Η περιδίνηση των γεγονότων τείνει να σχηματίσει μια μαύρη τρύπα που με ρουφάει. Τρομάζω διαρκώς, δεν αναγνωρίζω αυτή τη χώρα, κρύος ιδρώτας κάνει μούσκεμα το φθαρμένο μου Burberry κάθε φορά που τα απλά καθημερινά γεγονότα με ζώνουν από παντού: Αγανακτισμένοι φανατικοί ταλιμπάν ρόκερς επιτίθενται στους Κόρε Υδρο που τόλμησαν να διασκευάσουν με ανίερο τρόπο Nirvana, η Ιερά Εξέταση καταδικάζει τον γέροντα Μουσακά (βοήθειά μας) και τον κάνει οσιομάρτυρα, η ΝΔ βασιζόμενη στη γνωστή ρήση: «Όταν ο σκύλος δαγκώσει άνθρωπο δεν είναι νέο, όταν ο άνθρωπος δαγκώσει σκύλο τότε είναι» μας αποκαλύπτει πως ένας κομμουνιστής είναι άθεος. Ουάου! Το έθνος πέφτει απ’ τα σύννεφα. Οι γριές που είχαν πέσει θύματα της γοητείας του Τσίπρα, μαθαίνοντας τώρα ότι όταν ξυπνάει δεν λέει το «Πιστεύω», δεν θα τον ψηφίσουν.
Αποκαλύπτω το βρώμικο ρόλο του Facebook: το fb είναι η βαλβίδα ασφαλείας στη διάχυτη αγανάκτηση, αν δεν είχε εφευρεθεί τότε ίσως η συσσωρευμένη οργή –μην έχοντας από πού να διαφύγει– να μετατρεπόταν σε επανάσταση. Κι απ’ την άλλη τι σόι κράτος είναι αυτό που αναγνωρίζει την αδικία (διά στόματος Θεοχάρη) αλλά δεν μπορεί!!! τώρα!!! να τη διορθώσει: Αν αργήσεις μια μέρα να πληρώσεις το ΦΠΑ, το πρόστιμο γίνεται απλώς εξοντωτικό. Το ανθρώπινο λάθος απαγορεύεται, δεν είναι αποδεκτό. Η κυβέρνηση δίνει το καλό παράδειγμα: Δεν κάνει λάθη και δεν καθυστερεί.
Φτιάχνω πάλι ένα τείχος προστασίας. Επιστρέφω στα δισκάκια μου για να πάρω δύναμη από νέους ανθρώπους, από Έλληνες μουσικούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους, που έχουν πίστη, που απαντούν στην κρίση και στη σάχλα με δημιουργία. Το μικρό θαύμα συνεχίζει να συντελείται στο χώρο του αόρατου. Αυτά είναι 4 ολόφρεσκα άλμπουμ που κρατάω τώρα στα χέρια μου και μου δίνουν κουράγιο, πίστη και αισιοδοξία...
Egg Hell - Once Part of a Whole Ship
Το προσωπικό όχημα του Jef Maarawi (με αίμα βραζιλιάνικο, συριακό και ελληνικό) μετατράπηκε σε συγκρότημα και απογειώθηκε. Λυρισμός, ευαισθησία, καλές μελωδίες και ενδιαφέροντες στίχοι, ερμηνεία διεθνούς επιπέδου, μουσικοί με αγάπη και γνώση και παραγωγή που ξέρει πού να πάει.
Μια κιθάρα που ουρλιάζει και γδέρνει, μια φωνή που μιλάει πειστικά και με rock attitude και τύμπανα που καρφώνουν κάθε λέξη είναι αρκετά για να δημιουργήσουν αστικά μπλουζ για μια πραγματικότητα που αποσυντίθεται, για μια πόλη φτιαγμένη από ελενίτ.
Μαντολίνα και κιθάρες, Επτάνησα και μπλουζ, Νέα Ορλεάνη και Ιόνιο σ’ ένα οργανικό χαρμάνι που κυλάει σαν νεράκι. Ο Σωτήρης Δεμπόνος με μαντολινοκίθαρο, ο συνοδοιπόρος Μανώλης Αγγελάκης με slide κιθάρα καθώς και η (όνομα και πράγμα) FarWest Mandolinistic Orchestra κάνουν καντάδες στην global μουσική.
Felizol -Πάρνηθα
Η μουσική απλότητα των ηλεκτρονικών ήχων, οι αναμνήσεις από το παρελθόν, το υποδόριο χιούμορ των (ελληνικών) στίχων, η απενοχοποιημένη διάθεση και η προσωπική διάσταση της δημιουργίας του, επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο την καλλιτεχνική υπόσταση του Felizol.
16°
