Μπαίνω στο σκάφος ψαρωμένος. Έχω δει στην τηλεόραση και τα περιοδικά στιγμιότυπα με τύπους να κάνουν wake και τους θεωρώ ψιλοεξωγήινους – ξέρεις «Μωυσήδες που περπατάνε στο νερό» και τέτοια. Δεν ισχύει. Κάποιοι από αυτούς που μπαίνουν μαζί μου είναι fit, κάποιοι έχουν τα κιλά τους, φυσικά είναι κι ένα κορίτσι μαζί. Όπως ακριβώς μου το λέει ο Δ., ο δάσκαλος της σχολής που κρατάει το τιμόνι. «Έρχονται από πιτσιρικάδες μέχρι 70χρονοι, δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση – όλοι μπορούν μετά από μερικά μαθήματα να το κάνουν». Πρώτος πέφτει ο Σ. Είναι ο «καλός», ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια. Βολεύεται στις «μπότες», τις σανίδες, «μετράει» το σχοινί, ξεκινά χαλαρά, συνεννοείται με τον οδηγό-προπονητή του για την αυξομείωση της ταχύτητας και μετά «πετάει». Οι συνεπιβάτες μου τον βλέπουν με δέος, εκστομίζουν κάτι “back flip”, “three sixty” και “wake 2 wake” βαφτίζοντας τα άλματα, κραυγάζουν επιδοκιμαστικά σε κάθε επιτυχημένη φιγούρα – ρωτάνε τι δεν πήγε καλά στις πτώσεις. Μετά βουτάνε και οι υπόλοιποι, κάνουν τη 15λεπτη βόλτα τους και βγαίνουν απαλλαγμένοι από περιττή αδρεναλίνη. Το wakeboard είναι το νέο hip θαλάσσιο σπορ. Με € 300 αποκτάς την κάρτα που ισοδυναμεί με 10 μαθήματα και στο τέλος τους όλο και κάποιο μικρό αεροπλανικό θα είσαι σε θέση να κάνεις. Την επόμενη φορά, θα φορέσω κι εγώ σωσίβιο. Στ’ αλήθεια ψήθηκα…
Σχολή Shark Ski Club, YaBanaki, Ακτή Βάρκιζας, ζήτησε τους δασκάλους Άγγελο Πολυζωγόπουλο και Δημήτρη Φατσή και να ακούς προσεκτικά ό,τι σου λένε
22°
