Γιατί κάποιος να πάει και να δει το Παναθηναϊκός - Άρης;
Πέντε καλοί λόγοι.
1) Επειδή το γήπεδο της Λεωφόρου είναι το τελευταίο πραγματικά αστικό γήπεδο. Λίγο πριν από την Πανόρμου, ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '50 με την προσθήκη επιπλέον εξεδρών προς την πλευρά της 13, του πετάλου προς τους Αμπελόκηπους και του Χορταριού στον αγωνιστικό Χώρο. Η Λεωφόρος ήταν το πρώτο γήπεδο µε χόρτο στα Ελλάδα, γεγονός που δεν βοηθούσε στο να χαρακτηρίζονται οι Παναθηναϊκοί «καμαρωτές φλωρουμπες», αφού την ίδια εποχή ο Ολυμπιακός έπαιζε σε καρβουνίδι. Οι hardcore ομάδες του Πειραιά, όπως ο Ατρόμητος Καμινιών των Ιωνά-Χόβρη, προτιμούσαν το καρβουνίδι µε γαρµπίλι για να πονά ο αντίπαλος περισσότερο όταν πέφτει.
2) Επειδή, αν μένεις σε οποιοδήποτε μέρος της Α' Αθηνών, φτάνεις στο γήπεδο µε τα πόδια. Παλιά το κλασικό ραντεβού των Παναθηναϊκών -προτού ονομαστούν βάζελοι- ήταν το Κολωνάκι. Στη Λυκόβρυση, στον «Μπόκολα» και στο «Τop’s» μαζευόντουσαν, έτρωγαν την πουτίγκα µε τις σταφίδες ή το ξεροκάρπι του Black & White, και µετά άγριοι αλλά υπέροχοι, µε τα µανίκια από τα πουλόβερ της Lacoste δεμένα στον λαιμό, το περπάταγαν προς Λεωφόρο. Στη διαδρομή μίλαγαν για γκόμενες, ράλι και τον εξωτικό και µακρινό Πειραιά. Αφού κάθονταν δύο ώρες στην κερκίδα, γέλαγαν με τους αντιπάλους που στη δεκαετία του '60 είχαν ακόμα μουστάκια και ο Ανδρέου έβαζε το γκολ στο 90’, γύριζαν ευτυχισμένοι και ανακουφισμένοι στο Κολωνάκι, µετά την εκδρομή τους στις παρυφές του πολιτισμού και στο τελευταίο σύνορο της ασφάλτου που ήταν η Αλεξάνδρας. Για κάποιο λόγο η Λεωφόρος παραμένει ακόμα και σήμερα ένα απροσδιόριστο σύνορο του παναθηναϊκού πολιτισμού.
3) Για να πας σε μαγαζί μετά το ματς. Το «Marroco» στα γωνία με την Πανόρμου δεν υπάρχει πια. Στη θέση του βρίσκεται ένα μαγαζί από τα τελευταία υβρίδια καφετέριας-μπαρ, που δεν έχει τίποτα όμως από την ιερή µούχλα και το πατάρι ζευγαριὡν του προκατόχου του. Στην απέναντι γωνία βρίσκεται το «Appleby». Υποπτεύομαι ότι είναι franchise, αλλά χωρίς τον μινιμαλιστικό πλαστικό χαρακτήρα του µέσου franchise. Δείχνοντας ότι η Ευρώπη δεν θα υποκύψει στην αμερικάνικη λειτουργικότητα, έχει τηλεοράσεις στο μπαρ. Μόνο που λόγω του ότι το βάθος του μπαρ είναι μικρό, οι τηλεοράσεις βρίσκονται ακριβώς πάνω από την μπάρα, κάνοντάς τους να μοιράζουν με φλαμίνγκο από την Αλίκη που περιμένουν τη βασίλισσα για να κάνουν τα σφυριά του κροκέ. Το µαγαζί επίσης έχει πολύ καλή ατμόσφαιρα που βγαίνει από το προσωπικό. Από τα ελάχιστα μαγαζιά που όταν σε σερβίρει κοπέλα δεν νιώθεις να σου περνάει το μήνυμα ότι, ενώ θα έπρεπε να είναι το πιο διάσημο κοντό μοντέλο, εσύ την υποχρεώνεις να σερβίρει, και εάν είναι αγόρι ότι η πόρνη η μοίρα, αντί να τον κάνει Αϊνστάιν με πέτσινο παντελόνι fl Τριαντάφυλλο με το μυαλό του Άλμπερτ, τον έβαλε να σερβίρει την καρμπονάρα στο τραπέζι 9. Και το αξιοπερίεργο είναι ότι, όταν µία μέρα µίλαγα με ένα παλικάρι που σέρβιρε, μου είπε ότι πάει στην ΑΣΟΕΕ αλλά το να σερβίρει του φαίνεται διασκεδαστικότερο. Απέναντι είναι το «Agora», όπου ισχύει ό,τι για το «Appleby» αλλά εις διπλούν, αφού με τις µερίδες που σερβίρει το να χαζογελάει το γκαρσόνι είναι ακόμα δυσκολότερο. Αν όμως στις µερίδες το «Agora» σκίζει, το «Appleby» υπερτερεί σε κοινωνική προσφορά: στους τοίχους του βρίσκονται βιτρίνες με τα σύνεργα διάφορων αμερικάνικων κυρίως σπορ. Εάν πάτε με κοπέλα, ρωτήστε τη τι σπορ είναι το καθένα. Αν σας απαντήσει, πάρτε τη να δείτε τη Μαντάμ Μπατερφλἁι, αφού έχετε κι εσείς ερωτευτεί τραβεστί.
4) Εάν σας αρέσει η ιστορία του και κυρίως η ιστορία του Φράγκου φρούραρχου της Χαλκίδας τον οποίο οι Τούρκοι μετα την κατάληψη της πόλης έγδαραν και του αδειάσαν το stuffing, τον γέμισαν με άχυρο και τον κρέμασαν να ανεμίζει από το κατάρτι, μπορείτε να προτιμήσετε το «Balthazar» ή την «Ιλεάνα Τούντα». Τουλάχιστον και στα δύο μαγαζιά σταματάνε πριν το άδειασμα του stuffing.
5) Εάν ανήκετε στους πολύ περίεργους, μπορείτε να πάτε για το ματς. Όχι φυσικά για τον αγώνα -αφού με την οικονομική κατάστασή του Άρη, αν στο club του Παναθηναϊκού ο Γοργογιάννης αρχίζει να ψήνει παϊδάκια, οι Σαλονικιοί θα τρέξουν να φάνε- αλλά για τον πάγκο του Άρη. Εκεί οι προπονητές δεν απολύονται αλλά βαριούνται. Πριν από 10 μέρες ανέλαβε ο παλαιός ποδοσφαιριστής του Άρη της δεκαετίας του ’70 Δανός Όλε Σκόµποε. Εάν συνεχιστεί η παράδοση που θέλει τους προπονητές του Άρη να ντύνονται σαν μέλη των Village People, n παρουσία του Σκόµποε αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γιατί μετα τον Γιώργο Φοιρὁ που, με την κιτρινόμαυρη φόρµα και τα ανασηκωμένα μανίκια, έμοιαζε με Μαυροβούνιο Μπογιατζή, και τον Μιχαλἰτσιο που ακολουθούσε το gastarbeiter 10ok από τον Σκόµποε, το λιγότερο που απαιτείται είναι να ντυθεί Βαλ κυρία. Προγνωστικά; Πολλά, με λίγα για τον Παναθηναϊκό.
17°
