Η ανάρτηση της Εύης Τσακνιά για τον Γιώργο Κακουλίδη, που έφυγε από τη ζωή, και την ποιητική του συλλογή «Μην ακούς τον παράδεισο»
Πέθανε πριν από λίγο ο φίλος μας και πολύ καλός ποιητής, ο Γιώργος ο Κακουλίδης.
Ξαναδιάβαζα αυτές τις μέρες που ο Γιώργος νοσηλευόταν στο Λαϊκό, ως μόνο μέσο επικοινωνίας πια μαζί του, την ποιητική του συλλογή, "Μην ακούς τον παράδεισο"(Γαβριηλίδης 2016) και συνειδητοποίησα πως όλα είχαν ήδη ειπωθεί από την πρώτη σελίδα.
Όπως (πολύ σωστά) έχει γράψει κι ο Μανόλης Αναγνωστάκης, για τους τίτλους στα περιεχόμενα, που άμα τους έβαζες στη σειρά φτιάχναν ένα καινούργιο ποίημα, έτσι και στον Παράδεισο του Γιώργου, διαβάζω στην πρώτη σελίδα την αφιέρωση: " Στη Λητώ τώρα και στην αιωνιότητα",στην επόμενη το μότο του Καρυωτάκη:"Με το Μηδέν και το Άπειρο να συμφιλιωθούμε"
κι'έπειτα την πρώτη στροφή :
"Καθόμουν ολομόναχος σε ένα παγκάκι στον περίβολο του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου, κάτω από μια νεραντζιά, όταν ένα χέρι από το πουθενά με άγγιξε στον ώμο."
Η Λητώ, η Μελίτα, ο Γιάννης, ο Πάνος κι ο Αλέξης είναι οικογένεια, έχουμε πολλά να λέμε.
Όσο για τον Γιώργο, κάπου θα τον πετύχω σε κάποιο όνειρο και από τώρα σκέφτομαι με ανυπομονησία τον διάλογο:
-" Ρε συ",του λέω, "Ξέρεις ότι πέθανες στις 17 του Οκτώβρη,την
ημερομηνία της Οκτωβριανής επανάστασης;" (με το παλιό ημερολόγιο, βέβαια)
-"Τι λες;" μου απαντάει και φωτίζεται αμέσως το πρόσωπό του, "αυτό είναι καταπληκτικό!"
Γιώργος Κακουλίδης, 1956 - 17/10/2021
18°
