Ο γάλλος Bansky είναι άτακτος, φλεγματικός και παιχνιδιάρης. «Χτυπά» σε ανύποπτα σημεία, ξαφνιάζει τους περαστικούς και περνά με λυρικότητα και θυμό δυνατά μηνύματα με έντονη αίσθηση του χιούμορ. «Το graffiti είναι ένα από τα ελάχιστα εργαλεία που έχεις, ακόμα κι αν δεν έχεις απολύτως τίποτα. Κι αν δεν μπορέσεις με μία σου εικόνα να καταπολεμήσεις τη φτώχεια παγκοσμίως, τουλάχιστον θα κάνεις κάποιον να χαμογελάει, όσο θα κατουράει τον τοίχο που έβαψες» δήλωσε κάποτε ο Banksy. Ο γάλλος «διάδοχός» του, λοιπόν, φροντίζει να αποσπά χαμόγελα με την πλέον παιγνιώδη και «άτακτη» τακτική.
Ο Levalet, κατά κόσμον Charles Leva, «εισβάλλει» στην καθημερινότητα των περιπλανώμενων, των τουριστών και των κατοίκων της πόλης του Φωτός με τρόπο εικαστικό, αλλά συνάμα ανορθόδοξο. Ανθρώπινες φιγούρες, σε ρεαλιστικό τις περισσότερες φορές μέγεθος, εμφανίζονται σε διάφορα σημεία, κρύβονται τεχνηέντως ή εκτίθενται απρόσκοπτα και πολλές φορές αποκτούν τρεις διαστάσεις με τη βοήθεια αντικειμένων που προϋπάρχουν στον χώρο (περβάζια, ηλεκτρικά καλώδια, ταχυδρομικά κουτιά), με αποτέλεσμα να ανάγονται σε urban installations.
O δημιουργός τους λειτουργεί με ευλαβική μεθοδικότητα: Τριγυρνά στο Παρίσι προκειμένου να βρει τα ιδανικά σημεία και καταγράφει πολύ προσεκτικά τις διαστάσεις. Στη συνέχεια, σχεδιάζει -ανάλογα με το ερέθισμα- τις φιγούρες του με μαύρο μελάνι, τις εκτυπώνει και εν τέλει τις κολλά σε paste up μορφή, δημιουργώντας site specific αριστουργήματα που ισορροπούν αριστοτεχνικά ανάμεσα στην ποίηση και την κοινωνική διαμαρτυρία.
Η αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον, η σχέση του πολίτη με το αστικό τοπίο, η καθημερινότητα που μας καταβαραθρώνει και μας απομυζά και η παραδοξότητα της ανθρώπινης υπόστασης είναι μερικά από τα μηνύματα που μπορεί να ερμηνεύσει κανείς. Μέρος της δουλειάς του φιλοξενήθηκε στην παριζιάνικη γκαλερί «Le cabinet d' amateur». Η δεύτερη του ατομική έκθεση με τίτλο «Bagages» περιελάμβανε κάποιες από τις φιγούρες που αυτή τη φορά «ξεκόλλησαν» από τους τοίχους και κρύφτηκαν μέσα σε βαλίτσες, με σκοπό να πλάσουν έναν νέο μικρόκοσμο ή, αν προτιμάς, μια ανθρώπινη commedia dell’ arte, καλώντας το κοινό σε ένα ταξίδι εσωτερικότητας, χωρίς ωστόσο να χάσει το χιούμορ του. Αυτό δεν είναι, άλλωστε, ό,τι μας έχει απομείνει;
13°
