Eurovision 2021: Οδηγός επιβίωσης για τον τελικό

Τα τραγούδια που προκρίθηκαν για τον τελικό της Eurovision 2021 δεν φανερώνουν καμία απολύτως τάση, μοιάζουν όλα ίδια, με ίδιες χορογραφίες, ίδια κοστούμια (όλες Dua Lipa), ίδιο ήχο και μερικές εξαιρέσεις για την γραφικότητα του πράγματος. Ακολουθώντας την παράδοση χρόνων τώρα, παρουσιάζουμε κι εμείς ένα προς ένα όλα τα τραγούδια του τελικού, έχοντας (πασχίσει και) βρει έναν καλό λόγο να πούμε για τον καθένα.

Eurovision 2021: Οι χώρες και τα τραγούδια που προκρίθηκαν στον τελικό

Κύπρος: Έλενα Τσαγκρινού - El Diablo
Το δωδεκάρι της καρδιάς μας πουλάει για άλλη μία φορά την ψυχή του στον Diablo αλλά η Έλενα δεν είναι τόσο κολασμένη όσο ήταν η Φουρέιρα. Πάντως προσπαθεί. Ρυθμικό μπιτάτο στανταράκι με οριένταλ τσαλίμι. Ο μικρός Μανώλης Γκίνης από τα «Καλύτερά μας Χρόνια» που θα δώσει φέτος το 12άρι της Ελλάδας, θα το θυμάται σε όλη του τη ζωή. 

Αλβανία: Anxhela Peristeri - Karma
Μπράβο στους Αλβανούς που έστειλαν τραγούδι στη γλώσσα τους. Κατά τα άλλα, σκέψου ένα Balkan drama, βασανισμένη, σεταρισμένη νύφη, μέικ-απ, μπανέλες, όλα καλά, αλλά χωρίς γαμπρό. Κλαρίνα, βιολιά, δάκρυα, την τραβάνε και τα εξτένσιονς με το βάρος τους προς τα πίσω, χάλια, σου λέω, περάσαμε.

Ισραήλ: Eden Alene - Set Me Free
Μόλις τελείωσε το στρατιωτικό της, η Eden πήρε σβάρνα τα talent show και έχτισε καριέρα. Το τραγούδι της, πολύ μπιτάτο, με οριένταλ βιολιά, κουδούνια, cow bells, φωνητικά, claps και ποπ χορωδιακά, θα γίνει επιτυχιάρα και η Eden θα γίνει η φετινή Φουρέιρα ή η προπέρσινη Beyonce.

Βέλγιο - Hooverphonic - The Wrong Place
Ωραίο, loungey τραγούδι στο ύφος των γνωστών Hooverphonic, αν και όχι στις πολύ χλιδάτες στιγμές τους. Τουλάχιστον αποφεύγουν να βάλουν το γνωστό γιουροβιζιονικό «ξέσπασμα» στη μέση του τραγουδιού αλλά διατηρούν μία σκοτεινή ατμόσφαιρα (βοηθάει και η τραγουδίστρια). Πάω στοίχημα ότι θα είναι ποοοολύ σνομπ επί σκηνής.

Ρωσία: Manizha - Russian Woman
Η Ρωσία παθαίνει Ισραήλ και στέλνει στο Ρότερνταμ ένα Αστείο Κορίτσι Ντυμένο με Πονέβα και εργατικές φόρμες για να τραγουδήσει σε κομψή ρώσικη γλώσσα ένα φεμινιστικό, έθνικ ραπ με θέμα την ξενοφοβία, το body shaming, το bullying και όποια άλλη λέξη είναι της μόδας. Το βλέπω στις ψηλές θέσεις.

Μάλτα: Destiny - Je Me Casse
Η Μάλτα αγαπάει να στέλνει πληθωρικές παρουσίες που τη φτάνουν πάντα 10 πόντους πριν την κορυφή. Το φετινό κομμάτι θα έπρεπε κανονικά να ξεκινάει με ένα «Ready bitches?», διότι η Destiny είναι σαν μικρανιψιά της Missy Elliott από τον προηγούμενο αιώνα και τα ρίχνει γενικώς, σαν έκρηξη στην κρεβατοκάμαρα.

Πορτογαλία: The Black Mamba - Love Is On My Side
Η Πορτογαλία πάει να ξαναχτυπήσει βραβείο με ποιότητα τύπου Salvador Sobral (2017) και μακάρι να το έκαναν κι άλλες χώρες. Φέτος στέλνει μία καλή, σέξι, αργή soul συμφωνική μπαλάντα με βιολιά και νιαούρισμα που θα την εκτιμήσει η Αγγλία, νομίζω. Κλείνει όμως με γρουσούζικο στίχο: «...maybe not tonight».

Σερβία: Hurricane - Loco Loco
Ξέσαλες κομπάρσες του Bachelor που λένε «μπέιμπε». Μπότοξ, σιλικόνη, λεοπάρ, μπούκλες, νύσια-νύσια-νύσια, Loco Loco για να κάνει εξωτικό, κλαμπάρες, αμαξάρες, κομμάτι σαν δωρεάν sample μέσα σε στικάκι, ο ντιτζέις είναι φιλαράκι μας, μπουκάλα κάβα, θα χρειαστούμε κι άλλο πάγο.

