Η Έφη Θεοδώρου εξηγεί γιατί «Το ατλαζένιο γοβάκι» του Πολ Κλοντέλ είναι ένα τόσο σημαντικό έργο.
Στην Ισπανία της Αναγέννησης –κέντρο του καθολικισμού αλλά και του κόσμου–, στην Ισπανία των μεγάλων κατακτητικών πολέμων και των απόλυτων παθών, μας μεταφέρει το εμβληματικό έργο του Πολ Κλοντέλ (1929). “Η σκηνή αυτού του δράματος είναι ο κόσμος” υποστηρίζει ο ποιητής στον πρόλογο αυτού του θεατρικού έργου-ορόσημο στη δραματουργία του 20ού αιώνα και η δράση μεταφέρεται με αριστοτεχνικό τρόπο από την Ισπανία στην Αφρική και μέχρι την Αμερική και τις Ινδίες, ακολουθώντας τα χνάρια των δύο κεντρικών ηρώων: του Δον Ροντρίγκο, ενός χαρισματικού κονκισταδόρ που ο βασιλιάς τον επέλεξε για να διοικήσει τον Νέο Κόσμο, και της Δόνια Προέσα, που με εντολή του βασιλιά και με την προτροπή του συζύγου της εγκαθίσταται στο Μογκαντόρ της με σκοπό να αναχαιτίσει εκεί τη λαίλαπα του Ισλάμ.
Στο κορυφαίο του έργο ο Κλοντέλ, που εκτός από ποιητής υπήρξε και διπλωμάτης, πρεσβευτής της Γαλλίας σε όλο τον κόσμο, μετουσιώνει τη βιογραφία του σε μύθο. Ο έρωτας ως απουσία, η γυναίκα ως μέσον για να αναγνωρίσει ο άντρας μέσα του τον Θεό και να ενωθεί μαζί του, η κατάκτηση και η γνώση του Κόσμου –του ορατού αλλά και του αόρατου–, ένα ταξίδι μύησης μέσα από τον πόνο και την ταπείνωση, μέχρι την “απελευθέρωση για τις αιχμάλωτες ψυχές” που αναγγέλλει το τέλος αυτού του opus mirandum (έργο των θαυμάτων).
Το έργο παρουσιάζεται 50 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του το 1964 (στο Εθνικό Θέατρο σε μετάφραση Παντελή Πρεβελάκη και σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού), σε νέα μετάφραση του Στρατή Πασχάλη».
+5
Χάρης Φραγκούλης
«Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει» 2-6 & 8-12/6, Θέατρο Οδού Κυκλάδων
Γιατί βάζει στο μπλέντερ Χίτσκοκ, Ταραντίνο, ελισαβετιανή εποχή, νεανικό θίασο και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον εκρηκτικό.
Σταύρος Γασπαράτος «Expanded Piano»
10-11/6, ΜΜΑ(Αιθ. Ν. Σκαλκώτας)
Γιατί θα νιώθουμε λες και μπήκαμε στο εσωτερικό ενός πιάνου, καθώς μικρόφωνα που τοποθετούνται σε όλο το σώμα του στέλνουν τον ήχο μέσω μιας surround εγκατάστασης 24 καναλιών σε όλη την αίθουσα!
Νίκος Χατζόπουλος «Η Πασιέντζα»
20-23/6, Θέατρο Τέχνης
Γιατί όλοι θέλουμε να βρούμε την απάντηση που θέτει το έργο της Μαρίας Λαϊνά: Μαζί ή κατά μόνας;
Καμεράτα Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής
«Kiss me, Kate» 24/6, Ηρώδειο
Γιατί πρόκειται για μεγαλείο συμφωνικής τζαζ και κλασικής μουσικής. Ο Γιώργος Πέτρου με την ορχήστρα του κάνουν πάντοτε θαύματα, πόσο μάλλον που έχουν στις παρτιτούρες τους έργο του Κόουλ Πόρτερ.
Latinistas Nostra
«Σαλώμη» 29-30/6, 1-2/7, Θέατρο Τέχνης
Γιατί το ερωτικό ορατόριο του Στραντέλα σκηνοθετημένο από τον Νίκο Καραθάνο και ερμηνευμένο από τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο με τους Latinistas Nostra θα μας πάει στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, προκειμένου να συναντήσουμε την έκσταση με τη σύμπραξη μπαρόκ και ανατολίτικων οργάνων.
18°
