Ο ΣΥΡΙΖΑ τιμά τον Μεταξά και εξαφανίζει τον Χατζιδάκι!

Το πρώτο τηλεοπτικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές, μέσα σε ένα λεπτό συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου κόμματος. Είναι τσαπατσούλικο, ανιστόρητο, αντιγραμμένο, αμετροεπές και κυρίως μικρόψυχο.

Η τσαπατσουλιά γίνεται φανερή στον επιπόλαιο τρόπο που επελέγησαν τα πλάνα. Ο γενικός τίτλος τους είναι «Η δύναμη των Ελλήνων» και καθώς χτυπούν τα ταμ-ταμ, πέφτουν κατά ριπάς εικόνες από τους σημαντικούς Έλληνες που ενέκρινε ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι σίγουρος ότι ο ίδιος αποτελεί τη συνέχειά τους. Οι Φιλικοί, ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης, εφημερίδες που πανηγυρίζουν για τον «διάδοχον Κωνσταντίνον»,ο Βενιζέλος και άλλοι εναλλάσσονται με ταχύτητα μέχρι που τσουπ! Εμφανίζεται δυναμικά ο Ιωάννης Μεταξάς, χαμογελαστός και περιστοιχισμένος από παράγοντες της δικτατορίας του! Ουπς...

Ακολουθούν συγκινητικές φωτογραφίες από ανθρώπους που φεύγουν. Οι στρατιώτες τραβάνε για το μέτωπο, οι αντάρτες για τα ψηλά βουνά, κάτι παιδάκια για κάπου αλλού, οι αριστεροί για την εξορία, οι ποιητές για την Αθανασία. Μετά τις φωτογραφίες του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Γεωργίου Παπανδρέου, η οθόνη γίνεται ξανά άτζι μπούρτζι και γεμίζει με ένα πουλί που καίγεται και στη μέση του στέκει ορθός ένας πυρίμαχος φαντάρος! Το σήμα της 21ης Απριλίου! Της χούντας! Όλα αυτά, ας μην ξεχνάμε, ότι έχουν τον γενικό τίτλο «Η δύναμη των Ελλήνων"»

Για την αντιγραφή πρέπει να ανατρέξουμε στις εκλογές του 1993. Το ΠΑΣΟΚ είχε την έμπνευση να παραθέσει σε διαφημιστικό του μία σειρά από εικόνες με πρόσωπα που διαμόρφωσαν την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Προφανώς πρόκειται για την ίδια ακριβώς ιδέα.

Η διαφορά με το τεχνικά υποδεέστερο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ που γυρίστηκε μετά από 26 χρόνια, βρίσκεται προς το τέλος. Η διαδρομή της ιστορίας καταλήγει στον Ανδρέα Παπανδρέου και το σχετικό πλάνο διαρκεί ελάχιστα, έτσι ώστε να δείχνει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν απλώς ένας ακόμη κρίκος της αλυσίδας. Στο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ ο χρόνος είναι μοιρασμένος αλλιώς, δημιουργείται η εντύπωση ότι όλοι οι προηγούμενοι αποτελούν ένα support group που επιλέχθηκαν απλώς για να προετοιμάσουν την αποθέωση του κεντρικού σταρ. Ο Κολοκοτρώνης, ο Καποδίστριας, ο Βενιζέλος, ο Βελουχιώτης, ο Ρίτσος, ο Καρυωτάκης, ο Καζαντζάκης, ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης, οι Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Κύρκος, ο Λαμπράκης, η Κάλλας, ο Ελύτης και καμία εικοσαριά ακόμη, καταλαμβάνουν τα 30 δευτερόλεπτα του διαφημιστικού μηνύματος. Τα υπόλοιπα 30 είναι αφιερωμένα στον Τσίπρα! Ο Τσίπρας ψηφίζει, ο Τσίπρας δίνει μάχες στο πεζοδρόμιο, ο Τσίπρας αλλάζει την Ευρώπη, ο Τσίπρας υψώνει τη γροθιά, ο Τσίπρας σηκώνει τα μανίκια, ο Τσίπρας βγάζει τη γραβάτα γιατί μας έβγαλε και από τα μνημόνια. Μόνος του και όλοι τους!

Η μικροψυχία αποτελεί το πιο θλιβερό κομμάτι της παραγωγής. Στο πάνθεον των «Μεγάλων Ελλήνων» στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ αποτίει φόρο τιμής, οι έλληνες ολυμπιονίκες περιορίζονται στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Δηλαδή τον δικό του! Δηλαδή τον υποψήφιο περιφερειάρχη του! Δηλαδή αυτόν που στέλνει «στις τρύπες τους» όσους έχουν διαφωνίες σχετικά με τις Πρέσπες! Απόντες όλοι οι υπόλοιποι και κυρίως ο Πύρρος Δήμας, τον οποίο η «Αυγή» έχει καταγγείλει με την βαριά κατηγορία ότι θαυμάζει τον Μητσοτάκη και στη συνέχεια ο ευφυής Παπαδημούλης έχει καταδικάσει σαν φιλοχρήματο γιατί υποχρεώθηκε να αναζητήσει δουλειά στην Αμερική!

Στον τομέα της τέχνης η μικρότητα γίνεται πιο κραυγαλέα. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες περιορίζονται στον Λοΐζο και τον Χάρρυ Κλυνν. Απών ο Χατζηδάκις. Απών και ο Θεοδωράκης!

Οι σκέψεις που ακολουθούν είναι δύο.

Η μία χλευαστική και άδικη: Ούτε ο Χατζηδάκης ούτε ο Θεοδωράκης μπορούν να σταθούν στο ύψος του Χάρρυ Κλυνν.

Η άλλη  είναι πολιτική. Τα καθεστώτα που εμπνέουν τον Τσίπρα εξαφάνιζαν τους καλλιτέχνες που δεν τα εξυπηρετούσαν. Όσους είχαν πεθάνει, τους καταχώνιαζε τα έργα και έσβηνε τα πρόσωπά τους από τις συλλογικές φωτογραφίες. Για τους ζώντες επεφύλασσε πιο ριζικές λύσεις.