Ηνωμένο Βασίλειο: James Newman - Embers
Είδαν κι απόειδαν οι Άγγλοι, βαρέθηκαν να σφουγγαρίζουν τις τελευταίες θέσεις των βαθμολογιών και αποφάσισαν να στείλουν καλό τραγούδι με τοπ καλλιτέχνη: Ωραίο ρυθμικό, χορευτικό pop soul που θα σκίσει στα καλοκαιρινά ραδιόφωνα. Το ερώτημα είναι αν θα γεφυρώσει το χάσμα του Brexit και την ξινίλα των Βρετανών με αυτή των Ευρωπαίων.

Ελλάδα: Στεφανία - Last Dance
Κάθε χρόνο, το βασικό μας άγχος είναι να στείλουμε αποστολή που να μιλάει αξιοπρεπή αγγλικά. Μετά δεν ανησυχούμε διότι παίρνουμε τον Κοντόπουλο και τον Ευαγγελινό και το ετοιμάζουν τσάκα-τσάκα το τραγουδάκι, όπως πάντα αδιάφορο και κλισέ. Να τη βάλουμε και επάνω σε έναν Πήγασο, μμμ; Τι λες;

Σουηδία: Tusse - Voices
Τα χρώματα της αλλαγής χέι, χέι, ακούω χίλιες φωνές μέσα στη βροχή, χέι, χέι, σταματήστε το μίσος κλπ. Νεαρός συμπαθητικούλης Κονγκολεζο-Σουηδός σε στερεοτυπικό γιουροβιζιονικό blah που νομίζω ότι έχει κλέψει λίγο το ολλανδέζικο που νίκησε το 2019, αλλά βαριέμαι να το ψάξω κιόλας.

Ισλανδία: Daði og Gagnamagnið - 10 Years
Το weirdness για φέτος. Ενδιαφέρον, ξεβιδωμένο disco-soul με μελόντικα και παλιά σίνθι, από γκρουπ που μοιάζουν όλοι σαν κομπάρσοι του Wes Anderson, με φόρμες, στέκα στο μαλλί και γυαλιά σαν αυτά που φοράει ο The Boy. Εντωμεταξύ ακόμα προσπαθούμε να δούμε πώς διαβάζεται το όνομά τους.

Ισπανία: Blas Cantó - Voy A Quedarme
Τσίκο κον πεντιέντε. Σενσουάλ. Μπονίτο καμπέλο. Σολιτάριο. Χαϊδεύει τις ταπετσαρίες καθώς τραγουδάει μελαγχολικά. Κονφεσιόν. Βιολίνες υ βεντιλαδόρ. Μανικετόκουμπα. Τάλεντ σόου. Α, να και μία αμπουέλα. Πικάπ. Μούτσο ντολόρ. Τόντος σέκος δορμίδος.

Μολδαβία: Natalia Gordienko -SUGAR
Η μηχανή παραγωγής του «ήχου της Eurovision», Δημήτρης Κοντόπουλος, κάνει κι εδώ το θαύμα του, με pop-arabesque στιλ που ενθουσιάζει τα Βαλκάνια και δίνουν 8αράκια και κουτσοανεβαίνει το τραγουδάκι. Εδώ έχουμε μεγαλο-Λολίτα σε πίστα αλλά αντί για γαρίφαλα της πετάνε παγωτά.

Γερμανία: Jendrik - I Don’t Feel Hate
Χαρούμενος πεταλούδος με γιουκαλίλι σε διάθεση Don’t Worry Be Happy και χρωματική παλέτα από όλα τα σακάκια της Μέρκελ, στο πιο ευτυχισμένο τραγούδι του φετινού διαγωνισμού. Μπλέκει ολίγον από bubble gum pop, τζαζ, σουίνγκ, zydeco, glam rock και κλείνει με κλακέτες. Θα συγκινήσει όμως τις ξινόλες των επιτροπών; 

Φινλανδία: Blind Channel - Dark Side
Το ευχάριστο διάλειμμα από τη Φινλανδία που λιγουρεύεται νίκη τύπου Lordi. Για απόψε, φίλοι μου, θα ακούσουμε ένα έργο σε black metal, με επιρροές από death, groove, heavy, hardcore, nu metal, σκατόψυχο thrash, μαυρισμένο metalcore, συμφωνικό screamo, βρωμιάρικο Viking metal και νότες από War metal.

Βουλγαρία: VICTORIA - Growing Up Is Getting Old
Η ωριμότητα και το άγχος του να μεγαλώνεις «ενώ τα συναισθήματά σου παίζουν Tetris». Μπαλάντα με (επίτηδες φτιαγμένη έτσι) μεγαλοκοπέλα με καλές προθέσεις που δεν θα συγκινήσει κανέναν, όμως, γιατί ο χρόνος τρέχει κι αυτά τα βιολιά αργούν, καλή μου. Ατέλειωτο, δυστυχισμένο, αθώο.

