Ποιοι ήθελαν να μείνει ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό και τη νέα σεζόν; Η πλειοψηφία των φιλάθλων του Θρύλου, που φώναξαν το όνομά του ρυθμικά κατά τη διάρκεια της φιέστας το περασμένο Σάββατο στο Καραϊσκάκη. Για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους δεν ήταν όλοι οπαδοί του Ισπανού κόουτς, αλλά οπαδοί της άποψης που θέλει, μετά από μια επιτυχημένη αγωνιστική περίοδο, ο προπονητής να παραμένει στην ομάδα. Να έρθει επιτέλους ένας άνθρωπος να κάτσει δυο-τρία χρόνια, να αποκτήσει η ομάδα αγωνιστικό προφίλ και νοοτροπία. Να υπάρχει μια συνέχεια, μια ολοκληρωμένη εικόνα, να μην αρχίζουμε κάθε Μάη από το μηδέν. Δεν έχουν άδικο. Με τα χάλια που έχει επιδείξει το ελληνικό πρωτάθλημα στο θέμα του ανταγωνισμού, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κατακτά τους τίτλους και χωρίς προπονητή. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Είναι να δει κι ο ερυθρόλευκος κόσμος λίγη μπάλα, μια καλή πορεία στην Ευρώπη, μια ομάδα να χτίζεται και να ολοκληρώνεται με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα και στάνταρ. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, ο κόουτς δεν αλλάζει κάθε χρόνο, σαν τις αγροτικές καλλιέργειες, που εξαρτώνται άμεσα από την επιδότηση, αλλά μένει στο πόστο του για να μεγαλώσει τη σοδειά του. Εκτός από τους φιλάθλους ήθελε κι ο πρόεδρος να παραμείνει ο προπονητής στη θέση του. Κουράστηκε κι αυτός κάθε μήνα Μάη να ψάχνει για νέο τιμονιέρη της ομάδας. Να πλακώνουν οι προτάσεις, να πέφτουν βροχή τα βιογραφικά, από δίπλα και οι συμβουλές, κι άκρη να μη βγάζεις. Δεν είναι, ξέρετε, από τις αγαπημένες διαδικασίες του προέδρου η αναζήτηση νέου προπονητή. Τη βαριέται θανάσιμα. Κι από τη στιγμή που η ομάδα κατάφερε την εκπλήρωση του αντικειμενικού της στόχου, που δεν ήταν άλλος από την κατάκτηση του νταμπλ, γιατί να μπει στον κόπο να κάνει πάλι άνω-κάτω την αγορά; Τον γούσταρε και ως άνθρωπο τον Βάσκο ο Κόκκαλης. Ήρεμος, χωρίς εκρήξεις, από αυτούς που δεν δημιουργούν εντάσεις, εργατικός, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, έτοιμος να συζητήσει μέχρι και τις ενστάσεις του προέδρου για τη χρησιμοποίηση των νέων παιδιών στη βασική ενδεκάδα. Φαίνεται όμως ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ο πρόεδρος επιθυμούσε την ανανέωση της συνεργασίας περισσότερο από τον κόουτς. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη διαδικασία σαν των φρονίμων τα παιδιά, από… πέρσι. Τον περασμένο Δεκέμβρη έγινε η πρώτη επαφή. Ο Βαλβέρδε ζήτησε από τον πρόεδρο να το συζητήσουν σε δύο μήνες. Τον Φλεβάρη, λοιπόν, άρχισε να ανοίγει και πάλι η κουβέντα της ανανέωσης. Ο Ισπανός πάλι δεν ήταν έτοιμος και μετέθεσε το ραντεβού για Μάρτη. Ο Κόκκαλης δεν έχει μάθει να ρίχνει τα μούτρα του, το έκανε όμως, και περίμενε σαν τον Κολοκοτρώνη να έρθει η άνοιξη για να σηκώσουν με τον Βαλβέρδε το λάβαρο της ανανέωσης. Του γδάρτη οι μέρες τελείωναν όταν ο Βάσκος ανακοίνωνε για μία ακόμη φορά στον πρόεδρο ότι δεν είναι έτοιμος να απαντήσει και, το κυριότερο, ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν σε συνεργασία δύο χρόνων, αλλά ενός. Το ραντεβού κλείστηκε για τον Απρίλη τον ξανθό, και τότε ο Βαλβέρδε έθεσε όρο στο συμβόλαιο: αν τον ζητήσουν η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Βιγιαρεάλ ή η Σεβίλλη, να μπορεί να φύγει ανά πάσα στιγμή χωρίς κυρώσεις. Κάτω από άλλες συνθήκες ο Κόκκαλης θα τον έστελνε πριν προλάβει να συμπληρώσει τη λίστα με τις ομάδες. Δεν το έκανε, μα αντιπρότεινε το ίδιο να ισχύει και σε περίπτωση αποδέσμευσης από τον ΟΣΦΠ. Ο Βάσκος δεν το δέχθηκε. Πρότεινε συμβόλαιο 1,5 μύρια καθαρά, συν 50.000 για Τσάμπιονς Λιγκ, 200.000 για το πρωτάθλημα και 100.000 για το Κύπελλο. Ο ΟΣΦΠ του πρότεινε: 1 μύριο καθαρά, συν 400.000 για πρόκριση στους ομίλους, 250.000 για πρωτάθλημα και 100.000 για Κύπελλο. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο ο Ολυμπιακός να καίγεται και να πληρώνει για την Ευρώπη περισσότερα από αυτά που πρότεινε ο αναμορφωτής Βαλβέρδε. Γιατί πέρσι ο Ολυμπιακός έχασε από τον αποκλεισμό 20 μύρια, χώρια την ξεφτίλα, και ο Ερνέστο μόλις 50.000. Αν κάποιος πιστεύει ότι με μια πρόταση σαν αυτή του Βαλβέρδε μπορούσε να πείσει τον πρόεδρο πως θέλει να μείνει, κι ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της ομάδας είναι μέσα στις φιλοδοξίες του, τότε κακώς δεν τη δέχθηκαν στον Ολυμπιακό.
