Γκαλερί Ζουμπουλάκη, «Νέα από το ατελιέ: Επιβεβαιώνοντας τη ζωή»: 27 καλλιτέχνες στην πρώτη ομαδική έκθεση μετά το lockdown. Δείτε τα έργα.
Η άνοιξη του 2020 σηματοδότησε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Το lockdown μας έδωσε το διάλειμμα που πάντα ζητούσαμε. Τι κάνουμε όμως με όλο αυτό τον χρόνο που ξαφνικά έχουμε; Σε αυτό το ερώτημα απαντούν 27 εξαιρετικοί καλλιτέχνες της Γκαλερί Ζουμπουλάκη στην πρώτη έκθεση μετά την καραντίνα με τίτλο «Νέα από το ατελιέ: Επιβεβαιώνοντας τη ζωή». Είναι η εξέλιξη της σειράς των newsletters που έστελνε η γκαλερί όλη τη δύσκολη αυτή περίοδο.
Σκόνες Ζωγραφικής, Γιώργος Αυγέρος
Ανυπόμονη άνοιξη, Αχιλλέας Παπακώστας, λάδι σε ξύλο
Το όνειρο με τα νούφαρα, Χρήστος Καχαγιόγλου, Ακρυλικά σε καμβά
Η παραλία του παπαλουκά, Χάρης Κοντοσφύρης, 2020
Ενώ όλα τα μελλοντικά σχέδια ξαφνικά ακυρώθηκαν, η τέχνη επιμένει, επιβεβαιώνοντας την δύναμη της ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη στιγμή. “Νέα από το Ατελιέ: Επιβεβαιώνοντας τη ζωή” είναι η πρώτη έκθεση μετά από 45 μέρες εγκλεισμού και απομόνωσης, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο τρόπο ζωής. Ξετυλίγοντας τα νήματα μιας από τις ίσως λιγότερο ενεργές περιόδου της ζωής μας. Η έκθεση πραγματεύεται έργα τα οποία δημιουργήθηκαν σε μια αταξινόμητη περίοδο, όπου η έμπνευση ακόμα και για την ίδια την ζωή είχε θολώσει. Μια περίοδο όπου ο χρόνος δεν είχε καμία αξία· όπου θλιβερά νέα ταξίδευαν αμέσως από την μία άκρη της γης στην άλλη, ενώ οι άνθρωποι όχι· έμεναν ακίνητοι παρατηρητές. Όπου σαν πρωταγωνιστές ταινίας φαντασίας, είχαμε χρέος να περιοριστούμε ανάμεσα στους τοίχους των σαλονιών μας ώστε να σώσουμε την ανθρωπότητα.
Ο Διαμαντής, έργο του Διαμαντή Αϊδίνη
Μανία καθαριότητας (cleaning freanzy), Alexandra Athanassiades, ξύλο και πλαστικό
Cacao rocks, Summer is waiting for you karekla, Ακρυλικό σε καμβά
Χωρίς τίτλο, Δημήτρης Εφέογλου, λάδι σε ξύλο
Καλούμαστε λοιπόν να αναπροσαρμόσουμε τις ζωές μας και τις αξίες μας εν μέσω συνθηκών παγκόσμιας επισφάλειας. Οι καλλιτέχνες όμως ήταν ανέκαθεν εκτεθειμένοι σε καταστάσεις αβεβαιότητας και έβρισκαν καταφύγιο στα ατελιέ τους. Ιστορικά, - τουλάχιστον στο πλαίσιο της δυτικής Iστορίας της Tέχνης- οι καλλιτέχνες ήταν αυτοί που έκαναν συχνά την διαφορά σε ταραχώδεις καιρούς. Είναι σαν μια έμφυτη ευθύνη - ανάγκη του καλλιτέχνη ν’ αφουγκραστεί, ν’ αποτυπώσει και να δώσει μορφή, ως απάντηση στην νέα κατάσταση πραγμάτων. Σε καιρούς αδράνειας η αναγέννηση έρχεται μόνο μέσα από όσους μπορούν να οραματιστούν νέες προοπτικές. Επομένως χρειάζεται η εύρεση νέων εικόνων και γλώσσας που να μιλούν για την καινούρια πραγματικότητα.
3 λεπτά μετά το διάγγελμα, Στέφανος Ρόκκος, Μικτή τεχνική σε χαρτί
Ανυπόμονη άνοιξη, Αχιλλέας Παπακώστας, λάδι σε ξύλο
Jack's Tree, Βανέσα Αναστασοπούλου, mixed media σε χαρτί
Σιωπηρή συντροφιά, Μίλτος Γκολέμας, κάρβουνο σε χαρτί
13°
