Ακολουθεί μια αλληγορία για τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Μια τραγωδία που, όμοια με τις σαιξπηρικές, έχει και ορισμένους κωμικούς χαρακτήρες για να ανασαίνει λίγο το έργο. (Με τη διαφορά, βέβαια, πως εδώ οι χαρακτήρες αυτοί είναι περισσότεροι)
Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης:
Α) Ένα ρολό ταμειακής μηχανής, από εκείνα που κάθε έλληνας επαγγελματίας αποφεύγει να χρησιμοποιεί. Β) Ένας ξένος τεχνοκράτης −Ισπανός στη συγκεκριμένη περίπτωση− που ήρθε να μας μάθει μπαλίτσα, αλλά μέχρι στιγμής βρίσκεται πιο συχνά στο νοσοκομείο παρά στο γήπεδο. Γ) Κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες που, για τις ανάγκες της δουλειάς, έχουν προσεταιριστεί από μία ποδοσφαιρική ομάδα και από ένα πολιτικό κόμμα. Δ) Οι ψηφοφόροι των παραπάνω κομμάτων. Ε) Οι υποστηρικτές των δύο ομάδων, οι οποίοι κατά περίπτωση μπορεί να είναι και ψηφοφόροι του αντίπαλου κόμματος – αλλά ο στόχος είναι να εισέλθουν τελικά στο σωστό πολιτικό μαντρί. ΣΤ) Η Δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία της οποίας οι πάντες σέβονται με απίστευτο πάθος.
Το έργο ξεκινά όταν το ρολό της ταμειακής μηχανής πετάγεται από έναν αγνό υποστηρικτή της πρώτης ομάδας − ή του πρώτου μεγαλοεπιχειρηματία, το ίδιο κάνει. Αφού διαγράφει μια καμπύλη στον αέρα, πετυχαίνει στο πρόσωπο τον ξένο τεχνοκράτη. Αμέσως, αναλαμβάνουν δράση οι παρατρεχάμενοι του δεύτερου μεγαλοεπιχειρηματία (βοηθητικοί κωμικοί ηθοποιοί, οι οποίοι όμως βρίσκονται επί σκηνής για πολύ περισσότερο χρόνο από όσο δικαιολογεί η υποκριτική ικανότητά τους). Οδηγούν τον ξένο στα αποδυτήρια ελπίζοντας ότι το τυχαίο γύρισμα της μοίρας θα μπορούσε να καταλήξει υπέρ του εργοδότη-αφέντη τους. Τέλος της πρώτης πράξης.
Δεύτερη πράξη: Εμφανίζεται ο γιατρός του αγώνα (ένας ακόμη δευτερεύων κωμικός χαρακτήρας) ο οποίος για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ποιον υποστηρίζει, φορά το οικόσημο του δικού του εργοδότη-αφέντη. Οι άλλοι αρχικά αρνούνται να παραδώσουν τον τραυματία προς εξέταση. Τελικά, ο γιατρός προλαβαίνει να ρίξει μια ματιά και βγάζει τη διάγνωση πως ο ξένος έχει βαβά στα χείλη, αλλά μέχρι να παντρευτεί θα έχει γιάνει. Όμως οι άλλοι δυσπιστούν και τον οδηγούν σε νοσοκομείο της αρεσκείας του εργοδότη τους. Εκεί του φορούν κολάρο και γενικά συμπεριφέρονται σαν να τον χάνουμε τον άνθρωπο. Όταν οι αντίδικοι τούς αποκαλούν τσαρλατάνους, τους θυμίζουν πως και εκείνοι τα ίδια έκαναν πέρυσι στον αγώνα τους με έναν τρίτο, ελαφρώς ξεπεσμένο πια, μεγαλοεπιχειρηματία − γεγονός που, όπως βλέπουμε σε φλας μπακ, πράγματι ισχύει.
Τρίτη πράξη: Είναι η ώρα των υποστηρικτών οι οποίοι δεν διστάζουν να στραμπουλίξουν κάθε έννοια λογικής και να χρησιμοποιήσουν επιχειρήματα τα οποία σε κάθε άλλη περίπτωση θα απέρριπταν μετά βδελυγμίας. Η επιστήμη καλείται να βοηθήσει. Διδάκτορες της ιατρικής μελετούν εξονυχιστικά τον φάκελο του ασθενούς. Νομικοί κάνουν φύλλο και φτερό την υπόθεση. Καθηγητές φυσικής υπολογίζουν την απόσταση, την καμπύλη και την αντίσταση του ανέμου και καταλήγουν ότι το χτύπημα ήταν γερό ή τζούφιο. Δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ιστορίας που, ως εκ θαύματος, ενισχύουν τη θέση του μεγαλοεπιχειρηματία εργοδότη τους. (Ξεχάσαμε να πούμε πως οι τελευταίοι κατέχουν και από μερικά έντυπα, ιστοσελίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, ή τους έχουν παραχωρηθεί κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις νόμιμου τζόγου και δημόσιοι χώροι για να χτίσουν ιδιωτικά γήπεδα.)
Πράξη τέταρτη: Με τη χρήση κάποιου σκηνοθετικού ευρήματος (ας πούμε με ψηφιακή προβολή, που είναι και της μόδας) μεταφερόμαστε ταυτοχρόνως στη Βουλή, σε τηλεοπτικές συζητήσεις στους σταθμούς των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και σε αναρτήσεις χρηστών των κοινωνικών δικτύων. Οι τελευταίοι, όπως θα μάθουμε κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι του ενός ή του άλλου κόμματος. Ο θεατής ανακαλύπτει έκπληκτος ότι ο δημόσιος λόγος για κάθε πολιτικό, εθνικό ή οικονομικό ζήτημα διεξάγεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, συχνότατα με σκοπό να υπηρετηθούν οι ίδιοι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η ψηφιακή προβολή σβήνει και στη σκηνή εμφανίζονται με αργό επιβλητικό βήμα οι εκπρόσωποι της ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Ανακοινώνουν την ετυμηγορία τους η οποία όμως δεν ακούγεται γιατί ο Χορός (οπαδοί, ψηφοφόροι, επιδραστικοί χρήστες του Facebook κ.τ.λ.) έχει στο μεταξύ μπει στη σκηνή και έχει αρχίσει να τραγουδάει φωναχτά. Η αυλαία πέφτει πριν προλάβουμε να μάθουμε τι ακριβώς έγινε. Δεν έχει όμως καμία σημασία, αφού όποια ομάδα και αν πάρει το πρωτάθλημα ή όποιο κόμμα και αν πάρει την εξουσία, τίποτε δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει τα ήθη και τα έθιμα της όμορφης αυτής χώρας.
