Τα φώτα χαμήλωσαν, το «Αφεντικό» ανέβηκε στη σκηνή, «Είμαστε εδώ, γιατί εσείς είστε εδώ» είπε, ύστερα έπιασε την κιθάρα και το δίωρο κύλησε σαν δροσερό νεράκι το βράδυ της Δευτέρας μπροστά στη γιγαντοοθόνη του «Νόησις» στη Θεσσαλονίκη. Το μουσικό ντοκιμαντέρ “Springsteen and I” προβλήθηκε χθες στο Βορρά σε παγκόσμια πρεμιέρα – ταυτόχρονη προβολή έγινε στο αίθριο του Νέου Μουσείου Μπενάκη – και ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκριση του κοινού, ώστε έγινε και δεύτερη προβολή αργά το ίδιο καλοκαιρινό βράδυ.
Όπως διαφημίστηκε, ήταν μία ταινία φτιαγμένη από τους θαυμαστές του Μπρους Σπρίνγκστιν, από τους οποίους ο βραχνός μικρόσωμος ρόκερ είχε ζητήσει τον περασμένο Νοέμβριο μία χάρη: Να βιντεοσκοπήσουν σε κινητά τηλέφωνα και ερασιτεχνικές κάμερες τι σημαίνει για εκείνους ο ίδιος και τα τραγούδια του. Το αποτέλεσμα σπαραχτικό και θα ήταν πολύ δύσκολη η δουλειά του σκηνοθέτη Μπέιλι Γουόλς και του παραγωγού Ρίντλει Σκοτ να επιλέξουν τα καλύτερα βίντεο πριν το τελικό μοντάρισμα.
Στην οθόνη γυναίκες και άντρες από ολόκληρο τον κόσμο είχαν ο καθένας μια εξομολόγηση για το «Αφεντικό», περιγράφοντας πόσο βάλσαμο για την ψυχή τους είναι τα τραγούδια του και πόσο πολύ σημάδεψαν τις ζωές τους. Όπως το κορίτσι, που πήγαινε κάθε πρωί στη δουλειά με το ποδήλατο κι έπαιρνε δύναμη ακούγοντας στο γουόκμαν τον Σπρίνγκστιν, ή το ζευγάρι που γνωρίστηκε σε μία συναυλία του πριν από 30 χρόνια και τώρα χόρευε ερωτευμένο μπροστά στην κάμερα ή έναν άντρα από τις μεσοπολιτείες που ανέβηκε κάποτε στη σκηνή και τραγούδησε μαζί του. Και τον πλανόδιο μουσικό, που είδε εμβρόντητος ένα μεσημέρι τον Αμερικανό ροκ σταρ να σταματά δίπλα του στον δρόμο και να παίζει με την κιθάρα του, ανθρώπινος και βασανιστικά κουλ καθώς ήταν.
Εξομολογήσεις on camera, κουνημένα πλάνα, αμερικάνικο overdose, «πες μου με τρεις λέξεις τι σημαίνει για σένα το ‘Αφεντικό’», χαμόγελα κα δάκρυα α λα αμερικάνικα και πόσο δυνατά, αλήθεια, μπορούν να συνδεθούν οι στιγμές μια ζωής με ένα μόνο τραγούδι. Και πολύ μουσική, καθώς ανάμεσα στα βίντεο των θαυμαστών έπαιζαν σκηνές από συναυλίες του 64χρονου σήμερα Σπρίνκστιν ήδη από τη δεκαετία του ’70. ‘Radio Nowhere’ και ‘Born in the USA’ και ‘Streets of Philadelphia’ και ‘Born to run’, αμέτρητα λάιβ σε άσημα μπαράκια και μεγάλα στάδια, αμάνικα τζιν και χαίτη, από τον κοντοπίθαρο ρόκερ με τις 120 εκατ. πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως και τα αμέτρητα βραβεία.
Που βρίσκεται πάντα, κατά πως λέγεται, στο πλευρό των κατατρεγμένων, που είχε ζητήσει να μην ακούγονται τραγούδια του στην προεκλογική καμπάνια του Ρόναλντ Ρίγκαν, που αρνήθηκε συμβόλαιο με την Chrysler ύψους 12 εκατ. δολαρίων και που στηρίζει σθεναρά τα τελευταία χρόνια τον Ομπάμα. «Δεν μπορείς να έχεις ένα τόσο άδικο σύστημα υγείας. Θα καταφάει την καρδιά της χώρας» είπε σε μια συναυλία της προεκλογικής του καμπάνιας κι ύστερα ξεκίνησε μια πικρή μπαλάντα για τα κουρέλια της αμερικάνικης εργατικής τάξης που τραγουδάνε ακόμα.
