Μαρία Κουτσομάλλη: Δείτε στο Μουσείο Γουλανδρή αυτό το καλοκαίρι
Έργο-σταθμός για τον Καταλανό καλλιτέχνη, η "Ακρίδα" είναι από τα αγαπημένα της Μαρίας Κουτσομάλλη. Ανακαλύψτε το μέσα από την αφήγησή της και αναζητήστε το στο περιώνυμο μουσείο στο Παγκράτι
Η Μαρία Κουτσομάλλη, υπεύθυνη συλλογών του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, μας συστήνει την "Ακρίδα" του Μιρό
Θα ήθελα να ξεχωρίσω, μεταξύ των πολλών αγαπημένων μου έργων που βρίσκονται στη συλλογή του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, την «Ακρίδα» του Joan Miro. Πρόκειται για ένα έργο γεμάτο φαντασία και αισιοδοξία, που έχει ως θέμα τη θάλασσα, ένα καθαρά μεσογειακό τοπίο και την καλοκαιρινή εποχή.
Η "Ακρίδα" του Χουάν Μιρό στο Ίδρυμα Β. & Ε. Γουλανδρή
Για τον Miro, η διετία 1926 -1927 αποτελεί σταθμό όσον αφορά την ανάπλαση του τοπίου. Μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ Παρισιού και Μοντρόιτς, στο οικογενειακό σπίτι στις ακτές της Καταλονίας. Η περιοχή με την ξερή βλάστηση και τους απέραντους ορίζοντες του δίνει την ευκαιρία να εφαρμόσει στη θεματική του τοπίου τη νέα φιλοσοφία του για τη ζωγραφική, εντάσσοντας μοναδικά στο έργο του αισθήσεις και αναμνήσεις συνδεδεμένες με έναν τόπο, αποφεύγοντας συγχρόνως συστηματικά να αποθέσει στον καμβά οποιαδήποτε αναφορά θα μπορούσε να φανεί ρεαλιστική στα μάτια κάποιου τρίτου.
Η Μαρία Κουτσομάλλη μπροστά στην "Ακρίδα" του Χουάν Μιρό στο Ίδρυμα Β. & Ε. Γουλανδρή
Αντίθετα από ό,τι μπορεί να μας αφήσει να υποθέσουμε η απλή δομή και η εντύπωση αυθορμητισμού που δίνει, «Η ακρίδα» είναι αποτέλεσμα μακράς διαδικασίας στοχασμού και προετοιμασίας. Βλέπουμε ένα φανταστικό ον, από το στόμα του οποίου βγαίνει λεπτός και υγρός καπνός, να εγκαταλείπει ένα τοπίο όπου η ήρεμη θάλασσα χτυπάει πάνω σε σβησμένα ηφαίστεια για έναν πλανήτη όπου τα ηφαίστεια είναι ακόμη ενεργά και χωρίζονται από μια μυστηριώδη σκάλα. Στον ορίζοντα διακρίνουμε μια ημισέληνο στη δύση της και σημαίες που θυμίζουν παραδοσιακές εγκαταστάσεις παραθαλάσσιων κέντρων. Στην ακτογραμμή ο Mirο έχει σπείρει, σαν γρίφο αλλά με τη σειρά, τα γράμματα του ονόματός του. Χρησιμοποιεί χαρακτήρες πότε τυπογραφικούς και πότε χειρόγραφους, έως εντελώς φανταστικούς, όπως το παραμορφωμένο Μ που δεσπόζει κυριολεκτικά σε όλη την επιφάνεια κάτω δεξιά. Εξίσου ευκρινώς είναι τοποθετημένη η χρονολογία, ως αναπόσπαστο μέρος του συνόλου. Τούτες οι συνηθισμένες λεπτομέρειες του έργου, η υπογραφή και η χρονολογία, αντί να βρίσκονται στριμωγμένες στις γωνίες του καμβά, έχουν τοποθετηθεί σε πρώτο πλάνο με χρώματα που έρχονται σε σαφή αντίθεση με το φόντο, σαν στοιχεία της σύνθεσης ισότιμα με την ακρίδα ή τα ηφαίστεια.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
