκουδάκια πάντα, που σου αρέσουν κιόλας, θα γίνουν το επόμενο γούρι σου;

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί, και ίσως θα πρέπει να έχω το πάντα που μας έδωσαν στις απονομές μαζί μου σε κάθε διοργάνωση από δω και στο εξής. (γελάει)

— Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στη νέα σύσταση της ομάδας; Είναι πολύ ωραίο το κλίμα που επικρατεί, δήλωσες πρόσφατα.

Είναι πολύ ωραίο το κλίμα όντως. Νιώθω πως το ότι είμαστε σχεδόν όλες κοντά ηλικιακά και περνάμε ωραία και εκτός νερού είναι κάτι που μας βοηθάει και εντός.

— Και ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη για το μετάλλιο μετά τον αγώνα; Ποιον κάλεσες αμέσως;

Δεν είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ, για να είμαι ειλικρινής, αλλά είχα μεγάλη χαρά. Το πρώτο μήνυμα που έστειλα ήταν στο αγόρι μου.

— Επιστρέψατε εσπευσμένα μετά τον τελικό. Πώς γιορτάσατε την επιτυχία;

Δεν το γιορτάσαμε ιδιαίτερα, διότι είμαστε προς το τέλος της σεζόν και οι υποχρεώσεις τρέχουν. Χρειαζόμαστε χρόνο ξεκούρασης, ώστε να μπούμε σε γρήγορους ρυθμούς πάλι με τα σωματεία μας. Μην ξεχνάμε επίσης ότι κάναμε κι ένα υπερατλαντικό ταξίδι.

— Θεωρείς ότι το πόλο ανδρών στην Ελλάδα είναι περισσότερο προβεβλημένο και πως αυτή η νίκη ήταν μια σημαντική επιτυχία και για την καταξίωση του γυναικείου αθλήματος και κυρίως των αθλητριών μας στην Ελλάδα και εκτός;

Ναι, θεωρώ ότι το ανδρικό είναι πιο προβεβλημένο, όπως γενικά ο ανδρικός αθλητισμός. Τα παιχνίδια των ανδρών στην αντίστοιχη διοργάνωση τα έδειξε όλα η ΕΡΤ, εμάς μας έδειχνε το ERTFLIX και μόνο τον τελικό έδειξε το κανάλι. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.

— Αναμένεις την κλήρωση για να προετοιμαστείς κατάλληλα για τη συνέχεια στη Σιγκαπούρη; Ποιες είναι οι βλέψεις σου;

Δεν είμαι από τις αθλήτριες που αγχώνονται από τόσο νωρίς για μια διοργάνωση. Ανυπομονώ όμως και ξέρω ότι, με την προετοιμασία που θα έχουμε κάνει, θα είμαστε έτοιμες όταν πρέπει. Αυτό που προσδοκώ για το Λος Άντζελες μελλοντικά είναι να βρίσκεται η ομάδα μας στην Ολυμπιάδα και να κατακτήσει και ένα μετάλλιο.

Αλεξία-Ευγενία Τζούρκα: «Ήταν απλώς υπέροχο να βρισκόμαστε στο ψηλότερο βάθρο – μας άξιζε»

Ο αδελφός της ξεκίνησε το πόλο σε μικρή ηλικία. Της άρεσε πολύ να τον βλέπει να κολυμπάει και να περνάει όμορφα με τους φίλους του, κι έτσι ζήτησε κι εκείνη να ασχοληθεί με το άθλημα. Όλα ξεκίνησαν στην ηλικία των 11 ετών στον Ιωνικό, όπου έμεινε μέχρι τα 17 της. Στη συνέχεια η Αλεξία-Ευγενία Τζούρκα ξεκίνησε να αγωνίζεται στην Α1 και κατά σειρά στον ΚΟΠΙ, τον Ηλυσιακό, τον Εθνικό Πειραιώς, τον Πανιώνιο, τον ΠΑΟΚ, τον Άλιμο και πλέον ξανά στον Εθνικό. Στο Champions League πρώτη φορά έπαιξε με τον Εθνικό το 2019 και ξανά πέρυσι με τον Άλιμο, φτάνοντας μέχρι τις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Με τον Εθνικό έχουν κατακτήσει, μάλιστα, την τρίτη θέση στην Α1 δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2017-2018 και το 2018-2019.

Ήσυχη, πειθαρχημένη και πολύ πεισματάρα. Στον ελεύθερό της χρόνο, όταν έχει, της αρέσει να κάνει ταξίδια και να πηγαίνει βόλτες στη φύση. Παράλληλα με το πόλο, εργάζεται από το 2017 στον τομέα της ναυτιλίας. «Ο συνδυασμός δουλειάς και πόλο είναι σίγουρα απαιτητικός και θέλει υπομονή, αλλά στο τέλος της ημέρας ξέρω πως κάνω πράγματα που αγαπώ. Το κεφάλαιο “Εθνική”, που μπήκε πολύ έντονα στη ζωή μου το τελευταίο διάστημα, είναι η προσωπική μου υπέρβαση – αλλά είμαι άνθρωπος που θέλει να γίνεται συνεχώς καλύτερος, κι αυτό το κατάφερα μέσα από την Εθνική».

