Η Κaterine Duska ξέρει από αλλαγές. Στην εφηβεία της άλλαξε όλη η πραγματικότητά της όταν από το Μόντρεαλ του Καναδά που μεγάλωσε ήρθε με την οικογένειά της να ζήσει στην Aθήνα. Όλα καινούργια σε μια νέα πόλη, με νέους φίλους και νέο σχολείο. Για μια όχι και τόσο εξωστρεφή teen girl που από μικρή είχε το μικρόβιο της μουσικής. Εγκατέλειψε τη Νομική για να ακολουθήσει το μουσικό της όνειρο. Δεν το μετάνιωσε στιγμή. Σπούδασε τζαζ αλλά και κλασικές άριες, άκουγε από Nina Simone μέχρι Radiohead, έγραφε από πάντα δικά της τραγούδια. Συστήθηκε ιδανικά με το teenage kicks τραγούδι της «One In A Million» και στα τέλη του 2015 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της «Empodiment» στη Minos/EMI γράφοντας μουσική και στίχους. Ένα υπερφροντισμένο concept άλμπουμ με συνειδητοποιημένα κομμάτια επιλεγμένα ένα προς ένα εξιστορώντας με διαφορετικές εντάσεις τα μουσικά της όνειρα. Είναι nu-soul, electropop ή neo-folk; Δεν έχει σημασία όσο ενσαρκώνει και στα 9 τραγούδια του Εmpodiment απόλυτα τον εαυτό της.
Πολύ κρύο στο Μόντρεαλ;
Πάρα μα πάρα πολύ!
Tι θυμάσαι από τα πρώτα teen χρόνια σου στην Αθήνα; Σχολείο, νέοι φίλοι;
Ήρθα από γαλλικό ιδιωτικό θηλέων του Μόντρεαλ στο δημόσιο λύκειο του Βύρωνα. Ήταν ένας τελείως διαφορετικός κόσμος. Εκ διαμέτρου αντίθετος (γέλια). Προσαρμόστηκα παρόλα αυτά σχετικά εύκολα και έκανα γρήγορα φίλους, αν και για τους περισσότερους ήμουν πάντα η «Καναδέζα»! Βασικά highlights ήταν η ανοχή του σχολείου στις κοπάνες και τα λεγόμενα «κενά» όταν έλειπε ένας καθηγητής!
Kιθάρα, χαρτί, όνειρα; Η χρονολογική σειρά είναι: όνειρα-κιθάρα-χαρτί.
Πώς σου φάνηκε η διαδικασία ηχογράφησης και ολοκλήρωσης του πρώτου σου άλμπουμ «Embodiment»;
Ήταν μια διαδικασία που με απορρόφησε πλήρως και μέσα από την οποία πέρασα διάφορα κύματα ψυχολογίας και διάθεσης. Είναι ο πρώτος μου δίσκος, οπότε νομίζω πως ήταν αναπόφευκτο.
Πόσο άλλαξαν τα παλιότερα κομμάτια σου;
Τα παλιότερα κομμάτια νιώθω πως ξαναγεννήθηκαν μέσα απο νέες ενορχηστρώσεις και νέους ήχους. Επέλεξα να συμπεριλάβω κομμάτια που έχουν γραφτεί μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο 8ετίας, με τα πιο πρόσφατα να έχουν γραφτεί το διάστημα των ηχογραφήσεων, οπότε ήθελα να συναντηθούν τα παλιά με τα καινούργια και να συνυπάρξουν μέσα σε ένα ενιαίο και ομοιογενές σύνολο, χωρίς όμως να συμβιβάσω τις ιδιαιτερότητα του κάθε κομματιού. Η ποικιλομορφία ήταν κάτι που ήθελα να διατηρηθεί.
Πώς ήταν η σύμπραξη με τους συνεργάτες του άλμπουμ;
Διέθεσα πολύ χρόνο, παραπάνω απ’ όσο σκόπευα, δούλεψα με διάφορους συντελεστές, όσον αφορά την παραγωγή, τις ηχογραφήσεις και τις μίξεις και ήταν συνολικά από τις εκπαιδευτικότερες εμπειρίες της ζωής μου για την οποία είμαι πολύ ευγνώμων.
Πώς διαμορφώνονται τα κομμάτια του άλμπουμ στις live εκδοχές τους;
Αυτή είναι μια υπόθεση τεράστια! Είμαστε σχήμα τεσσάρων μουσικών, οπότε κάνουμε άθλο να αναπαράγουμε πιστές εκδοχές των audio tracks που είναι overproduced για ένα μικρό μουσικό σχήμα. Πλαισιώνομαι όμως από τρομερά ικανούς και ταλαντούχους μουσικούς οπότε πιστεύω ότι τα καταφέρνουμε!
