Ήπιαμε τσάι στο «Winter Garden City Lounge» της «Μεγάλης Βρετανίας» και πολύ το χαρήκαμε
Το ξενοδοχείο είναι υπέροχο αλλά μη φανταστεί κανείς ότι κάθε τρεις και πέντε πηγαίνω εκεί για τσάι: τελευταία φορά βρέθηκα στο ωραίο «Winter Garden City Lounge» πριν 15 χρόνια (συνέντευξη από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, που κάπου εκεί έκανε γυρίσματα). Τέλος πάντων, φίλη δημοσιογράφος από Θεσσαλονίκη το πρότεινε, μια και έμενε στο κέντρο: πάμε για τσάι στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το τσάι δεν είναι μια απλή φλυτζάνα με βραστό νερό και ένα φακελάκι μέσα, παρά ολόκληρη διαδικασία.
Μόνο που όταν φτάσαμε στο ωραιότατο «Winter Garden City Lounge», όταν καθίσαμε στις αναπαυτικές ρουστίκ πολυθρόνες ανάμεσα σε χρυσοποίκιλτα τα πάντα όλα, όταν πιάσαμε στα χέρια μας το δερματόδετο μενού και διαβάσαμε τι περιλαμβάνει το παραδοσιακό, Εγγλέζικο τσάι όπως το σερβίρει το μαγαζί… αποφασίσαμε να μαζευτούμε λίγο: δεν πεινούσαμε τόσο ώστε να φάμε σαντουιτσάκια με σολομό, άλλα σαντουιτσάκια με αγγούρι, ψωμάκια, scones with clotted cream and marmalade, βουτήματα και δεν θυμάμαι τι άλλα περιλαμβάνει το τσάι. Θέλαμε από ένα, indeed, τσάι, και το παραγγείλαμε σόλο, με μια μερίδα ζεστά Scones, συν την κρέμα και τις μαρμελάδες. Τα τσάγια ήρθαν σε κομψές γυαλιστερές τσαγιέρες, με πορσελάνινα φλυτζάνια επίσης κομψά, με τρεις μαρμελάδες σε αντίστοιχες γυάλινες μίνι-κουπίτσες. Όλα ήταν τόσο όμορφα που δεν ήθελες να τα φας, αν και τα φάγαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα, με τη δικαιολογία ότι «δεν δείχνουν όσο ωραία είναι στις φωτογραφίες». Ενώ δείχνουν πάρα πολύ άψογα όταν τα τρως, αλειμμένα με μαρμελάδα (φράουλα, βερίκοκο, βύσσινο) και βουτυρένια κρέμα.
Η ώρα ήταν αργά. Ένας ευγενικός κύριος έπαιζε χαμηλόφωνο πιάνο, τα κορίτσια που σερβίριζαν ήταν πανέμορφα, όλοι γύρω μας ήταν σχεδόν καλοντυμένοι. Η διακόσμηση μουρμούριζε «Εγγλέζικο κλαμπ για εκλεκτά μέλη» χωρίς να το φωνάζει. Ακριβώς όπως το τσάι ήταν σούπερ-Εγγλέζικο, αλλά δεν το φώναζε…
«Winter Garden City Lounge», ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, Σύνταγμα, 2103330766
15°