Η 27χρονη τερματοφύλακας φόρεσε για πρώτη φορά το γαλανόλευκο σκουφάκι στην Κίνα. «Έμαθα πως θα είμαι βασική στον τελικό λίγο πριν απ’ τον αγώνα. Σίγουρα υπήρχε άγχος, αλλά ήθελα πολύ να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και να βοηθήσω την ομάδα να φτάσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα». Είχε μαζί της, όπως και σε κάθε αγώνα, ένα βραχιόλι που της έχει χαρίσει η μητέρα της. «Νιώθω ότι μ’ αυτό την έχω πάντα κοντά μου και μου δίνει δύναμη», μας λέει.

— Πρώτη σου συμμετοχή με την Εθνική και κατευθείαν χρυσό μετάλλιο. Τι σήμαινε αυτό για σένα;

Είναι τεράστια συγκίνηση και τιμή να φοράς το εθνόσημο. Η επίτευξη αυτού του στόχου μού προκάλεσε συναισθήματα που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Όμως αυτή είναι μόνο η αρχή – και η συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη. Για μένα η Εθνική είναι τιμή και επιβράβευση. Το να βρίσκομαι εκεί με τις συμπαίκτριές μου και ν’ ακούμε τον εθνικό ύμνο πριν από κάθε αγώνα είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Ήταν απλά υπέροχο να βρισκόμαστε στο ψηλότερο βάθρο – μας άξιζε! Αμέσως μετά τηλεφώνησα στους γονείς μου, που ήδη ανυπομονούσαν να μου μιλήσουν και να μου εκφράσουν τον ενθουσιασμό τους.

— Γιατί αφιέρωσες το μετάλλιο στους γονείς σου; Τι σου είπε ο αδελφός σου μετά τον αγώνα;

Φυσικά και θα το αφιέρωνα στους ανθρώπους που με στηρίζουν σε όλη μου τη ζωή. Ανυπομονούσα να μιλήσω με τον αδελφό μου, που μόλις είχε γίνει πατέρας – ήθελα να μάθω τα νέα και να δω τη μικρή.

— Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες; Είχες και κάποιους μικροτραυματισμούς μέσα στη σεζόν.

Λίγο πριν την Κίνα αντιμετώπισα έναν τραυματισμό, αλλά ο Εθνικός έδρασε άμεσα και με βοήθησε να επανέλθω όσο πιο γρήγορα γινόταν. Για έναν αθλητή το να μένει πίσω είναι δύσκολο – όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώ πάντα να βλέπω το θετικό και να προχωράω μπροστά.

— Πώς ήταν για σένα το γεγονός ότι δεν ήσουν το Πάσχα με την οικογένειά σου; Δεδομένου ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες διοργανώσεις.

Σίγουρα το να είμαι πρώτη φορά μακριά από την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς μου το Πάσχα δεν ήταν εύκολο. Όμως το γεγονός ότι τους κάναμε περήφανους ήταν αρκετό για να συνεχίσω. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν προβάλλεται το πόλο όσο θα έπρεπε, παρότι είναι ένα άθλημα που έχει φέρει πολλές επιτυχίες, όμως βλέπω ότι αυτό αλλάζει σταδιακά, και ελπίζω να συνεχίσει να αλλάζει τα επόμενα χρόνια.

—Πώς νιώθεις τώρα, που αμέσως μετά το χρυσό επέστρεψες στον Εθνικό και προετοιμάζεσαι για τον επόμενο αγώνα;

Μόλις γύρισα, επέστρεψα κατευθείαν στη δουλειά και στις προπονήσεις. Νιώθω υπέροχα και απόλυτα έτοιμη να πετύχω τους στόχους μου με την ομάδα μου.

— Στόχος η Σιγκαπούρη;

Η Σιγκαπούρη αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την Εθνική μας ομάδα. Μπροστά μας έχουμε πολύ δύσκολους αγώνες, αλλά με σωστή δουλειά και προσήλωση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα αποτελέσματα.

— Τι σκέφτεσαι για τους ερχόμενους Ολυμπιακούς;

Η Ολυμπιάδα είναι ένας μακρινός στόχος και προς το παρόν δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Είναι, όμως, το όνειρο κάθε αθλητή. Προσωπικά, θέλω να ζω το τώρα και να απολαμβάνω την κάθε στιγμή.

Βουτάνε στις πισίνες και φέρνουν μετάλλια τόσο για τις ομάδες τους όσο και για το εθνόσημο. Η καθεμιά τους συνεχίζει το ταξίδι της με τον δικό της, μοναδικό τρόπο. Το σίγουρο είναι ένα: έχουν να κατακτήσουν πολλές κορυφές ακόμη.