Έχεις σκεφτεί κάτι για το δεύτερο studio βηματισμό σου;
Όχι, αλλά νιώθω ήδη την ανάγκη να ξεκινήσω να γράφω πάλι, οπότε φαντάζομαι πως θα αρχίσω να δουλεύω προς αυτή ην κατεύθυνση πολύ σύντομα.
Ποια είναι η πιο πρόσφατη μουσική σου αδυναμία;
Kimbra, James Blake, Fka Twigs, Villagers.
Πώς αντέδρασες όταν έμαθες για το θάνατο του Bowie;
Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ήρθε και τελείως απρόοπτα η είδηση του θανάτου του. Το έργο των μεγάλων καλλιτεχνών όμως δεν πεθαίνει ποτέ. Φρόντισε να μας αφήσει κι άλλον ένα σπουδαίο δίσκο μαζί με ασύλληπτα βίντεο ακριβώς πριν το τέλος του, σκηνοθετώντας έτσι με τον πιο φαντασμαγορικό και συγκινητικό τρόπο το θάνατό του.
Tι σε εμπνέει περισσότερο σήμερα για να δημιουργείς μουσική ή να γράφεις στίχους;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεματολογία πίσω από τα τραγούδια μου. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οποιοδήποτε ερέθισμα, οποιαδήποτε στιγμή.
Ποια είναι η αγαπημένη σου δεκαετία;
Μάλλον μέσα 60s έως μέσα 70s. Για την τρομερή μουσική κληρονομιά, το κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον, αλλά και για τα ρούχα εννοείται!
Πόσο διαφορετική είσαι στην πραγματική ζωή από τις ώρες στη σκηνή;
Δεν έχω ίδεα! Νομίζω πως είμαι αρκετά συνεπής... Απλώς στη σκηνή δεν σκέφτομαι. Αντιθέτως, εκτός σκηνής παρασκέφτομαι!
Πώς αντιδράς στη σημερινή κρίση;
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη παρά τις τρομερές δυσκολίες. Νομίζω πως ήρθε η στιγμή στην Ελλάδα να κάνουμε αυτοκριτική και να επαναπροσδιορίσουμε πολλές έννοιες. Πιστεύω πως θα έρθουν καλύτερα πράγματα. Χωρίς οικονομικό κίνητρο, νομίζω πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίζουν να στρέφονται προς αυτό που αγαπούν και θα συναντήσουμε μια άλλη ποιότητα, ευρηματικότητα και επιλεκτικότητα, ένα μεράκι παραπάνω. Ίσως έτσι υπάρξουν και πιο αξιοκρατικά δεδομένα. Το βλέπω ήδη να συμβαίνει και μου δημιουργεί ελπίδα για προοπτική. Πιστεύω σε αυτή την αναγέννηση και θεωρώ πως δεν αξιοποιήσαμε ποτέ σαν λαός τις πραγματικές μας δυνατότητες. Θέλω να πιστεύω πως πλέον αναγκαζόμαστε και μακάρι να λειτουργήσει εκπαιδευτικά αυτή η περίοδος. Δεν χρειάζεται φόβος. Εκεί άλλωστε βρίσκει πάτημα ο φασισμός.
Αισθάνεσαι ευτυχής που η μουσική νίκησε τη νομική;
Πάρα πολύ. Είναι κάτι το οποίο αποφάσισα και δεν έχω μετανιώσει στιγμή.
Ποιοι είναι οι μακρινοί σου στόχοι-επιδιώξεις;
Η συνεχής εξέλιξη σε αυτό που κάνω και ευχή μου ο βιοπορισμός μέσω αυτού.
Ποιο είναι το πιο βιωμένα αγαπημένο σου κομμάτι από το άλμπουμ;
Είναι σχεδόν όλα έντονα βιωμένα γιατί γράφω μόνο όταν νιώθω πολύ πηγαία την ανάγκη. Aπό τα πιο πρόσφατα, ίσως το «Slow» και το «Αutumn Again» που το έγραψα όταν ο αδερφός μου γύρισε στον Καναδά. Το κομμάτι που νιώθω το πιο κοντά μου όσος καιρός κι αν έχει περάσει και με αντιπροσωπεύει σε κάθε φάση της ζωής μου είναι το «World of Virtue» το οποίο περιγράφει το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή μου.
Κάτι που σε εντυπωσίασε ή σε συγκίνησε πρόσφατα;
Μ’ έχει συγκινήσει πολύ η στήριξη και η δράση των ανθρώπων της Λέσβου στους πρόσφυγες.
*Το πρώτο άλμπουμ της Katerine Duska «Empodiment» κυκλοφορεί από τη Minos/EMI. Στις 5/2 θα εμφανιστεί στο Gazarte.
18°
