Κυκλοφόρησε το βιντεοκλίπ για το τραγούδι «Σαν Ιχθύς» από το Παιδί Τραύμα
Αυτό είναι: αν οι Κόρε.Ύδρο με τη «Φθηνή ποπ για την ελίτ» σφράγισαν στα πρώτα χρόνια των 00s έναν εναλλακτικό ήχο μακριά από οτιδήποτε άλλο είχαμε ακούσει από τη «σκηνή», το ίδιο συμβαίνει με το Παιδί Τραύμα. Μιλώ εντελώς προσωπικά, θεωρώ το ντεμπούτο άλμπουμ του «Μυστικές χορευτικές κινήσεις» μια σταλαγματιά αληθινά ψυχωμένης ποπ, σε έναν ωκεανό από «καλές προσπάθειες», «τίμιους ήχους», «μοιάζει με...». Ειδικά αυτό το «μοιάζει με...» πάντα με έκανε να φρικάρω: στη μουσική δεν ψάχνω πράγματα που να μοιάζουν, και ειδικά στην ελληνική. Ψάχνω για πράγματα και θαύματα. Κι εδώ τα βρήκα.
Μέσα στον δίσκο εσωκλείεται εγχειρίδιο οδηγιών για το πώς να χορέψεις αυτά τα τραγούδια, ώστε να αποκτήσεις υπερφυσικές ιδιότητες. Δυνάμεις κοσμικά συμπαντικές, όπως να μη σε πειράζουν τα κουκούτσια στο καρπούζι, να λες ψέματα που η χρήση τους επιτρέπεται ώστε κανένας να μην πληγώνεται, να μπαίνεις στο μυαλό των ανθρώπων όταν ξεφυλλίζουν άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες, αυτό είναι ποπ!
Κι όταν ακούω το «Σαν Ιχθύς», τεράστιο τραγούδι, όσο πρέπει αθώο, αλλά και σκοτεινό, κρυστάλλινο αλλά και βρόμικα επικίνδυνο, καθώς η (δήθεν) παιδιάστικα ψιθυριστή φωνή της Κίκα αλλά και το υπέροχο κλιπ σε σενάριο και σκηνοθεσία του The Boy, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα «μπεργκμανική», τότε λέω, επιτέλους: η ευτυχία και ο τρόμος, τα μέσα και τα έξω μας, τα κοντράστ δάσους και πόλης, το Παιδί Τραύμα αλλά και ο παραγωγός του Κτίρια τη Νύχτα, χτίζουν ένα ολότελα μοναδικό αθηναϊκό άμπιεντ. Τόσο DIY με την υπέρτατα θαυμαστική έννοια, μιας και η «σκηνή» καμία φορά καταχρηστικά χρησιμοποιεί το «χειροποίητο» σαν άλλοθι για την προχειρότητα ή μετριότητα. Όμως κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει εδώ: είναι ένας δίσκος που θα μείνει και θα τον ακούω για χρόνια, το ένιωσα με την πρώτη ακρόαση, κι εύχομαι το ίδιο να συμβεί και σας εσάς.
Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη του Παιδιού Τραύμα εδώ.