Λιθουανία: The Roop - Discoteque
Αν μια μέρα οι Kraftwerk, εκεί που βαριόνταν λιμάροντας τα νύχια τους, έλεγαν «δεν κάνουμε ένα τραγούδι με τίτλο Ντισκοτέκ να το δώσουμε στους Sparks να το πουν;» και το έκαναν αλλά τους έκλεβαν τα tapes οι Erasure, το τραγούδι θα ήταν ακριβώς αυτό αλλά με καλύτερο styling. Η σάλα θα το αγαπήσει.

Ουκρανία: Go_A - Shum
Electro-ethnic με ψιλή, τσιριχτή, γυναικεία φωνή να πετάς σπυράκια - αλλά τραγουδούν ευτυχώς στη γλώσσα τους. Πολεμικοί, γκοθ και νεορομαντικοί που έχουν ξυπνήσει στο Μatrix, αντί για πιστόλια πετάνε κλαρίνα και το ρίχνουν σε ένα οργιώδες rave στην κορυφή του όρους Μπάμπια (το έψαξα).

Γαλλία: Barbara Pravi - Voilà
Σερβο-Ιρανή-Πολωνεζο-Βορειοαφρικάνα στη Γαλλία. Εντωμεταξύ Κατοχή, πόλεμος, πείνα, Αντίσταση, ας βάλω κι ένα μαύρο μπερέ, Παρίσι, υπαρξιστές, Καφέ ντε Φλορ, κλεψουά Εντίθ Πιάφ, μοιάζω και λίγο στην Οντρέ Τοτού, α να κι ένα καρουζέλ στο φινάλε. Δεν θα εκπλαγώ αν βγει με μπαγκέτα στη σκηνή, να τσιμπολογάει. 

Αζερμπαϊτζάν: Efendi - Mata Hari
Αν ήμουν η Eurovision θα υποχρέωνα όλες τις χώρες να στέλνουν τραγούδια στη γλώσσα τους με μόνο ένα ρεφρέν στα αγγλικά και διά ροπάλου θα απαγόρευα τη φράση «εμ ιν λο γουί τσου». Εδώ έχουμε ένα σύχρηστο ποπ παρμένο από τα σκουπίδια της Ariana Grande με πολλά «μα-μα-μα». Μαμούνια.

Νορβηγία: TIX - Fallen Angel
Ξεκαρδιστικός drama queen ντυμένος με τα αποφόρια της Gaga, κλαψοχτυπιέται δεμένος με αλυσίδες και λευκά κοκορόφτερα επειδή είναι έκπτωτος άγγελος και τον κυνηγούν Δαίμονες σαν τη Βίσση. Φτηνιάρικο, κλεμμένο από ραδιόφωνο των 70s κομμάτι. Μην κλαις ΤΙΧ, δεν αμάρτησες, ούτε κατά διάνοια.

Ολλανδία: Jeangu Macrooy - Birth Of A New Age
Νεαρός Σουριναμέζος σε έθνικ afro pop chant, μισό στα αγγλικά και μισό στα σρανάν τόνγκο: Ξεσηκωμός, εξέγερση, ήρωες και θεοί, η υπερηφάνεια των λιονταριών και «Mι να αφού σένσι, νο γουάν μαν ε μπρόκο μι» (παλιά παροιμία που λέει «είμαι μόνο μισή δεκάρα, δεν μπορείς να με σπάσεις». Βλέπε Lion King.

Ιταλία: Måneskin - Zitti E Buoni
Σε ακαταμάχητη ιταλική και πάντα με τον σνομπισμό προς την πλέμπα της Eurovision, οι φετινοί νικητές του Σαν Ρέμο υποδύονται τέλεια τις μικρές αδερφές του David Bowie με σκατοπαιδοσύνη α λα Rolling Stones και πολύ eyeliner α λα New York Dolls. Ξεπερασμένο, αλλά γράφει καλά στη σκηνή.

Σουηδία: Tusse - Voices
Τα χρώματα της αλλαγής χέι, χέι, ακούω χίλιες φωνές μέσα στη βροχή, χέι, χέι, σταματήστε το μίσος κλπ. Νεαρός συμπαθητικούλης Κονγκολεζο-Σουηδός σε στερεοτυπικό γιουροβιζιονικό blah που νομίζω ότι έχει κλέψει λίγο το ολλανδέζικο που νίκησε το 2019, αλλά βαριέμαι να το ψάξω κιόλας.

Σαν Μαρίνο: Senhit - Adrenalina
Χάρεμ chic της συμφοράς, αραμπέσκ βιολιά και ξούφτελο μπιτ του περασμένου αιώνα από μεγαλοκοπέλα με ανέκφραστο βλέμμα και το ανελέητο μπαλέτο να κάνει μαλλιά και pole dancing. Όσο για το adrenalin το ριμάρουν με το gasoline – θα προσέθετα και ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ.