Αλέξανδρος Ιόλας: η ζωή μου

«Η ζωή είναι σαν το θέατρο. Όλους μας θέλει. Άλλοι είμαστε γεννημένοι πρωταγωνιστές και άλλοι είναι γεννημένοι κομπάρσοι» A.I.

Τέχνη, έρωτας, χορός, ίντριγκες, ανομολόγητα μυστικά, ζωγραφική, λέξεις που χαρακτήριζαν τη ζωή του. Πικάσο, Καβάφης, Έρνστ, Κάλλας, Γουόρχολ, Μερκούρη, Κοκτώ, Γκάρμπο, Ρούσβελτ, Ακριθάκης, κάποια από τα πολλά ονόματα που σημάδεψαν τη διαδρομή του. Αρχαιοκάπηλος, παιδεραστής, προαγωγός, έμπορος ναρκωτικών, γιος του Σατανά, κατηγορίες που ήχησαν στα αυτιά του.

Αλήθεια, ποιος πραγματικά ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας; Ένας άνθρωπος που ζούσε πάντα επί σκηνής, πρώτα ως χορευτής, έπειτα ως καλλιτεχνικός διευθυντής μπαλέτου, τέλος ως ιμπρεσάριος τέχνης. Αλεξανδρινός, αγαπούσε την αντίφαση, ζώντας και στα παλάτια και στην αγορά. Αυτός ο συνδυασμός του λαϊκού και του κοσμοπολίτικου, του εκλεπτυσμένου και του φτηνού, τον σημάδεψε. Τον αποκάλεσαν «Μέγα σουρεαλιστή», και όντως έζησε και πέθανε σουρεαλιστικά. Στο τέλος ένα χάος, ούτε διαθήκη, ούτε συλλογή. Μόνο πίκρα, μοναξιά και το παράπονο ότι η Ελλάδα τον πλήγωσε, αρνούμενη να αποδεχτεί 10.000 έργα που επιθυμούσε να αφήσει κληρονομιά στη νέα γενιά. Αυτός ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας, ένα ζωντανό γλυπτό (έτσι τον χαρακτήριζε ο Andy Warhol), με μια χαραγμένη επιγραφή, «Μη βλέπεις την τέχνη με τα μάτια, μα με την ψυχή».